Όχι καλύτερος δεν είναι ο γαύρος, ούτε ως υποψήφιος μπορεί να σταθεί

Η αλήθεια είναι ότι τους γαύρους τους κόστισε πολλαπλάσια η άνευ όρων παράδοση, μέσα στην Τούμπα. Όχι η ήττα, ούτε η οριστική απώλεια κάθε ελπίδας, για να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα.

Φωναχτά ή μη είχαν αποδεχτεί πως ο ΠΑΟΚ είναι άπαιχτος και ότι φέτος είναι η χρονιά του.

Προσδοκούσαν σε πιο αξιοπρεπή εμφάνιση όμως, ώστε να μπορέσουν να στηρίξουν το αφήγημα περί καλύτερης ομάδας, η οποία πασπαλισμένη με ολίγον από εξυγίανση, Τσίπρα και Σκοπιανό, θα δημιουργούσε το ιδεώδες παραμύθι, με δώρο το δράκο.

Ούτως ή άλλως αυτό κοντεύουμε να διαβάσουμε, πως η μεθόδευση Τίτο με τη γείτονα χώρα  κάτι αιώνες πριν, έγινε με το βλέμμα στραμμένο στο 2019 και απώτερος στόχος ήταν να πάρει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα…

Τώρα τι να πούνε, πως από το Μαξίμου έφυγε εντολή, να παίξει 11άδα ο Νάτχο;

Τέλος πάντων δεν τους ήρθαν όπως τα περίμεναν, για να λειτουργήσουν μπακαλίστικα έστω, αφαιρώντας τους βαθμούς που χάρισαν στον ΠΑΟΚ τα κοράκια, αφού για τους αντίστοιχους δικούς τους, ούτε λόγος εννοείται. Κι επειδή ούτε αυτοί έφταναν, θα βάφτιζαν μαϊμού ακόμα και καραμπινάτα πέναλτι, όπως πχ του Ακπόμ με τα Γιάννενα. Αφού το έκαναν πέρσι με τον Βαρέλα στο Αγρίνιο, όλα να τα περιμένεις…

Να ενημερώσω εισαγωγικά πως τέτοιου τύπου συζητήσεις περί καλύτερων ομάδων μου αρέσουν πολύ, τις θεωρώ υγιέστατες κατά πρώτον. Κατά δεύτερον, είναι όλες θεωρητικές, οπότε πρακτικό πόρισμα δε μπορεί να υπάρξει. Δεν μιλάμε για δυο μοτοσυκλέτες που τις βάζεις σε μια ευθεία, και αναλόγως με το αποτέλεσμα καταλήγεις πως η τάδε είναι πιο αξιόπιστη, γκαζιάρα ή ότι άλλο.

Και πάλι όμως, μπορείς εκ των υστέρων να πεις πως η μια είχε ικανότερο αναβάτη ή τα λάδια της ήταν καλύτερης ποιότητας, κάτι που καθόρισε τα αποτέλεσμα.

Το μόνο εύκολο είναι να βρεις τρόπους, για ν΄αλλάξεις αυτό που γράφει το ταμπλό.

Αφορμή για τα παραπάνω, πήρα από το χθεσινό μπλοκ του Χελάκη, που αναρωτιέται όχι χωρίς λογική είναι η αλήθεια «εάν κριτήριο είναι ένα παιγνίδι, γιατί να μη λάβουμε υπόψιν τον πρώτο αγώνα των δυο ομάδων στον Πειραιά;».Ώπα, γιατί θα τρελαθούμε…

Το βασικό κριτήριο αρχικά, είναι η βαθμολογία και πάνω στο χόρτο ο ΠΑΟΚ είναι στο +11. Δε μιλάμε για 1-2-3 πόντους, που μπορεί να έχουν καθοριστεί από μια φάση, μια στραβοκλωτσιά.

Ο αγώνας της Τούμπας επίσης, είχε εκ προοιμίου χαρακτήρα τελικού και για τους δυο, κάτι που δεν ίσχυε στον αγώνα του πρώτου γύρου, που μιλούσαμε για ένα μεγάλο ντέρμπι μεν, την οποίο θα ήταν σημαντικό σε κάποιο βαθμό για τη συνέχεια, όχι όμως και απολύτως καθοριστικό.

Εκτός αυτού, στο παιγνίδι του Πειραιά, δεν παρατήρησα τακτική υπεροχή του γηπεδούχου, όπως είχα επισημάνει και την επόμενη. Η στατιστική δεν λέει ψέματα, ούτε όμως όλη την αλήθεια.

