Όταν η καλύτερή σου φίλη είναι η ομάδα

Όλγα Στέφου 21.10.2017-23:07

Δεν θα βρείτε σχέση πιο δυνατή, πιο έντονη και πιο συναισθηματική από την γυναικεία φιλία. Ποτέ, καμία. Καμία σχέση δεν είναι ταυτόχρονα φιλική, μητρική και αδερφική, καμία άλλη δεν διαρκεί στον χρόνο κόντρα στις πίκρες και στην απογοήτευση, εκεί που έχεις ποντάρει πάνω της κι αυτή σου σκάει στα μούτρα και στα σπάει. Αλλά εσύ […]

Δεν θα βρείτε σχέση πιο δυνατή, πιο έντονη και πιο συναισθηματική από την γυναικεία φιλία. Ποτέ, καμία. Καμία σχέση δεν είναι ταυτόχρονα φιλική, μητρική και αδερφική, καμία άλλη δεν διαρκεί στον χρόνο κόντρα στις πίκρες και στην απογοήτευση, εκεί που έχεις ποντάρει πάνω της κι αυτή σου σκάει στα μούτρα και στα σπάει.

Αλλά εσύ είσαι για πάντα μαζί της κι εκείνη σε χρειάζεται. να την ενθαρρύνεις, να την ενισχύεις.

Σας θυμίζει κάτι; Φυσικά και σας θυμίζει. Σας θυμίζει τα εβδομαδιαία ραντεβού που δεν τελειώνουν ποτέ. Με κρύο, με χιόνι, με αρρώστια; Πάντα εκεί.

Όταν βγαίνει η 11αδα στο γκαζόν, νιώθουμε -όλοι, ανεξαιρέτως- μία γλύκα κι ένα χτύπημα στην καρδιά πιο δυνατό, είναι η χαρά που την ξαναείδες και η ανυπομονησία να μάθουμε, να ακούσουμε, να ζήσουμε μαζί της για 90 λεπτά μια χαρούμενη ιστορία.

Είμαστε απολύτως ενωμένοι, έτσι δεν είναι; Μεγαλώσαμε μαζί, εξάλλου και καλό θα ήταν να το παραδεχτούμε, δεν υπήρξαν δύσκολες στιγμές που να μη μοιραστούμε παρέα.

Ούτε ιστορίες δικές της που να έχουμε ακούσει 1000 φορές, τόσο που να νομίζουμε ότι τις ζήσαμε εμείς.

Κάποιες στιγμές κάνει λάθη και μας στεναχωρεί, αλλά ο θυμός θα κρατήσει για λίγο -πάρα πολύ λίγο- μέχρι την επόμενη φορά. Κι αυτή ζωντανός οργανισμός είναι, έχει κάποια προβληματάκια, μερικές φορές διαλέγει παλτό για τον χειμώνα την ώρα που είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται, άλλες φορές τα μπλέκει με τον τύπο που τον περίμενε Αστραπόγιαννο στην επίθεση και της βγήκε μουλάρι (ο Αστραχάν), άλλες φορές εμπιστεύεται την ευγενική καλοσύνη προπονητών, που τελικά την ήθελαν μόνο για τα λεφτά της, αυτά είναι βγαλμένα από την ζωή.

Βγαλμένος από την ζωή είναι κι εκείνος ο μαλάκας, που τον αγάπησε στο μέγιστο βαθμό (δεν αγάπησε ποτέ κανένας τόσο) κι αυτός την παράτησε και πήγε στον γαυ…. πήγε και τα’μπλεξε με μία στο λιμάνι, τέλος πάντων.

Βγαλμένος από την ζωή είναι και ο τσιγκούνης μπαμπάς της, που την έβαλε να πλένει σκάλες στην Γ’ Εθνική.

Βγαλμένος από την ζωή είναι και ο πόνος να την βλέπεις να τρώει γκολ στο ’90 μετά από ισοπαλία -από εκείνον τον Σουηδό μορφονιό, τον Μπεργκ– γιατί ο άνθρωπος δε συγχωρεί εκείνους που από βάζελο εκπέσανε.

Αλλά πώς να φύγεις από κοντά της; Είναι η καλύτερή σου φίλη, είναι η μάνα σου, είναι η αδερφή σου. Όταν την βλέπεις η καρδιά σου χτυπά πιο δυνατά.