Αυτό που είδαμε στο Ο.Α.Κ.Α ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο. Το κλίμα ήταν πολύ φορτισμένο εδώ και μέρες από την πλευρά των ερυθρόλευκων κυρίως λόγω του ορισμού της συγκεκριμένης τριάδας των διαιτητών. Οι εν λόγω ρέφερι αποτελούν κόκκινο πανί για τον Ολυμπιακό και οι διοικούντες του από την πρώτη στιγμή έβγαλαν προς τα έξω την έντονη δυσφορία τους.
Η επιλογή της διοίκησης του Ολυμπιακού να αποχωρήσει η ομάδα από το γήπεδο και να μην βγει να παίξει στο δεύτερο ημίχρονο, στα δικά μου μάτια, μοιάζει σαν κίνηση που είχε αποφασιστεί πριν το τζάμπολ. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα εδώ και μέρες μύριζε μπαρούτι.
Η απόφαση της ΚΕΔ, κατά τη γνώμη μου λάθος, να ορίσει στον αγώνα τρεις διαιτητές που αποτελούν κόκκινο πανί για τους ερυθρόλευκους ήταν δεδομένο ότι εξασφάλιζε στους φιλοξενούμενους άλλοθι σε κάθε περίπτωση ήττας όπως και αν αυτή ερχόταν.
Το πρώτο ημίχρονο, στο οποίο οι παίκτες του Ντέιβιντ Μπλατ ήταν εκτός τόπου και χρόνου, ήταν παράσταση για έναν ρόλο και οι διαιτητικές αποφάσεις δεν δικαιολογούν τέτοια μεγάλη αντίδραση. Εάν δει κανείς ψύχραιμα και καθαρά αγωνιστικά το ματς θα καταλάβει ότι ο Ολυμπιακός ήταν το λιγότερο κακός.
Πολλά λάθη, αργές και χωρίς κίνηση επιθέσεις, σουτ χωρίς ισορροπία,ελάχιστες ασίστ και η σχεδόν ακατανόητη απόφαση του προπονητή να δώσει για σημαντικό χρόνο την μπαγκέτα της ομάδας σε έναν παίκτη που είχε μόλις λίγες μέρες με τους συμπαίκτες του έφεραν απολύτως λογικά τη διαφορά των δεκαπέντε πόντων σε ένα ημίχρονο.
Τέρμα όμως με τα αγωνιστικά. Αυτά ποια δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Το μετά έχει, αλλά και τι πυροδότησε την έκρηξη του Ολυμπιακού. Στο πρώτο κομμάτι δεν είμαι ο κατάλληλος να αναλύσω τις συνέπειες. Το μόνο σίγουρο είναι πως υπάρχουν και είναι και αρκετά σοβαρές, ειδικά αν οι θεσμοί του αθλήματος επιλέξουν να εξαντλήσουν την αυστηρότητα τους. Στο δεύτερο τώρα μπορούμε να πούμε περισσότερα πράγματα. Για πάμε να τα δούμε αναλυτικά.
Η εικόνα του ματς δεν δικαιολογεί τόσο ακραία αντίδραση. Έχουν στο παρελθόν υπάρξει χειρότερες διαιτησίες. Σήμερα το 40-25 δεν είναι προϊόν λαθών των ρέφερι, αλλά αποτέλεσμα άθλιας αγωνιστικής εικόνας. Εάν ένιωθες ή πολύ περισσότερο ήξερες ότι θα αδικηθείς πριν την έναρξη του παιχνιδιού τότε δεν κατεβαίνεις καν. Η κίνηση να μην εμφανιστείς στο δεύτερο ημίχρονο πληγώνει πρώτα και πάνω απ΄όλα το δικό σου γόητρο.
Η αγωνιστική σου εικόνα μάλιστα δίνει το δικαίωμα σε όλους να πουν ότι φυγομάχησες. Το ίδιο ίσχυε και στο παρελθόν όταν ο Παναθηναϊκός είχε αποφασίσει να μην κατέβει στον πέμπτο τελικό του πρωταθλήματος στο ΣΕΦ πριν από χρόνια.
Οι δύο αυτές ομάδες αποτελούν κόσμημα για το ελληνικό μπάσκετ και συνολικά για τον ελληνικό αθλητισμό. Επιβάλλεται να κάτσουν και να βρουν τις λύσεις. Ας πάνε σε ξένους διαιτητές όπως στο ποδόσφαιρο. Να απομακρυνθεί πια από το προσκήνιο η καχυποψία για να μπορέσουμε να απολαύσουμε ωραίο θέαμα και από τους δύο. Ντροπή και μόνο ντροπή…..