O Kρίστισιτς δεν μπορεί να γίνει… Τρίστασον

Ναι το σκορ είναι βαρύ. Ναι στο ποδόσφαιρο μετράει το αποτέλεσμα. Αλλά επειδή το ίδιο ματς είδαμε όλοι, αυτό το 4-1 δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα του αγώνα. Ένα σκορ για το οποίο υπεύθυνη είναι η ΑΕΚ και όχι ο Ολυμπιακός. Που απλά έκανε γκολ τις ευκαιρίες του. Που συνολικά δεν ήταν περισσότερες από εκείνες της ΑΕΚ.

Η Ένωση έκανε ότι ήθελε στο πρώτο ημίχρονο στο γήπεδο. Είχε απέναντί της μια ομάδα που έδειχνε στα όρια της διάλυσης. Με τα στόπερ της να κουτουλάνε και τα πλάγια μπακ να βγάζουν την μπάλα… πλάγιο, μόλις τους πλησίαζε ο αντίπαλος στα δύο μέτρα. Αρκούσε από την ΑΕΚ ένα… φύσημα για να τελειώσει το ματς και τώρα να μιλάμε σε άλλη βάση. Με τον Ολυμπιακό να είναι σε καταστάσεις πολύ χειρότερες, από εκείνες που βρίσκεται τώρα η Ένωση.

Έτσι είναι η μπάλα όμως. Η ΑΕΚ έπρεπε να τελειώσει το ματς στο 45λεπτο που έκανε στο Φάληρο, ότι συνήθως τα τελευταία χρόνια. Παιχνίδι κυριαρχίας, πίεση, γκρίνια από την εξέδρα των γηπεδούχων για την εικόνα της ομάδας τους και γκολ. Που σαφέστατα έπρεπε να είναι περισσότερα από το ένα που βρήκε τελικά. Μιας και όπως αποδείχθηκε αυτό το οριακό προβάδισμα, άφηνε τα πράγματα ρευστά. Και η ΑΕΚ το πλήρωσε και με το παραπάνω.

Στο δεύτερο μέρος ο Ολυμπιακός δεν γινόταν να παραμείνει τόσο αρνητικός. Ήταν δεδομένο πως θα άλλαζε, πως θα έψαχνε άλλες διεξόδους στο ματς. Η ΑΕΚ ωστόσο εκτιμώ πως εκτίμησε παραπάνω από όσο έπρεπε την εικόνα του πρώτου ημίχρονου. Στηρίχτηκε στην υπεροχή που είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή και πίστεψε ότι θα την ανακτήσει ξανά. Όμως αυτό δεν ήταν τόσο απλό όσο ακούγεται.

Η Ένωση δεν ακολούθησε το τέμπο του αγώνα, με ξεκάθαρη ευθύνη στα δικά μου μάτια του προπονητή της. Ο Μανόλο Χιμένεθ επέλεξε τους Κλωναρίδη και Άλεφ για την ενδεκάδα, με τις δύο επιλογές του να μην του βγαίνουν. Και άντε ο Κλωναρίδης είχε τη συμμετοχή στη φάση του γκολ. Ο Άλεφ;

Υπήρχαν στιγμές που η παρουσία του Βραζιλιάνου στο κέντρο σου προκαλούσε… θλίψη. Ένα παιδί με κάποια καλά στοιχεία, που όμως δεν γινόταν να σταθεί στις απαιτήσεις του αγώνα. Ειδικά από όταν άρχισε το ματς να αποκτά μια πιο aggressive μορφή. O Χιμένεθ όμως επέλεξε να στηρίξει το ρίσκο του, κόντρα στη λογική. Την οποία καταπάτησε εντελώς λίγο αργότερα, επιλέγοντας τον Γαλανόπουλο και όχι τον Κρίστιτσιτς για αντικαταστάτη του Άλεφ! Επιλογή που για μένα λέει πολλά. Και που ακόμα δεν μπορώ όσο… θετικά και να την αντιμετωπίσω, να την δικαιολογήσω.

Ο Σέρβος μέσος αποτελεί μεγάλη επένδυση για την ΑΕΚ. Παίκτης εγνωσμένης αξίας, σε παραγωγική ηλικία και σε αγωνιστική δράση. Με παιχνίδια για το Τσάμπιονς Λιγκ και με πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν γίνεται για το συγκεκριμένο ματς να μην κρίνεται ικανός να προσφέρει ούτε ως αλλαγή και να προτιμάται ο εδώ και δύο μήνες σχεδόν εκτός δράσης Γαλανόπουλος. Απλά… δεν!

Ο Χιμένεθ είναι ένας προπονητής με τα καλά του και τα στραβά του. Ένα από τα τελευταία είναι η έλλειψη διάθεσης να δείξει εμπιστοσύνη σε παίκτες που δεν αποτελούν 100% δική του επιλογή ή τελοσπάντων, να είναι απόλυτα στα… γούστα του. Μεγαλύτερο παράδειγμα από εκείνο του Τρίστασον που ήρθε στην ΑΕΚ ως βασικός εξτρέμ και λίγο έλειψε να προπονείται με την Κ20, δεν υπάρχει.

Κάτι αντίστοιχο δεν πρέπει και δεν μπορεί να γίνει σε καμία περίπτωση με τον Σέρβο μέσο. Προσέξτε. Δεν λέω ότι θα γίνει. Εκφράζω απλά έναν προβληματισμό και μια σκέψη που ήρθε αυτόματα στο μυαλό, βάσει των επιλογών που είδα από τον Χιμένεθ στο Φάληρο. Επιλογών που στα δικά μου μάτια ήταν απόλυτα αποτυχημένες. Όσο ενδεχομένως και οι δηλώσεις του Ισπανού στο τέλος. Όπου η μπάλα πήγε στην… εξέδρα, με την πρώτη στραβή. Και τι στραβή…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Δεν είναι απλό να πάει στην επόμενη μέρα η ΑΕΚ μετά από αυτό το αποτέλεσμα. Αλλά πρέπει να πάει και θα πάει. Αλλάζοντας ωστόσο από τώρα αρκετά. Σε επίπεδο νοοτροπίας, αντιμετώπισης των πραγμάτων, αξιολόγησης των καταστάσεων. Δεν γίνεται διαφορετικά. Από χθες, είναι πλέον απόλυτα κατανοητό. Για όλους.