Χθες στην Τούμπα έγινε το αυτονόητο. Κέρδισε η καλύτερη και η πληρέστερη ομάδα. Καλές οι τριάρες και οι τεσσάρες κόντρα σε υποδεέστερες ομάδες, αλλά όταν βρίσκεις απέναντι σου αντιπάλους με την ποιότητα του ΠΑΟΚ, τότε το χορτάρι σε απογυμνώνει.
Ντέρμπι μόνο κατ΄όνομα χθες στη Θεσσαλονίκη. Οι δύο κατά τεκμήριο καλύτερες ομάδες στην Ελλάδα διασταύρωσαν τα ξίφη τους με φόντο τον τίτλο του πρωταθλητή. Ο γηπεδούχος ΠΑΟΚ είχε ένα σημαντικό μαξιλαράκι έξι βαθμών πριν την έναρξη του ματς, άρα θα πει κανείς ότι του αρκούσε και η ισοπαλία, ενώ ο φιλοξενούμενος Ολυμπιακός είχε μόνο ένα πράγμα στο μυαλό του, τη νίκη. Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν παρατάχθηκαν στη σέντρα του γηπέδου της Τούμπας. Τι είδαμε εκεί; Έναν ΠΑΟΚ έτοιμο σε όλα τα επίπεδα, πνευματικά και αγωνιστικά, αποφασισμένο να αποδείξει την ανωτερότητα του και έναν Ολυμπιακό χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία, χωρίς πλάνο σε περίπτωση που στράβωνε το ματς και κυρίως χωρίς πάθος.
Οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι με βάση την εικόνα των δύο μονομάχων μέχρι χθες θα βλέπαμε ένα παιχνίδι αμφίρροπο, που θα κρινόταν στις λεπτομέρειες. Η εικόνα του αγώνα τους διέψευσε. Μπορεί ο προπονητής των ηττημένων να στάθηκε στο γρήγορο γκολ που δέχθηκε η ομάδα του, αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια. Δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία, ειδικά για παίκτες με την ποιότητα και την εμπειρία αυτών του Ολυμπιακού, ένα γκολ από τα αποδυτήρια. Στο φινάλε το έφαγες στο τρίτο λεπτό βρε αδερφέ. Έχεις ένα ολόκληρο εννενηντάλεπτο για να γυρίσεις την κατάσταση. Τι έκανες; Τίποτα απολύτως. Υποτάχθηκες στη μοίρα σου και κατατροπώθηκες, δεν έχασες απλά. Με το πρωτάθλημα να θεωρείται – και πιθανότατα να είναι κιόλας- τελειωμένο, καλό θα ήταν να δούμε και να πούμε ορισμένες αλήθειες που προκύπτουν από την πορεία των ομάδων μέχρι τώρα στη σεζόν.
Ας ξεκινήσουμε από τους θριαμβευτές του χθεσινού ντέρμπι. Ο Δικέφαλος του Βορρά από την πρώτη στιγμή φαινόταν ότι το μόνο που τον απασχολούσε σαν οργανισμός ήταν η κατάκτηση του τίτλου. Η σοβαρότητα που βγάζει από το ξεκίνημα της Superlegue είναι μοναδική. Σε είκοσι αγωνιστικές έχει χάσει μόλις τέσσερις βαθμούς, δύο στο Περιστέρι κόντρα στον Ατρόμητο και δύο στο Ο.Α.Κ.Α με την ΑΕΚ, δηλαδή δεν έχει κάνει ούτε μια γκέλα, ούτε ένα στραβοπάτημα από αυτά που λέμε εκτός προγράμματος. Την προσήλωση του αυτή, όμως, την πλήρωσε αλλού. Είχε μια τραγική πορεία στους ομίλους του Europa League, δείχνοντας με την παρουσία τους σε αυτούς, ότι ουσιαστικά γι΄αυτόν η ευρωπαϊκή χρονιά τελείωσε στον καλοκαιρινό αποκλεισμό από τους ομίλους του Champions League. Κίνδυνος, πλέον, για να χαθεί το πρωτάθλημα λογικά δεν υπάρχει. Για να μπει σε περιπέτειες θα πρέπει να κάνει σε δέκα ματς τέσσερις γκέλες, πράγμα απίθανο. Θα πρέπει όμως να συνεχίσει στο ίδιο τέμπο για να κλείσει την χρονιά με ονειρικό τρόπο, γιατί όχι και με ένα νταμπλ. Είναι γεμάτη ομάδα με παίκτες προσωπικότητες σε όλες της τις γραμμές. Έχει το πιο ποιοτικό ρόστερ στην Ελλάδα και το σημαντικότερο είναι ότι δεν χρειάζεται να κάνει και πολλά πράγματα το προσεχές καλοκαίρι για να συνεχίσει να είναι φαβορί και στη νέα σεζόν.
Ο ηττημένος του χθεσινού ντέρμπι έχει σαφέστατα να προβληματιστεί για πολλά περισσότερα. Πρώτον για τη δεύτερη στη σειρά χρονιά χωρίς πρωτάθλημα. Είναι κάτι που έχει να συμβεί πάνω από είκοσι χρόνια και επομένως είναι κάτι δύσκολο να το διαχειριστεί ο Σύλλογος. Δεύτερον, η ομάδα συνεχίζει, ανεξάρτητα με το ποιος κάθεται στον πάγκο της, να μην νικά σε μεγάλα παιχνίδια. Έχει στη διετία που διανύουμε μόλις μία νίκη εντός, με τον χθεσινό αντίπαλο της σε εννέα ματς, που έγιναν δεν βάζω το περυσινό στη Τούμπα, με ΑΕΚ, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Ο Ολυμπιακός κινδυνεύει, αν δεν πάρει το Κύπελλο και δεν προχωρήσει τουλάχιστον έναν ακόμα γύρο στην Ευρώπη, να έχει ως μοναδικό παράσημο της φετινής σεζόν τη νίκη επί της Μίλαν που του έδωσε την πρόκριση στους 32 του Europa League. Για το μέλλον των δύο και τι πρέπει να κάνουν στην ανατολή της επόμενης σεζόν θα τα πούμε αύριο. Μην ξεχνιόμαστε η διαφορά δεν είναι στους εννέα, αλλά στους έντεκα βαθμούς.