Οι αφανείς ήρωες του ποδοσφαίρου

Σήμερα, αν και βρισκόμαστε σε τριήμερο ευρωπαϊκών αναμετρήσεων με ελληνικές συμμετοχές, επέλεξα να ασχοληθώ με ένα θέμα που συνήθως δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των ΜΜΕ, έντυπων και ηλεκτρονικών, αφού δεν χαρακτηρίζεται σε καμία περίπτωση εμπορικό. Ποιο είναι; Οι ρομαντικοί παράγοντες της μπάλας, οι εργάτες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, οι αιμοδότες του αθλήματος. Αφορμή για το σημερινό άρθρο δυστυχώς αποτέλεσε ένα τραγικό γεγονός. Η απώλεια ενός τέτοιου ανθρώπου, του Φιλήμονα Βαφειάδη. Ο εκλιπών ήταν ένας πραγματικός θησαυρός για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Παράγοντας για χρόνια του Γκυζιακού, από τα παλαιότερα σωματεία των Αθηνών με έτος ίδρυσης το 1937, μεταπήδησε στην ΕΠΣΑ την οποία υπηρέτησε για πολλά χρόνια από διάφορα πόστα. Σημαντική η συνεισφορά του στα τμήματα υποδομών της Ένωσης και στις μικτές ομάδες της Αθήνας. Ο Φιλήμων είναι μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα που θα μπορούσα να αναφέρω σχετικά με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε το πόσο σημαντικό είναι για το κάθε άθλημα, που διαθέτει και επαγγελματικό κομμάτι, η ενασχόληση κάποιων ατόμων με την πηγή παραγωγής ταλέντων, τον ερασιτεχνικό αθλητισμό δηλαδή. Στις γειτονιές των μεγαλουπόλεων, αλλά και σε κάθε γωνιά της χώρας, όπου κυλάει το τόπι, η μπάλα, υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να εξασφαλίσουν στα νέα παιδιά όσο καλύτερες συνθήκες για να μάθουν τα μυστικά του σπορ. Παλεύουν κόντρα σε όλους, τις περισσότερες φορές χωρίς καμία βοήθεια από το κράτος, για να δώσουν στα παιδιά της γειτονιάς τη δυνατότητα να αθληθούν και να εξελιχθούν. Από κει και χάρη στις προσπάθειες αυτών των λίγων πραγματικών εραστών της μπάλας θα ξεπηδήσουν τα νέα ταλέντα που θα στελεχώσουν τις Εθνικές μας ομάδες. Καλή η βιτρίνα, αυτή δηλαδή που βλέπει ο πολύς κόσμος, αλλά για να γίνει πράξη κάποιοι έχουν δουλέψει από πίσω, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας γι’ αυτό. Ανταμοιβή τους; Συνήθως τίποτα υλικό. Τους αρκεί απλά να τους θυμούνται και να τους μνημονεύουν τα » παιδιά» τους όταν φθάνουν ψηλά. Τότε τους ανακαλύπτουν και τα ΜΜΕ, που για μια βραδιά, για ένα ρεπορτάζ ανοίγουν την αγκαλιά τους και τους παρουσιάζουν στο ευρύ κοινό. Μετά τα φώτα σβήνουν και όλα επανέρχονται στους καθημερινούς τους ρυθμούς. Τα προβλήματα θα παραμείνουν, οι δυσκολίες το ίδιο, οι αγωνίες και τα άγχη για την επιβίωση στον κόσμο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι σκαπανείς του σπορ, αυτοί των οποίων τους καρπούς δουλειάς απολαμβάνουν όλοι οι υπόλοιποι.

Δεν είναι όλα ρόδινα φυσικά. Τα προβλήματα για τα ερασιτεχνικά σωματεία είναι πολλά και όχι μόνο οικονομικά. Χώροι άθλησης λίγοι, που φιλοξενούν μεγάλο αριθμό ομάδων. Ενίοτε μάλιστα είναι επικίνδυνοι και ακατάλληλοι. Ελλείψεις σε υλικό, από μπάλες μέχρι ιατροφαρμακευτικό, προπονητές χωρίς τα κατάλληλα προσόντα, οικονομικές δυσκολίες, απουσία γιατρών από τις προπονήσεις, ευτυχώς σε λίγες περιπτώσεις, είναι μόνο μερικά από τα ζητήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι παράγοντες των Σωματείων. Αξίζει λοιπόν όπου μπορούμε να τους βοηθήσουμε να συνεχίσουν το έργο τους. Βέβαια όπως σε όλους τους τομείς της ζωής έτσι και σε αυτόν δεν είναι όλα τα δάκτυλα ίδια. Υπάρχουν και περιπτώσεις που κάνουν κακό στο χώρο. Απαιτούν χρήματα για να δώσουν δελτία αντιμετωπίζοντας γονείς και παιδιά ως περιουσιακά τους στοιχεία. Για κάθε έναν όμως τέτοιο κακό παράγοντα θα υπάρχει πάντα ένας Φιλήμων που θα αγαπά το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και θα κάνει σκοπό της ζωής του να βοηθά τα νέα παιδιά, κάνοντάς τα πρώτα σωστούς ανθρώπους και φιλάθλους και μετά ποδοσφαιριστές.

Καλό ταξίδι αγαπημένε φίλε…