Η επανάσταση δε γίνεται στο -15 και με τον φόβο της 30αρας…

Όταν θα «κάτσει» ο θόρυβος της χθεσινής απόφασης της διοίκησης του Ολυμπιακού να πάρει την ομάδα και να αποχωρήσει από το ΟΑΚΑ, θα γυρίσει μπούμερανγκ όλο αυτό. Θα καταλάβουν όλοι, ακόμα και όσοι χθες βράδυ μιλούσαν για μια… ιστορική απόφαση, ότι αυτή η κίνηση ήταν εκτός λογικής. Και πως προφανώς και δε φεύγεις από ένα γήπεδο αν νιώθεις ότι σε αδικούν, διότι με αυτή τη λογική δε θα έπρεπε να τελειώνουν τα μισά παιχνίδια σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ.

Αφού θυμίσω πως ο Ολυμπιακός πήρε ένα πρωτάθλημα επειδή οι διαιτητές δεν είδαν καθαρά βήματα του Βασίλη Σπανούλη μέσα στο ΟΑΚΑ (και μάλιστα το παραδέχτηκαν μετά), θα συμφωνήσω, για την οικονομία της κουβέντας, πως πράγματι ο Παναθηναϊκός χαίρει καλύτερης αντιμετώπισης στην έδρα του από τους διαιτητές. Και ο Ολυμπιακός στη δική του. Γιατί και στο ΣΕΦ έχουμε δει να σφυρίζονται φάουλ με την… αναπνοή, να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στις δύο πλευρές του γηπέδου, αλλά δεν είδαμε καμία ομάδα να αποχωρεί επειδή ένιωσε ότι την αδικούν. Ο Παναθηναϊκός αποχωρούσε από το ΣΕΦ όταν έπεφταν μολότοφ στον πάγκο της ομάδας και όχι επειδή σφυρίχτηκε ένα ανάποδο φάουλ.

Και ο Ολυμπιακός είχε φύγει για τα αποδυτήρια κάποτε, επειδή κάποιοι πυροβολούσαν με αεροβόλο όπλο. Και μακάρι να μη γύριζε ποτέ στο παρκέ, μήπως και τελειώσει κάποια στιγμή αυτό που συμβαίνει σε πολλά ντέρμπι με την «πολεμική» ατμόσφαιρα. Εκεί να του δώσεις όλα τα δίκια του κόσμου. Και να ξεκινήσουμε όλοι μαζί μια επανάσταση για να τελειώσει μια και καλή η αλητεία που βλέπουμε στα περισσότερα ντέρμπι.

Όμως το βράδυ της Τετάρτης στο ΟΑΚΑ δεν υπήρξε καμιά οπαδική αλητεία. Χαβαλές γινόταν με τον Μπόγρη, ο οποίος δείχνει να τον απολαμβάνει και τον απολαμβάνει και ο κόσμος. Αυτά είναι ωραία πράγματα. Επειδή, λοιπόν, ο Ολυμπιακός δεν είδε κάποια αλητεία εις βάρος του από τον κόσμο, αποφάσισε να δει αλητείες των διαιτητών εις βάρος του. Επί της ουσίας, έβγαλε στημένους τους διαιτητές και το βροντοφώναξε, φεύγοντας από το γήπεδο.

Μάλιστα, είχε αφήσει να εννοηθεί πως οι διαιτητές που θα σφύριζαν ήταν στημένοι προκειμένου να ευνοήσουν τον Παναθηναϊκό, με τη μεσημεριανή τους ανακοίνωση. Και αποφάσισε να κάνει την επανάσταση του φεύγοντας στο ημίχρονο, με το σκορ στο 40-25 εναντίον του. Με συγχωρείται, αλλά οι επαναστάσεις δε γίνονται στο -15, με την ομάδα σου να έχει τραγική απόδοση και με τον κίνδυνο να χάσεις με 30 πόντους διαφορά.

Επανάσταση θα ήταν αν ο Ολυμπιακός δεν κατέβαινε καθόλου να παίξει στο παιχνίδι και δήλωνε πως θεωρεί την τράπουλα σημαδεμένη. Επανάσταση θα ήταν να βρισκόταν κοντά στο σκορ και να σηκωθεί να φύγει. Όταν δείχνει εντός παρκέ πως δεν μπορεί να πλησιάσει καν έναν Παναθηναϊκό που αν εξαιρέσουμε τα ματς με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ είναι τραγικός σε όλη του τη σεζόν, τότε ονομάζεται κάπως αλλιώς όλο αυτό.

Αν ο Ολυμπιακός θεωρεί πως όλα στην Ελλάδα είναι στημένα, ας αποχωρήσει και από το πρωτάθλημα. Διαφορετικά, η συγκεκριμένη του κίνηση θεωρείται «εκ του ασφαλούς» και για τις εντυπώσεις. Χάνει ένα Κύπελλο, που έτσι κι αλλιώς θα έχανε με 15 πόντους πίσω στο πρώτο ημίχρονο, θα χάσει κάποιους βαθμούς στο πρωτάθλημα, που έτσι κι αλλιώς το πιθανότερο ήταν πως θα πήγαινε με μειονέκτημα έδρας στους τελικούς και αν στους τελικούς δει και κανένα σφύριγμα εναντίον του, παίρνει την ομάδα και φεύγει ξανά. Και διασύρει το μπάσκετ, που παραμένει το άθλημα για το οποίο μπορούμε να πούμε και 2-3 κουβέντες παραπάνω στους Ευρωπαίους.

Και για να προλάβω και τους βιαστικούς, φυσικά και ο Βασιλακόπουλος έπρεπε να είχε φύγει από το άθλημα όχι τώρα, αλλά εδώ και χρόνια. Μόνο και μόνο για να φύγουν οι σκιές που βρίσκονται από πάνω του και για τα όσα έχει ακούσει. Να φύγει για να ησυχάσει και ο Ολυμπιακός, να ησυχάσει και ο Παναθηναϊκός, ο οποίος όποτε κερδίζει το έχει στήσει και όποτε χάνει είναι απλά Τετάρτη.

ΥΓ: Διάβασα το άρθρο του Ανδρέα Χανιά, ο οποίος χρησιμοποίησε τον πιο εύστοχο τίτλο που διάβασα από το βράδυ της Τετάρτης και μετά. «Χαϊβάνι Τζίγκερ», έγραψε ο Ανδρέας και το εξήγησε στο κείμενό του, λέγοντας πως ο Βαρδινογιάννης θα μπορούσε να είχε πάρει την ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναϊκού και να αποχωρούσε από γήπεδα που τον «έσφαζαν στο γόνατο» και του στερούσαν μερικούς τίτλους και μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια από τις συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και όταν λέμε «σφαγές» εννοούμε κανονικές. Όχι γιαλαντζί. Για να μην ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε.