Παίζει και γκίνια

ΔΕΝ συνηθίζω να γράφω για ποδόσφαιρο. Δεν μου αρέσει. Βαριέμαι. Θεωρώ ότι αυτός που παρακολουθεί ένα παιχνίδι, έχει μάτια και βλέπει. Τι παραπάνω, να του πει ο αθλητικογράφος; Κι ο αναγνώστης που εννιά φορές στις δέκα είναι οπαδός, θέλει να του τα γράψεις όπως γουστάρει αυτός. Αν δεν συμφωνεί, νευριάζει. Ζοχαδιάζεται. Κι αυτό, οι αθλητικογράφοι το λαμβάνουν υπόψη τους. Και κρατάνε τα μπόσικα. Τέλος πάντων, σήμερα θα κάνω εξαίρεση και θα γράψω για τον Ολυμπιακό. Που γύρισε από το Κίεβο με άδεια χέρια.

ΔΕΝ ήταν κακός ο Ολυμπιακός. Αλλά δεν ήταν τόσο καλός για να πάρει το ματς και να επιστρέψει πίσω με τη πρόκριση. Τα πράγματα στο ποδόσφαιρο για να παραφράσουμε τον Μπόμπ Μάρλεϊ είναι απλά: No goal no party. Δεν βάζεις γκολ δεν κερδίζεις. Δεν κερδίζεις; Δεν κάνεις τίποτα. Κι ο Ολυμπιακός, ούτε στο Καραισκάκη κέρδισε, ούτε στο Κίεβο. Ο Ολυμπιακός και στο Κίεβο έβγαλε το πρόβλημα που βγάζει σε όλη τη σεζόν. Δεν είναι αποτελεσματικός. Δεν βγάζει σχέση με το ποδόσφαιρο που παίζει τα ανάλογα γκολ. Φτάνει ένα βήμα πριν το γκολ και τα μπερδεύει. Είτε στη τελική πάσα, είτε στη εκτέλεση.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Χωρίς να προσωποποιούμε την ευθύνη στο παλικάρι. Πόσες φορές έφτασε ο Τσιμίκας στη γραμμή του άουτ της Ντιναμό; Πόσες φορές τη γύρισε σωστά. Και για να φτάσει η μπάλα εκεί, χρειάζεται ικανότητα. Και δουλειά. Που όταν χύνεται το γάλα όμως, πάνε στράφι. Και του Ολυμπιακού, το να χύνει το γάλα του έχει γίνει συνήθεια. Είναι και θέμα ποιότητας βέβαια. Να μπει αυτό το πούστικο το γκολ, όσο εύκολο φαίνεται, τόσο δύσκολο είναι. Οι σχέση όμως ευκαιριών-γκολ πρέπει να έχει μία συνάφεια. Είναι θέμα στοιχειώδους ευστοχίας. Αν δεν την έχεις και ταυτόχρονα κάνεις και το εύκολο λάθος πίσω, δεν πας πουθενά.

ΣΤΟΝ Ολυμπιακό την Πέμπτη στο Κίεβο, έλειψε η τελική πάσα. Έφτανε μέχρι τη περιοχή, πολλές φορές έμπαινε μέσα, αλλά στο τέλος δεν υπήρχε το καθαρό μυαλό. Η γρήγορη σκέψη. Κι είτε η τελική πάσα δεν ήταν καλή, είτε καθυστερούσαν και το πουλάκι πέταγε. Κάτι σαν το μπάσκετ, όταν σου μένει η μπάλα στα χέρια. Μακρυά από μένα η μεταφυσική, αλλά ο Ολυμπιακός παίζει και γκίνια. Στο παιχνίδι στο Καραισκάκη το τρώει στο 89´. Τη Πέμπτη στο Κίεβο ο Χασάν κάνει τη προβολή φάτσα με τον γκολκίπερ των Ουκρανών. Που καταφέρνει και τη βγάζει. Κι ο τερματοφύλακας βέβαια παίζει κι αυτή είναι η δουλειά του.Έναν-δύο πόντους όμως να πήγαινε η μπάλα δεξιά, θα είχε γίνει το ένα-ένα. Ενώ η Δυναμό το είχε βάλλει στη πρώτη φάση που έκανε.

ΚΑΙ πάλι ο Ολυμπιακός δεν πέρναγε. Το ρολόι όμως έδειχνε 74´. Με τα χασομέρια, είκοσι λεπτά ακόμα ποδόσφαιρο. Ούτε αυτή την ευκαιρία δεν του έδωσε η τράπουλα. Να φτάσει τη πρόκριση στο ένα γκολ. Κι ας τη χάσει. Κι ας αποκλειστεί. Κι αυτή η δουλειά γίνεται από τη αρχή τη σεζόν. Ο Ολυμπιακός είναι μία πιθαμή πίσω στη βαθμολογία. Κατάφερε να χάσει από τον ΟΦΗ. Και καλά να πάθει. Έφαγε τρίμπαλο στη Τούμπα. Καλώς το έφαγε. Πέταξε όμως επτά τουλάχιστον βαθμούς στη θάλασσα από γκίνια.

Ο ΠΑΟΚ στο Καραισκάκης, φεύγει με το διπλό χωρίς τελική στην εστία. Διπλό αυτογκόλ Γιαννιώτη-Βούκοβιτς. Και μπροστά ο Ολυμπιακός να χάνει τις κάλτσες του. Με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ ο Φετφατζίδης χάνει το άχαστο. Με τον Παναθηναϊκό μπαίνει η φωτοβολίδα του Κάτσε κι οι δικοί του δεν σκοράρουνε φάτσα με τα δίχτυα. Θα μου πείτε ο Ολυμπιακός πήρε παιχνίδια στις καθυστερήσεις. Με τον Αστέρα Τρίπολης. Με τον Πανιώνιο. Με τον Ατρόμητο. Οκ. Όταν τον παίζεις τον άλλον μονότερμα. Όταν τον έχεις βάλεις στα δίχτυα. Όταν χάνεις τη μία ευκαιρία μετά την άλλη δεν είναι και τόσο παράλογο να σκοράρεις στο τέλος. Για Ολυμπιακό με Πανιώνιο μιλάμε. Έχει τα θέματά του ο Ολυμπιακός, έχει τις αδυναμίες του, αλλά παίζει και γκίνια.

Στη μουσική επιλογή, Bulldog Boogie.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»