Όαση στον «βούρκο» του ελληνικού μπάσκετ η ΑΕΚ και ο Μάκης Αγγελόπουλος

Η ΑΕΚ ένα βήμα πριν την κορυφή του κόσμου. Η μπασκετική ΑΕΚ που πριν μερικά χρόνια, όχι πολλά, μας κράταγε εμάς τους… λίγους  που παρακολουθούσαμε την αναμέτρηση μπαράζ με τον Ηρακλή για την άνοδο, να κρατάμε την ανάσα μας σε εκείνα τα τελευταία δευτερόλεπτα που φάνηκαν αιώνας. Από τη Β’ εθνική. Και τώρα το Ρίο.

Με τα βλέμματα του παγκόσμιου μπάσκετ πάνω της. Λίγο πριν δώσει τη μάχη με τη Φλαμένγκο για την κορυφή του κόσμου. Για ένα νέο 1968.

Όχι δεν είναι υπερβολική η παρομοίωση. Σε καμια πενηνταριά χρόνια από τώρα οι νεότερες γενιές θα διαβάζουν, πρώτα ο Θεός, για το έπος των παιδιών του Μπάνκι. Τον Θίοντορ, τον Τζέιμς, τον κορυφαίο σέντερ της Ευρώπης φέτος, Βινς Χάντερ, τον Ντούσαν, τον «Λάρυ» και τους υπόλοιπους. Την ομάδα-κόσμημα για το ελληνικό μπάσκετ που δημιούργησε ένας μεγάλος ΑΕΚτζής και ένας μεγάλος… άρρωστος. Με την αγνή, οπαδική έννοια. Ο Μάκης Αγγελόπουλος.

Ένας παράγοντας υπόδειγμα για τον ελληνικό αθλητισμό, που δείχνει να απέχει αιώνες από τους ηγέτες των υπολοίπων. Ένας άνθρωπος που με προσωπικό κόστος που δεδομένα δεν θα έχει οικονομική ανταπόδοση, έφερε την ΑΕΚ ξανά στην κορυφή και σύντομα, στο δικό της Παλάτι. Δικές του είναι οι στιγμές που ζει από την Παρασκευή ο λαός της ΑΕΚ και οι τυχεροί που ταξίδεψαν στη Βραζιλία. Μία ακόμα παρακαταθήκη του, όπως η ταινία για το 1968, οι δύο περυσινοί τίτλοι και η γηπεδάρα που θα φτιάξει.

Η ΑΕΚ επί των ημερών του ζει τις μεγαλύτερες στιγμές της. Ναι ακόμα δεν έχει έρθει το πρωτάθλημα που πήρε ο Φιλίππου, αλλά θα γίνει και αυτό. Νομοτελειακά. Βήμα-βήμα, στον δρόμο που εκείνος ξέρει και που ήδη, τον έχει κατατάξει στο μεγάλο βιβλίο της κιτρινόμαυρης ιστορίας.

Δεν θα σταθώ καν σε αναφορές ακόμα και συναδέλφων για την μάχη που δίνει η ΑΕΚ στη Βραζιλία. Έτσι είναι παιδιά. Όσο οι μεν παίρνετε… περήφανα την ομάδα σας από το γήπεδο, υπό τον φόβο του διασυρμού και οι δε, πανηγυρίζετε τα κρεμασμένα… στρινγκ στους πάγκους των αντιπάλων, η ΑΕΚ ετοιμάζεται για την 3η κούπα της διετίας. Την καλύτερη. Συνεχίζοντας να αποδεικνύει πως αποτελεί κάτι το εντελώς διαφορετικό, σε ένα άθλημα που οι δύο ισχυροί έφτασαν στο σημείο μηδέν. Δεν περνούν οι ώρες…