Κουμάντο στην Ελλάς, κάνουν οι Βας-Βας…

Ο μπασκετικός τελικός της Κυριακής στο Ηράκλειο, διεξήχθη με την παρουσία  στις κερκίδες, μαθητών από τα σχολεία της περιοχής. Στους υπόλοιπους κοινούς θνητούς, η παρακολούθηση του τελικού ήταν απαγορευμένη, κάτι που έχει θεσμοθετηθεί εδώ και μερικά χρόνια.

Κάνουν τους τελικούς αποκλειστικά με πιτσιρικαρία κι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Κανένας κίνδυνος για επεισόδια, διακοπές, ρίψη αντικειμένων, βωμολοχίες κλπ. Το μόνο που ακούς είναι τσιρίδες παιδιών, που ως γενική εικόνα δε χαλάνε κανέναν, άσχετα αν το όλο περιβάλλον παραπέμπει σε παραστάσεις του Μάρκου Σεφερλή, σε all star game, όχι πάντως σε τελικό.

Το άξιο αναφοράς σε τέτοιες περιπτώσεις, θα ήταν αν οι κερκίδες ήταν προσβάσιμες σε οικογένειες και ακίνδυνες για παιδιά, χωρίς απαγορεύσεις. Το να γεμίσεις ένα γήπεδο με μαθητές μοιράζοντας δωρεάν εισιτήρια στα σχολεία έχοντας απαγορεύσει την πρόσβαση στους υπόλοιπους, δεν περικλείει τιμή για τους εμπνευστές, ούτε συνιστά κατόρθωμα. Ίσα ίσα αποτυπώνει την κλασική λογική ωχαδερφισμού, μακριά από εμάς κι όπου θέλει ας είναι. Με τα παιδιά να παίζουν το ρόλο του χαλιού, κάτω από το οποίο κρύβονται τα σκουπίδια και η βρώμα. Τα παιδιά άλλωστε έτσι και γίνει κάνα λάθος από αυτά που προκαλούν το κοινό αίσθημα, δε θα αντιδράσουν, ούτε καν θα το καταλάβουν και θα συνεχίσουν να ζούνε στην τρελή χαρά. Ίσως αυτό επιζητούν οι τελικά οι έχοντες το μαχαίρι και το πεπόνι, θεατές φυτά. Και τα παιδιά, αποτελούν το τέλειο καμουφλάζ, ότι όλα βαίνουν καλώς και πως είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.

Το θέμα είναι σύνθετο και δύσκολο να αναλυθεί πλήρως σε μερικές γραμμές, διαβάζω κατά καιρούς σχόλια σε ρεπορτάζ για επεισόδια μεταξύ οπαδών, επιθέσεις σε συνδέσμους κλπ του τύπου «κλείστε τους συνδέσμους, βάλτε τους όλους φυλακή» και αναρωτιέμαι από την πλευρά μου:

«Βρε μπουμπούνα, υπάρχει σύνδεσμος φίλων της 17 Νοέμβρη; Υπάρχει μήπως φαν κλαμπ του Κουφοντίνα; Τότε γιατί καίγεται το σύμπαν σε κάθε επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, γιατί υπάρχει τρομοκρατία; O Σημίτης είχε πει πως η εξάρθρωση της 17 Ν σήμαινε το τέλος της τρομοκρατίας κι από τότε οι τρομοκρατικές οργανώσεις φυτρώνουν σα μανιτάρια. Πόσο ούφο πρέπει να είσαι για να μην καταλαβαίνεις πως κυνηγώντας το σύμπτωμα και όχι τη γενεσιουργό αιτία, το μόνο που καταφέρνεις είναι μια τρύπα στο νερό, πακέτο με τη διαιώνιση ενός προβλήματος; Και ότι ο αθλητισμός είναι η κατάληξη και όχι η αφετηρία…».

Είναι ο κλασικός ο μ@λάκας ο Έλληνας που θα ΄λεγε κι ο Γεωργίου, που αραχτός στον καναπέ και φορώντας πυτζάμες, έχει λύσεις για όλα τα προβλήματα και ότι τον ενοχλεί.

Βλέπει σκηνές βίας στα γήπεδα; Κλείστε τους συνδέσμους και βάλτε τους φυλακή.

Παρακολουθεί στις ειδήσεις θέμα με πολύνεκρο τροχαίο; Κλείστε τις αυτοκινητοβιομηχανίες, ή καλύτερα καταργήστε τους δρόμους, αν δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητο, δε θα γίνονται τροχαία.