Με εξαίρεση δυο φάσεις προς το τέλος, η περιοχή του ΠΑΟΚ ήταν απαγορευμένη ζώνη για τους γηπεδούχους, που απειλούσαν αποκλειστικά και μόνο από στημένες μπάλες, εκμεταλλευόμενοι τα εξαιρετικά πόδια του Φορτούνη και τα μπόι του Χασάν, τον οποίον παρεμπιπτόντως ο Κρέσπο έπαιζε πολύ έξυπνα με το σώμα.

Κι οι στημένες προσμετρώνται ως φάσεις και τα γκολ που μπαίνουν από εκεί έχουν το ίδιο βάρος, άρα δεν αμφισβητείται πως βάση στατιστικής, ο Ολυμπιακός δικαιούνταν τη νίκη. Θυμίζω όμως πως το θέμα συζήτησης είναι η καλύτερη ομάδα και μέσα στον Πειραιά, ο γηπεδούχος δεν το έδειξε.. Όταν κάποιος προσπαθεί με τόσο μονοδιάστατο και προβλέψιμο τρόπο να απειλήσει, δε μπορεί να ληφθεί ως σοβαρός αντίπαλος.

Θυμηθείτε αντίστοιχα τον αγώνα της Κυριακής, πριν καλά καλά ξεκινήσει ο ΠΑΟΚ πάτησε περιοχή, στη φάση του Μαουρίσιο..

Στο καπάκι προηγήθηκε και συνέχισε να χάνει ευκαιρίες, με τον Ολυμπιακό να εμφανίζει τα ίδια συμπτώματα του πρώτου αγώνα, όπου δε μπορούσε να πατήσει περιοχή.

Και όχι μόνο αλλά αμυντικά παρέμενε ευάλωτος, με άλλα λόγια δεν υπήρχε πουθενά στο γήπεδο.

Με ποια λογική λοιπόν, να συγκριθούν οι δυο ομάδες, έστω και στις δυο μεταξύ τους αναμετρήσεις;

Είπε ο Μάρτινς και υιοθέτησαν πολλοί στον Πειραιά, πως όταν τρως γκολ στο 3ο λεπτό συνιστά  αναποδιά.

Δε διαφωνώ, κανένας δε θέλει ειδικά σε τέτοιο παιγνίδι να τρώει γκολ με το καλημέρα, αυτό όμως δε δικαιολογεί την κατάρρευση στη συνέχεια, για κάποιον που θέλει να συστήνεται ως καλύτερη ομάδα.

Τέτοιο σύμπτωμα είναι δείγμα του αντιθέτου, πως δεν έχεις ομάδα δηλαδή και στην πρώτη αναποδιά, τελειώνεις, δε γίνεται επειδή κάτι στράβωσε στην αρχή να παραδίδεις πνεύμα και να έχεις εικόνα παιδικής χαράς.

Στον Χαρίλαο ο ΠΑΟΚ έφαγε γκολ με το καλημέρα αλλά δεν τα έχασε, συνέχισε να υποστηρίζει το αγωνιστικό του πλάνο και γύρισε το ματς, στο ΟΑΚΑ έμεινε με 10, προσαρμόστηκε άμεσα στα νέα δεδομένα και πήρε Χ με σβηστές μηχανές.

Το θέμα με το γαύρο λοιπόν δεν είναι ότι έχασε στην Τούμπα, αλλά ότι παραδόθηκε άνευ όρων, επειδή του έκατσε διαφορετικό από εκείνο που προγραμμάτιζε..

Δε γίνεται να μιλάμε σοβαρά για τα ποια είναι η καλύτερη ομάδα, όταν ο ΠΑΟΚ ανεξαρτήτως συνθηκών, αποτελεσμάτων και επιδόσεων, δε διασύρθηκε ποτέ αγωνιστικά, ούτε θύμισε σκορποχώρι..

Είτε έπαιζε μέτρια, είτε άσχημα είτε καλά, ήταν πάντα στο πνεύμα της αναμέτρησης, δεν άφησε τον αγώνα να του φύγει ποτέ. Γι αυτό και δεν έχασε πουθενά και το χειρότερο που έφερε ήταν δυο ισοπαλίες.

Θα μπορούσε να έφερνε τρεις και τέσσερις, ίσως και να έχανε κάποιο παιγνίδι, το κεντρικό νόημα όμως δε θα άλλαζε.

Ομάδα που στο παιγνίδι της χρονιάς δε μπορεί να αντεπεξέλθει στοιχειωδώς στις απαιτήσεις του αγώνα, δε μπορεί να σταθεί ως καλύτερη, ούτε έστω να θέσει υποψηφιότητα.

Εκτός αν το μέτρο σύγκρισης είναι τα ματς με Λάρισες και λοιπά καφενεία στα Καραΐσκάκια, όπου οι αντίπαλοι όχι μόνο είναι χαμένοι πριν την έναρξη, αλλά άμα λάχει σου βγάζουν και ασίστ…