Αφού ο γαύρος αποχώρησε, γιατί παίζουμε με βάζελο;

Σοκαριστικό ήταν το σημερινό πρωινό, όταν ξύπνησα και σερφάροντας στο διαδίκτυο αντίκριζα παντού προαναγγελίες για τον τελικό στο μπάσκετ, ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό.

Αρχικά νόμιζα πως έγινε κάποιο μπέρδεμα, σύντομα όμως κατάλαβα πως είχα μείνει με λάθος εντύπωση.

Άντε να συνέλθω, άντε να γράψω καινούργιο κείμενο για το to10.gr.

Η αλήθεια είναι πως μετά την πρόκριση του ΠΑΟΚ στη Χαλκίδα δεν εντρύφησα ιδιαιτέρως στα μπασκετικά ρεπορτάζ,  απλώς μετά το δικό μας ημιτελικό, είπα να πάρω μια γεύση από τον αντίστοιχο των πρασινοκόκκινων στο ΟΑΚΑ. Περισσότερο άκουγα και λιγότερο έβλεπα, μέχρι που στο ημίχρονο ανακοινώθηκε η απόφαση των φιλοξενούμενων ν΄αποχωρήσουν.

Βάσει δεδικασμένων, φαντάστηκα πως κερδισμένη είναι η ομάδα που αποχωρεί, έτσι δεν έγινε πέρσι στην Τούμπα;

Ο κυρ Σάββας πήρε την ομάδα κι έφυγε όπως δήλωσε χαρακτηριστικά, επειδή ο -για- Όσκαρ έκανε τον πεθαμένο και δυο εβδομάδες μετά, το χαρτί αποχώρησε από το γήπεδο επικαλούμενο φόβο από μια φωτογραφία.

Ποια η διαφορά με το πρόσφατο, όπου οι Αγγελόπουλοι απέσυραν την ομάδα επειδή θεώρησαν πως τους σφάζει η διαιτησία;

Για νόμους και διατάξεις μιλάμε, η αξιολόγηση τέτοιων υποθέσεων γίνεται βάσει όσων προβλέπουν οι κανονισμοί και όχι με όρους επικοινωνίας.

Αρέσει δεν αρέσει, αποκλειστικό κουμάντο στους αγώνες κάνουν οι διαιτητές, αυτοί θεωρούνται οι άρχοντες των αναμετρήσεων. Αυτοί σφυρίζουν την έναρξη, όπως και τη λήξη, έχουν το πάνω χέρι για τα πάντα, τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Κάποιος πρέπει να έχει αυτόν το ρόλο, τα γήπεδα δεν είναι λαϊκές Δημοκρατίες όπου αποφασίζουν οι πλειοψηφίες, ούτε τσιφλίκι του καθενός για να κάνει ότι γουστάρει! Άπαξ κι ο διαιτητής δώσει εντολή σε αστυνομικό όργανο να απομακρύνει κάποιον από το γήπεδο, θα γίνει αυτό που διέταξε ο διαιτητής. Ακόμα κι αν το όργανο είναι ο Αττικάρχης κι ο διαιτητής κάποιος αγράμματος αγρότης και το πρόσωπο που πρέπει να απομακρυνθεί είναι πρόεδρος της Δημοκρατίας ή της Ουέφα.

Ότι πει ο διαιτητής λοιπόν, πέρσι στην Τούμπα ο γαύρος διέκοψε μόνος του ματς, αποχωρώντας, χωρίς ο Αρετόπουλος να αποφασίσει σχετικά.

Και δυο εβδομάδες μετά, το χαρτί επίσης διέκοψε το παιγνίδι, αποχωρώντας ξανά, ενώ ο Κομίνης ζήτησε από τους δήθεν τρομοκρατημένους να επιστρέψουν για να ολοκληρωθεί ο αγώνας.

Αυτό έγραψε και το φ.α, πως ο αγώνας δεν ολοκληρώθηκε επειδή η μια ομάδα αρνήθηκε να επιστρέψει.

Στο πιο πρόσφατο συμβάν στο ΟΑΚΑ, οι Αγγελόπουλοι πήραν μια παρόμοια απόφαση, αναλαμβάνοντας όμως και την ευθύνη της επιλογής τους.