Πως θα σας φαινόταν άραγε, αν κάποιος υψηλά ιστάμενος ή αρμόδιος υπουργός, αποφάσιζε να απαγορεύσει την κυκλοφορία αυτοκινήτων στους δρόμους, στο πλαίσιο της απαλλαγής από τροχαία ή τη μόλυνση του περιβάλλοντος;

Με τα λεμόνια θα τον παίρνατε, ανέκδοτο θα γινόταν κι όμως ο Βασιλακόπουλος που καθιέρωσε αυτό το αστείο μέτρο και ο Βασιλειάδης που το επέκτεινε και το υποστήριξε -όπως και οι προκάτοχοι του-, ασχολούμενος νυχθημερόν αν θα πάνε οι Παναθηναϊκοί στη Λαμία, οι Λαμιώτες στην Ξάνθη κι οι Ξανθιώτες στη Λάρισα, ζει ανάμεσα μας, καμαρώνοντας για τις «θεσμικές παρεμβάσεις με στόχο την επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα»

Αυτή είναι η κατάντια του Ελληνικού αθλητισμού, να κυνηγάνε οι εταιρίες πελάτες με το τουφέκι για να επιβιώσουν και να έρχεται η εξουσία των Βας-Βας, (Βασιλακόπουλος-Βασιλειάδης), απαγορεύοντας ακόμα και στους ελάχιστους ενδιαφερόμενους που έχουν απομείνει, να πάνε στα γήπεδα.

Παντού στον κόσμο το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός είναι βιομηχανία, παράγουν πλούτο από το χρήμα κυκλοφορεί. Και δεν είναι μόνο η εφορία που πληρώνεται για τα συμβόλαια και τα εισιτήρια, που σημαίνει πως όσο πιο ανεπτυγμένο, καταξιωμένο κι ελκυστικό για τον κόσμο είναι ένα άθλημα, τόσο αυξημένα θα είναι τα έσοδα του κράτους.

Στην Ελλάδα του Βασιλειάδη συμβαίνει το ανάποδο, αφού το κράτος συντηρεί τον επαγγελματικό αθλητισμό μέσω ΕΡΤ . Ενίοτε κάνει χαριστικές ρυθμίσεις, ειδικά σε προεκλογικές περιόδους.

Ακόμα και μια απλή μετακίνηση φιλάθλων ισοδυναμεί με τζίρο στα βενζινάδικα, στα φαγάδικα, στα διόδια, θα κερδίσουν και οι ομάδες από τα εισιτήρια. Ακόμα και οι μεροκαματιάρηδες που πουλάνε καλαμπόκια ή σαλέπι έξω από τα γήπεδα. Ψιλά γράμματα για υπουργό, που συστήνεται μάλιστα ως αριστερός…

Αντί λοιπόν να στρώσουν τον καλοαναθρεμένο πισινό τους ψάχνοντας λύσεις σε προβλήματα που χρονίζουν, αρκούνται σε πασαλείμματα, υπεκφυγές και αποφάσεις που δεν έχουν προηγούμενο στο παγκόσμιο αθλητικό στερέωμα.

Τη μέρα που γινόταν ο τελικός του μπάσκετ στο Ηράκλειο, έπαιζαν Παρτιζάν-Ερυθρός Αστέρας για τον ίδιο θεσμό, ο αγώνας έγινε κανονικά με την παρουσία φίλων και των δυο ομάδων.

Μιλάμε τώρα για οπαδικά μίση που υπερβαίνουν κατά πολύ τα αντίστοιχα δικά μας, πέρα από τις ομάδες, υπάρχει και ιδεολογικό χάος που χωρίζει τις δυο πλευρές.

Τι στα κομμάτια κάνει μια χώρα που διαλύθηκε δυο φορές από ισάριθμους πολέμους τις τελευταίες δεκαετίες, πως καταφέρνουν σε ολόκληρο τον κόσμο να διεξάγονται Μπόκα-Ριβερ, Νασιονάλ-Πενιαρόλ, Ρομα-Λάτσιο, Σέλτικ-Ρέιντζερς κλπ κι εμείς να είμαστε κολλημένοι, βολεμένοι και κυρίως ευτυχισμένοι, πίσω από ένα «απαγορεύεται»;

Δε θέλει και ρώτημα, απαντήθηκε προηγουμένως, η εναλλακτική επιλογή των εν Ελλάδι υπουργών αν δεν ήταν υπουργοί, θα ήταν καριέρα στις εκπομπές της Αννίτας…