Δέσμιος του παραμυθιού του ο γαύρος, κόντρα στον άνετο ψητά

Δεν είναι και πολύ άνετος ο Μάρτινς στο γαύρο και δε χρειάζεται να είσαι ρεπόρτερ της ομάδας ή μπάτλερ του Βαγγέλα, για να το καταλάβεις.

Ο Βαγγέλας μια και ξεκινήσαμε με αυτόν, ζήτησε νίκη πριν το παιγνίδι της Τούμπας, για να πάρει η ομάδα το πρωτάθλημα, δείχνοντας στον αντίπαλο ποιος παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο.

Ας υποθέσουμε πως η ομάδα του ατύχησε, δε βρέθηκε σε καλή μέρα, μια δικαιολογία τέλος πάντων, υπαρκτή, αόριστη, άσχετη, λογικοφανή, διαλέγετε και παίρνετε. Στο ποδόσφαιρο δε σου έρχονται όλα όπως τα περιμένεις, υπάρχουν και οι στραβές.

Ότι έγινε έγινε στην Τούμπα τέλος πάντων, ο Βαγγέλας ξαναπήγε στα αποδυτήρια όπου ζήτησε από τους παίκτες νίκες στα δυο επόμενα παιγνίδια, για να αποδείξουν πως είναι καλύτεροι από Δυναμό και χαρτί.

Με τους Ουκρανούς δεν κέρδισε, σε περίπτωση που παίξει την Κυριακή κάνα πνευστό σε σόλο μπάρμπεκιου, ποια θα είναι η επόμενη κίνηση του Βαγγέλα, να κατέβει πάλι στ΄ αποδυτήρια ζητώντας από τους παίκτες να κερδίσουν τον ΟΦΗ για να διατηρήσουν το κεκτημένο της δεύτερης θέσης;

Κομμάτι βαρύ δεν είναι για την ομάδα που λιγότερο από μια εβδομάδα πριν, έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα;

Ο Ολυμπιακός είναι παγιδευμένος στο παραμύθι που ο ίδιος σέρβιρε και αναγκαστικά πλέον θα ζητήσει τρόπους διαφυγής από ένα αδιέξοδο στο οποίο αυτοεγκλωβίστηκε, ως αντίδοτο στην απώλεια του πρωταθλήματος.

«Εμείς παίζουμε μπαλάρα, είμαστε η καλύτερη ομάδα, αλλά μας κυνηγάει η εξυγίανση…»

Το ότι με ξένους διαιτητές έχουν δυο πόντους κι ο ΠΑΟΚ δεκαέξι είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια, ας την ξεπεράσουμε όμως, ούτως ή άλλως όσα είχα να πω τα έγραφα πριν το μεταξύ μας παιγνίδι και όχι και εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς.

Τα λόγια είναι εύκολα, ειδικά όταν είναι μεγάλα και χαϊδεύουν αυτιά βγαίνουν ακόμα πιο αβίαστα, με το μπλα μπλα όμως δε γ@μησε κανείς.

O γαύρος την πάτησε όπως το παράρτημα του, που ξεκίνησε τη χρονιά με μεγάλα λόγια, φανφάρες, ζητούσε να φτιάξουν big 5 για γίνει μέλος των ισχυρών κι όταν άρχισαν οι καρπαζιές, έπρεπε να βρει κάπου άλλοθι για την αποτυχία. Και τη βρήκε σ΄εκείνον το φουκαρά τον παππούλη-προπονητή.

Το αφήγημα του «ο Άρης» μάλιστα, δεν είχε ως επίκεντρο το αγωνιστικό κομμάτι αλλά το μέγεθος τους ως ομάδα, που βλέπουν στις γυάλινες μπάλες του Χαρίλαου. Στην περίπτωση του γαύρου αντίθετα, το στόρι αφορούσε αυτό ακριβώς: Την καλύτερη ομάδα που παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο, κάτι που αντανακλά 100% στον προπονητή, αυτός είναι ο σεφ.

Ναι μεν χρειάζεται ο Βαγγέλας για να φέρνει τα υλικά, όπως κι ο κυρ Σάββας ώστε στην κουζίνα να λειτουργούν όλα στην εντέλεια, ο προπονητής όμως είναι που θα δώσει ποιότητα και νοστιμιά στο πιάτο.

Και ενώ μέχρι πρότινος επαίρονταν πως σερβίρουν το καλύτερο φαγητό, κινδυνεύουν να τα ρίξουν όλα στο μάγειρα.

Η πιο αρνητική συγκυρία για τον Μάρτινς είναι πως ενώ κουβαλάει στις πλάτες την υποχρέωση να κερδίζει παντού ή τουλάχιστον να αποδίδει ως η καλύτερη ομάδα, θα τεθεί αντιμέτωπος με τον Μάνο τον ψητά που δεν έχει κάτι να χάσει. Σε περίπτωση που φύγει ηττημένος όχι μόνο αύριο, αλλά αποτύχει γενικότερα, ποιος να του ζητήσει το λόγο όταν βρέθηκε προ τετελεσμένων, με την ομάδα να βλέπει με το κιάλι τους πρώτους και υλικό της πλάκας.

Ο ψητάς μάλιστα τέτοια ματς που ο αντίπαλος είναι καλός στο δημιουργικό κομμάτι αλλά πίσω μπάζει νερά μόλις πιεστεί, αν δεν τα έχει στο τσεπάκι λόγω περιορισμένων επιλογών, είναι δύσκολο να τα χάσει…

Σε όλα τα παραπάνω, συνυπολογίστε και το επικοινωνιακό κομμάτι, σε περίπτωση που η διαφορά πέσει στο -2, τα χαρτιά θα έχουν να λένε πως στο χόρτο μάζεψαν περισσότερους πόντους από τον αντίπαλό τους.

Κι εμείς, θα καθόμαστε σε μια γωνιά γελώντας με το χάλι και των δυο.

Της «καλύτερης ομάδας» που απέλυσε τον δημιουργό της από τη μια και της χάρτινης, που θα μετρά τους κερδισμένους βαθμούς στο χόρτο από την άλλη…

ΥΓ. Ο εγκλωβισμός στα παραμύθια που εσύ μηχανεύεσαι, είναι κάτι που θα το δούμε αρκετές φορές τις επόμενες ημέρες. Κρατήστε το…