Το 45ο, η έπαρση και το διακύβευμα της Τούμπας

Ο ΠΑΟΚ είναι ένας πολύ σημαντικός σύλλογος. Με πολύ κόσμο να τον ακολουθεί, νοικοκυρεμένος, με σταθερή διοίκηση, με παρασκηνιακούς μηχανισμούς να λειτουργούν αδιάκοπα υπέρ του, αλλά και με καλό ρόστερ. Ένα καλό σύνολο με ποιότητα, σημαντικούς ποδοσφαιριστές, λυσσασμένη δίψα για την κατάκτηση του 3ου πρωταθλήματος στην ιστορία του. Αλλά και μια ακατανόητη έπαρση. Κομπασμό και μεγαλοστομίες, που δεν συνάδουν στο ύψος του αντιπάλου που έχει απέναντί του. Ούτε με τον σεβασμό που πρέπει να δείχνεις στον αντίπαλό σου. Οσο κι αν τον μισείς, όσο και θέλεις να τον καταβάλλεις.

Ο ΠΑΟΚ δεν αντιλαμβάνεται ότι με τον τρόπο που κινείται, λειτουργεί και δραστηριοποιείται (κυρίως επικοινωνιακά), το μόνο που έχει καταφέρει είναι να βάλει τον Ολυμπιακό ακόμη πιο δυναμικά στο τρυπάκι του τίτλου, παρά το γεγονός ότι η φετινή χρονιά είχε εξ αρχής την ταμπέλα της μετάβασης, της δημιουργίας ενός εντελώς καινούργιου συνόλου. Κι όμως, η αμετροέπεια του Δικεφάλου του Βορρά και των ιθυνόντων του, μην μπορώντας να αποδεχθούν το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός επιβεβαιώνει διαρκώς ότι είναι καλύτερη ομάδα στο γήπεδο, άλλαξε τη γενική εικόνα και την προσέγγιση για τους στόχους της σεζόν.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης, γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός, είχε ως μότο ζωής τη φράση «τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι». Φράση, προφανώς, άγνωστη στον ΠΑΟΚ του σήμερα. Με τις υπερβολές να εκτοξεύονται ακατάσχετα και να δημιουργούν μια εικόνα που πιθανότατα αδικεί την πραγματικά καλή δουλειά που έχουν κάνει στον Δικέφαλο. Τα πολλά λόγια του ΠΑΟΚ, όμως, έχουν προκαλέσει το αντίστροφο αποτέλεσμα από ό,τι πιθανόν να περίμεναν στην Τούμπα. Διότι ο Ολυμπιακός δεν έχει κάτι να φοβηθεί από τον ΠΑΟΚ. Και προφανώς, ούτε να αποδείξει.

Ο ΠΑΟΚ φρόντισε με τον τρόπο του να βάλει στο «κόλπο» του πρωταθλήματος τον Ολυμπιακό. Φρόντισε να τον αναγάγει με όσα κάνει/«λέει» σε νούμερο ένα αντίπαλό του. Κάτι που σαφέστατα ισχύει φέτος, αλλά διαχρονικά αυτό ισχύει μόνοπλευρα και δεν αποτελεί άποψη του συλλόγου του Μεγάλου Λιμανιού.

Ο ΠΑΟΚ θέλει να παίξει ένα παιχνίδι που δεν το γνωρίζει. Ο πρωταθλητισμός είναι έννοια συνυφασμένη με τον Ολυμπιακό. Ο Δικέφαλος έχει άλλα χαρακτηριστικά, αξιομνημόνευτα και ίσως ζηλευτά, να τον ακολουθούν, σίγουρα, πάντως, σε αυτά δεν περιλαμβάνονται οι επιτυχίες και οι τίτλοι στο ποδόσφαιρο.

Ο Ολυμπιακός ξέρει να παίζει καλύτερα από τον καθένα το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Και σε κάθε περίπτωση, οι Ερυθρόλευκοι πάντα θα είναι η γάτα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Από τη στιγμή, λοιπόν, που οι χειρισμοί και η στάση του ΠΑΟΚ έφτιαξαν το κλίμα, ο Ολυμπιακός πηγαίνει στην Τούμπα πιο ψυχωμένος, αποφασισμένος και ψυλλιασμένος. Και έτοιμος να διεκδικήσει ως το τέλος του δρόμου το 45^ο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Αυξάνοντας τη διαφορά από όλους τους υπόλοιπους μαζί (38).