Κάτι που σημαίνει πως ουδείς υποχρεούται να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις των αρχόντων, αναγκαστικά θα πληρώσει το τίμημα όμως! Με την απόφαση τους οι Αγγελόπουλοι, απεμπόλησαν το όποιο δικαίωμα να διεκδικήσουν την πρόκριση αφενός και θα τιμωρηθούν επίσης με αφαίρεση βαθμών αφετέρου, Όπως ο ΠΑΟΚ μια τριετία πίσω όταν ο Σαββίδης αποφάσισε να αποσύρει την ομάδα από το δεύτερο ημιτελικό και ακόμα παλιότερα επί του αείμνηστου Βουλινού, που η ομάδα είχε αποχωρήσει από το ΟΑΚΑ.

Με ποιο σκεπτικό λοιπόν στις παραπάνω περιπτώσεις να ισχύουν οι κανονισμοί, οι ομάδες που αποχώρησαν ετσιθελικά χωρίς να έχει σφυρίξει λήξη ο διαιτητής να υφίστανται συνέπειες και πέρσι στην Τούμπα, να επιβραβεύονται με κατάκτηση βαθμών και πρωταθλήματος;

Μιλάμε για την ίδια ακριβώς πράξη, ο λόγος ή το πρόσχημα βάσει των οποίων ελήφθησαν, αφορούν τους λαούς, τα οπαδικά ΜΜΕ, τις συζητήσεις στα καφενεία, όχι όμως τη δικαιοσύνη.

Έφυγες χωρίς να έχει αποφασίσει σχετικά ο διαιτητής; Έχασες το ματς στα χαρτιά και τιμωρήθηκες…

Δε γίνεται τη μια να μιλάμε βάσει κανονισμών και στην άλλη να κρίνουμε βάσει εντυπώσεων.

Ουδεμία σημασία έχει αν ο Ολυμπιακός δικαίως διαμαρτύρεται για τη διαιτησία, άπαξ και πήρε την απόφαση να αποχωρήσει, θα τιμωρηθεί! Για επαγγελματικό αθλητισμό μιλάμε που διέπεται από κανονισμούς και λειτουργεί βάσει νόμων, ούτε για ροντέο, ούτε για πόκερ που αν δεν έχεις φύλλο, λες πάσο και βγαίνεις από το παιγνίδι.

Οι αιτίες ή οι αφορμές είναι σχετικές και υποκειμενικές, οι γαύροι θεωρούν πως σφαγιάστηκαν, για τους δε βάζελους ήταν μια προσχηματική επιλογή, για να γλυτώσουν το διασυρμό.

Το ίδιο και τον Μάρτη του 2016, εμείς λέγαμε πως δεν υπάρχει λόγος να πάμε ως πρόβατα στη σφαγή, οι γαύροι υποστήριζαν πως είναι άλλοθι.

Υπήρχε περίπτωση να συμφωνήσουμε; Όχι βέβαια, 400 χρόνια να το συζητούσαμε άκρη δε θα βγάζαμε, οπότε σε κάθε περίπτωση εφαρμόζεται ο κανονισμός που προβλέπει πως όποιος αποχωρεί μηδενίζεται, συν όλα παρεπόμενα και τέλος.

Έχετε κάποια καλύτερη λύση, κάτι ποιο δημοκρατικό, ένα ντιμπέι ας πούμε, όπως θα λεγε ο Αλέφαντος, μήπως ψηφοφορία του κοινού ποιος έχει δίκαιο, λες και είναι τηλεπαιχνίδι;

Πέρσι στην Τούμπα όμως, όχι μόνο αποφάσισαν ο κυρ Σάββας κι ο Λυσσάνδρου, αλλά μας έβγαλαν και τρελούς από πάνω, με πρώτο και καλύτερο τον Λουτσέσκου, που έλεγε το αυτονόητο.

Είδατε λοιπόν πόσο απλά, εύκολα και γρήγορα, η αλήθεια ξεσκεπάζει τους πάντες, έτσι συμβαίνει άλλωστε όταν επενδύεις σε ένα ψέμα, είναι θέμα χρόνου να σε κάνει ρόμπα.

