Γιασίν Μεριά: Στο φόντο ενός θριάμβου

Όσο να βλέπεις στο Λούβρο τη «Τζοκόντα» και φεύγοντας να θυμάσαι το χρώμα του τοίχου. Τόσο πιθανό την ώρα της «έκρηξης» στο Καραϊσκάκη, να σκέφτηκε κάποιος τον Γιασίν Μεριά. Μεταξύ μας: Ζήτημα είναι να υπάρχει η φιγούρα του, ακόμη και στις φωτογραφίες των πανηγυρισμών. Στην αποτύπωση της έκστασης αυτής της ξεγυρισμένης παράστασης των 4 γκολ σε ένα ημίχρονο.

Πώς να χωρέσει άλλωστε στο πλάνο; Ο MVP Κώστας Φορτούνης. Ο άρχοντας Γκιγιέρμε. Οι σκόρερ Καμαρά και Χασάν. Εκείνο το κοντρόλ του Ποντένσε που έκανε τον Τσόσιτς να… ρίξει στο χορτάρι τον Μπακάκη πριν από το 3-1. Ο ίδιος ο Πέδρο Μαρτίνς στην πιο γρήγορη διαδρομή «κόλαση-παράδεισος» της καριέρας του σαν προπονητής. Που να μείνει χώρος…

Ο Μεριά άντε να μνημονεύθηκε μόνο ως μια λάθος κίνηση που διορθώθηκε στην ανάπαυλα, όταν ο Βασίλης Τοροσίδης μπήκε στο γήπεδο για να αναλάβει την ευθύνη στον δεξιό διάδρομο. Σημαντικός και αυτός στην «μεταμόρφωση» του δευτέρου ημιχρόνου.

Και όμως ο Τυνήσιος ήταν «κλειδί». Το πρόσωπο που άλλαξε συνολικά την λειτουργία του άξονα του Ολυμπιακού. Εκείνος που πήρε την ευθύνη της πρώτης πάσας, παίζοντας κάθετα για τα πόδια του Γκιγιέρμε. Εκείνος που μάζεψε την απόσταση με τη μεσαία γραμμή σβήνοντας δύο-τρεις φορές, σπίθες που ίσως να έβαζαν φωτιά. Πέρασε στόπερ για να παίξει τον ρόλο του Βούκοβιτς, και ήταν μαζί και ο Σέρβος και ο Σισέ. Έτσι τον κατάλαβε η ομάδα. Αυτή την ασφάλεια ένιωσε. Και αυτό είναι που μετράει. Τι σκέφτηκαν οι γύρω του, όχι τι είδαν τα μάτια των πολλών. Η επίδραση στο σύνολο.

Και μιας και στο ποδόσφαιρο όπως και στη ζωή όλα είναι θέμα… timing: Κάπως έτσι προκύπτει για εκείνον μια δεύτερη μεγάλη ευκαιρία μέσα στη σεζόν. Διότι ο τραυματισμός του Βούκοβιτς μπορεί να μην είναι πολύ σοβαρός, αλλά αφήνει τον «Υπουργό» εκτός μάχης στο Κίεβο. Κάπως έτσι το δίδυμο Σισέ-Μεριά, μοιάζει σχεδόν… υποχρεωτικό για αυτό το δεύτερο αντάμωμα με τη Ντιναμό.

Πόσες φορές έχουν παίξει μαζί οι δύο τους σαν κεντρικοί αμυντικοί; Ένα ημίχρονο κόντρα στην ΑΕΚ. Ποτέ ξανά. Ως τώρα ο Τυνήσιος έχει 10 συμμετοχές στην εντεκάδα, ως στόπερ. Έξι φορές πλάι στον Βούκοβιτς, τέσσερις με τον Μιράντα. Χθες βρέθηκε να μοιράζεται την ευθύνη με τον Αφρικανό. Για πρώτη φορά. Και το αποτέλεσμα, ήταν καλό. Τόσο καλό που μοιάζει παράξενο ότι δεν είχε συμβεί νωρίτερα.

Βεβαίως ο Μαρτίνς τους στόπερ τους χειρίζεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Μαζί οι βασικοί, μαζί και οι αναπληρωματικοί. Όσο ο Μεριά ήταν στην 11άδα (μέχρι εκείνο το καταστροφικό βράδυ του Οκτώβρη στο Ηράκλειο κόντρα στον ΟΦΗ), κρατούσε τον ρόλο που μετά πέρασε στα χέρια του Σισέ. Μετά έγινε ο παρτενέρ του Μιράντα που έχει μείνει 4ος στην ιεραρχία.

Ο Ολυμπιακός όμως δεν είναι μόνο ότι χρειάζεται να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον χώρο ευθύνης διότι τραυματίστηκε ο Βούκοβιτς. Δίνει την εντύπωση πως πρέπει να βρει μια λύση διαφορετική γενικώς μιας και σε μια εβδομάδα δέχτηκε έξι γκολ σε τρία ματς.

Αν θα είναι αυτή η ενδεδειγμένη; Θα φανεί στη… σκηνή. Το σίγουρο είναι ότι ο Μεριά και στην εθνική ομάδα της χώρας του, το καλοκαίρι στο Μουντιάλ δεξιοπόδαρο παρτενέρ είχε. Και το χειρίστηκε μια χαρά. Τόσο καλά που κέρδισε το δικαίωμα να βρίσκεται σήμερα στο Ερυθρόλευκο ρόστερ. Και να υπολογίζεται από την ομάδα ως ένας από εκείνους που τις πραγματικές τους δυνατότητες δεν τις ξέρουμε ακόμη.

ΥΓ. Δεν έπαιξε ένας Ολυμπιακός την Κυριακή κόντρα στην ΑΕΚ. Εμφανίστηκαν δύο. Έστω με τη σωστή σειρά. Η ομάδα είχε ανάγκη αυτό το «ξέσπασμα». Έχει ακόμη μεγαλύτερη όμως να εκτιμήσει τα πραγματικά δεδομένα αυτής της αναμέτρησης. Και να τα μεταφράσει ανάλογα… στα Ουκρανικά. Διότι η Ντιναμό δεν είναι ΑΕΚ. Πολλώ δε μάλλον, στην «κατάψυξη» του Κιέβου.