Κανείς δεν δικαιούται να είναι νάρκισσος ή να έχει οποιονδήποτε μορφής κομπασμό στη στάση του. Ειδικά, δε, όταν τα μεγέθη είναι διαφορετικά, μια τέτοια συμπεριφορά, ακουμπάει στα όρια της γραφικότητας. Και επειδή σέβομαι απεριόριστα τον ΠΑΟΚ και γενικά τις ομάδες που έχουν ένθερμο και πιστό κοινό παρά την έλλειψη επιτυχιών και τίτλων, είναι σημαντικό να αλλάξει τροπάρι.

Και φυσικά δεν αναφέρομαι στους οπαδούς. Διότι ο οπαδός καλά κάνει, και να υπερβάλει και να ζητήσει… τα πάντα. Η καψούρα δεν έχει όρια, δεν μπορείς να της βάλεις φραγμούς. Όταν, όμως, ως επίσημος ΠΑΟΚ, ξεφεύγεις, δεν υπάρχει δικαιολογία. Ούτε, βεβαίως, υπάρχει δικαιολογία για την περίπτωση Λουτσέσκου. Ένα πρόσωπο τοξικό, που έχει μείνει στην εποχή που ο ΠΑΟΚ συνήθιζε να κάνει ακατάσχετη παραγωγή δικαιολογιών, προσπαθώντας να καλύψει τις αποτυχίες/αδυναμίες του.

Ο Ολυμπιακός πηγαίνει στην Τούμπα για να παίξει ποδόσφαιρο και να δείξει ότι είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Δεν έχει να αποδείξει κάτι. Αυτό έλειπε. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να αποδείξει ότι αντέχει στον πρωταθλητισμό. Ο Ολυμπιακός πηγαίνει να παίξει τα ρέστα του για να μειώσει τη διαφορά στους 3 βαθμούς και να αυξήσει την πίεση στον πρωτοπόρο. Και αυτό είναι κάτι που κανονικά θα έπρεπε να κάνει τους γηπεδούχους να είναι πιο συγκρατημένοι και κυρίως όχι υπερφίαλοι.

Μπορεί ο ΠΑΟΚ να νικήσει ή μπορεί να πάρει ισοπαλία και να πλησιάσει στο πρωτάθλημα που τόσο πολύ ζητά και έχει μοχθήσει ποικιλοτρόπως για να κατακτήσει. Μπορεί και να χάσει. Ο,τι από αυτά κι αν γίνει, το θέμα είναι η διαχείριση και η ψυχραιμία, εμπειρία, σωστή στελέχωση για να ανταπεξέλθεις. Ο Ολυμπιακός θα ζήσει όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Θα πάει παρακάτω και θα συνεχίσει να χτίζει για το 45^ο (και παρακάτω). Ποιος βάζει στοίχημα ότι ο ΠΑΟΚ θα αντέξει ένα πιθανό -3 και δεν θα πανικοβληθεί;

ΥΓ. Ξέχωρα της άποψης που μπορεί να έχει ο καθένας, ο Ιβάν Σαββίδης είναι ένα πρόσωπο που έχει βάλει λεφτά στον ΠΑΟΚ. Ο πρώτος επενδυτής στο ελληνικό ποδόσφαιρο, μετά τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Ο πρώτος που αντιλήφθηκε, κόντρα στην πάγια άποψη ότι για όλα φταίει «η πουτάνα η Αθήνα» (ασχέτως εάν πολλές πάει με τα νερά της μάζας), ότι μόνο εάν προσπαθήσει να ακολουθήσει τον Ολυμπιακό στον τρόπο λειτουργίας και στη μενταλιτέ του μπορεί να πετύχει. Ο Σαββίδης δεδομένα παραδέχεται ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι πρώτος τυχαία, αλλά επειδή είχε πάντα τους καλύτερους παίκτες, έφτιαξε το καλύτερο γήπεδο, το καλύτερο προπονητικό κέντρο, ισχυροποιήθηκε παντού, έγινε ευρωπαϊκό μέγεθος. Το γεγονός ότι ακολουθεί τον Ολυμπιακό και τον Μαρινάκη, είναι φανερό σε όλες τις κινήσεις και επιλογές του. Αλλά ακόμη έχει πολύ δρόμο. Και ο ΠΑΟΚ ακόμη περισσότερο.