Όπως συνέβη με τον Λυσσάνδρου, που από το «τρομοκρατήθηκαμε από μια φωτογραφία», λίγους μήνες μετά απεφάνθη πως «η ρίψη μολότοφ δε συνιστά βιαιοπραγία…», έτσι και ο γαύρος.

Πέρσι αποχώρησε και πήρε τους βαθμούς της νίκης, φέτος επικαλείται νόμους, διατάξεις και εδάφια, για να υπερασπιστεί το δίκιο του και να φάει μικρότερη δυνατή ποινή.

YΓ. Το τραγικότερο όλων την προηγούμενη Τετάρτη στο ΟΑΚΑ, ήταν η παρουσία του εκφωνητή της ΕΡΤ, που πάλευε μάταια πείσει το κοινό πως έπαιρνε θέση για τα συμβαίνοντα, παραδεχόμενος ταυτόχρονα πως αδυνατεί να πάρει θέση.

Μιλάμε για τον πλήρη διασυρμό του επαγγέλματος, να μεταδίδεις αγώνα και να φοβάσαι να μεταφέρεις αυτό που είδαν τα μάτια σου. Ρεσιτάλ ακατάσχετης π@π@ρολογίας λες και άκουγες προεκλογικές ομιλίες, από έναν τύπο που ο πουρουπουπού μπροστά του, θα έμοιαζε με Αρχαίο ρήτορα.

Δεν είναι δηλαδή πως ο λόγος του δεν είχε κανένα απολύτως περιεχόμενο, ήταν ότι σου προκαλούσε πονοκέφαλο.

Τον άκουγες και απορούσες, πως γίνεται να εκστόμισε τόσες πολλές π@π@ριές, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Ρε άνθρωπε του Θεού, πήγες ως απεσταλμένος ενός ΜΜΕ να περιγράψεις αγώνα και μάλιστα όχι της σειράς, ο οποίος τελείωσε όπως τελείωσε. Ο τρόπος που τελείωσε λοιπόν, καθιστούσε την άποψη ενός υποτιθέμενου «ειδικού», που σύμφωνα με τον αστικό μύθο έχει εξειδίκευση στο αντικείμενο, ως ιδιαιτέρως βαρύνουσα.

Αντ΄αυτού ακούσαμε νιαουρίσματα, υπεκφυγές, για να δικαιολογήσεις την αδυναμία σου να υποστηρίξεις το αντικείμενο της εργασίας σου και ν΄ανταποκριθείς στις απαιτήσεις του μικροφώνου που σου έδωσαν.

Και δε σου λέω να αποφανθείς αν ορθώς αποχώρησε ο Ολυμπιακός ή όχι, αλλά κάτι πιο απλό:

«Τα παράπονα ήταν δικαιολογημένα, τα λάθη που έγιναν -αν έγιναν- ήταν στο μέτρο του ανεκτού, μήπως οι γκρίζοι ξέφυγαν;»

Αυτή είναι η δουλειά του δημοσιογράφου, να μεταφέρει στο κοινό αυτό που βλέπουν τα μάτια του και να τα σχολιάζει, αν δεν το αντέχεις μπορείς να γίνεις αρτεργάτης, θυρωρός, ψαράς, επιπλοποιός…Υπάρχουν πολλά επαγγέλματα κουραστικά μεν, που σε απαλλάσσουν όμως από την υποχρέωση να εκφράζεσαι, γινόμενος δυσάρεστος, σε αυτούς που δε θα αρέσουν αυτά που θα ακούσουν, χρήσιμος όμως για το άθλημα και το κατ΄επίφαση λειτούργημα που ασκείς.

Καλώς ή κακώς αυτή είναι η φύση του επαγγέλματος, γι αυτό πηγαίνεις στο γήπεδο, όχι για να μας λες πως «ο Σπανούλης έδωσε ασίστ στον Πρίντεζη, ο Καλάθης έκλεψε τη μπάλα κι ο Γκιστ μάζεψε το ριμπάουντ».

MUST READ

Ο Μεντιλίμπαρ είπε την αλήθεια σε λίγες λέξεις και «έδειξε» γιατί ο Ολυμπιακός διαφέρει

Αυτά το καταφέρνει κι ένα παιδί του δημοτικού, δημοσιογράφος είσαι, όχι μεταφραστής της εικόνας που βλέπουμε…