Καλή ομάδα ο Ολυμπιακός! Αξίζει τη δεύτερη θέση…

Αυτό της Κυριακής μάλιστα, είναι πραγματικό ντέρμπι κορυφής. Αγώνας που συγκρούονται οι δυο καλύτερες ομάδες της χώρας, όχι σαν το προηγούμενο του ΟΑΚΑ, που προσπάθησαν με το ζόρι να μας το περάσουν ως ματσάρα που θα έκρινε τη μάχη στην κορυφή..

Αναφερόμενος σ΄εκείνο το παιγνίδι, εξήγησα πως οι δυο αντίπαλοι δεν είχαν σχέση μεταξύ τους, ο ΠΑΟΚ ήταν κατά πολύ ανώτερος, το γνώριζαν αμφότεροι πριν την έναρξη του αγώνα. Και δεν ήταν θέμα σνομπισμού ή αλαζονείας, αλλά ρεαλισμού. Η εικόνα μέχρι την αποβολή του Ζαμπά ήταν ξεκάθαρη, ο ΠΑΟΚ χωρίς να φορτσάρει και να υπερβάλει εαυτόν είχε την εικόνα ολοκληρωμένης ομάδας, με καθαρό μυαλό και μαεστρική ανάπτυξη, το χαρτί από την άλλη, έκανε παιδαριώδη λάθη, σα να περίμενε το μοιραίο, λες και στόχος ήταν να τελειώσει το ματς, να φάει το δυνατόν λιγότερα και να επιστρέψει σπίτι για να κουκουλωθεί με την κουβέρτα.

Αρκούν οι φάσεις των δυο τερμάτων, σε αυτό του Μαουρίσιο που είναι εκτός έδρας, είναι γκολ που εκείνη τη στιγμή δίνει πρωτάθλημα, η συμπεριφορά των παικτών του ΠΑΟΚ είναι σα να σκόραραν σε βάρος του Λεβαδειακού και όχι στη Λιβαδιά μάλιστα.

Όταν το χαρτί ισοφάρισε, ο Μάνταλος έκανε χειρονομίες που γνωρίζει θεωρητικά τι σημαίνουν στην πράξη όμως δεν έχει τύχει να τις δοκιμάσει, ο Πόνσε έκανε το αεροπλάνο, ο Λιβάγια κυλιόταν στο χόρτο,  οι αντιδράσεις τους μαρτυρούσαν πως θεωρούσαν υπέρβαση ότι έβαλαν γκολ. Και στατιστικά να το δεις, από το Νοέμβρη του 2017 είχαν να σκοράρουν κόντρα στον ΠΑΟΚ, με 4 αγώνες να έχουν μεσολαβήσει. Υπάρχει κι ένα εμφατικό 0-3 στην Τούμπα πέρσι το Μάρτη είναι η αλήθεια, αλλά πουθενά δεν αναφέρονται οι σκόρερ. Ποιος ξέρει, ίσως το κρατάει μυστικό ο Τζάμπας, για να μην δώσει το πριμ…

Αυτά με το χαρτί και πολύ του είναι, πάμε στο γαύρο που είναι άλλη κατηγορία. Ομάδα, κανονική ομάδα. Με πλάνο, με σύστημα, με συγκεκριμένο τρόπο ανάπτυξης, με ατέλειες και πλεονεκτήματα, όπως όλες οι κανονικές ομάδες, δε μπορούν να τα κάνουν όλα στην εντέλεια, θα έχουν και τα τρωτά τους.

Στο χαρτί πχ -κάνω στιγμιαία αναγκαστική επιστροφή-, ποια τρωτά είδατε την Κυριακή, πάσα-πάσα και σέντρα, αυτό και μόνο. Αν δεν προσπαθήσεις να δημιουργήσεις, δε θα δείξεις ούτε αρετές, ούτε αδυναμίες, θα είσαι ένα φλατ, μονότονο πράγμα, σαν ταινία του Αγγελόπουλου.

Στο ίδιο παιγνίδι, ο ΠΑΟΚ με την τακτική του να μπλοκάρει κάθε διέξοδο του χαρτιού από τον άξονα, το εξώθησε σε σέντρες, όσο κι αν εκ πρώτης όψεως μοιάζει με παθητική αντιμετώπιση, είναι ενεργητική 100%, αφού αναγκάζεις τον άλλον να κάνει αυτό που θέλεις. Αν δεν έχει εναλλακτική, πρόβλημά του, δε θα βρεθούμε απολογούμενοι εξ αιτίας της ανεπάρκειας των αντιπάλων.

Επανερχόμενος στο παιγνίδι της προσεχούς Κυριακής, ο γαύρος είναι ομάδα με ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό, έχει αρχή, μέση και τέλος.

Ο Μάρτινς όντως τους έχει στρώσει και με το σπαθί του καθιερώθηκε στον πάγκο, του χρόνου ο γαύρος θα είναι ακόμα καλύτερος.

Το ότι κουβαλά όλες τις προδιαγραφές κανονικής ομάδας, σημαίνει αυτό που διαβάζετε, όχι ότι είναι η καλύτερη, όπως προσπαθούν να περάσουν με το ζόρι προς τα έξω, κάνοντας πλύση εγκεφάλου! Έχουν πολλά ψωμιά ακόμα, για να  φτάσουν στα επίπεδα του ΠΑΟΚ! Ίσως ολόκληρο φούρνο…

Ακόμα κι αν έπρεπε να πάρουμε τοις μετρητοίς τη συγκεκριμένη επικοινωνιακή εφεύρεση και να τη συζητήσουμε, ο επιτηδευμένος τρόπος που προσπαθούν να τη σφηνώσουν ως ιδέα στο μυαλό της κοινής γνώμης, εκθέτει τους εμπνευστές της.

Δεν τα ανακάλυψα τώρα, από τα Χριστούγεννα είχα πάρει χαμπάρι πως εκεί πήγαιναν το έργο, δεν είχαν άλλη επιλογή. Τα ghostbusters, της «καλύτερης ομάδας» του Νικολακόπουλου.

Όταν είσαι παιδαράς και αλλάζεις παρτενέρ σαν τα πουκάμισα, δεν έχεις ανάγκη να σου λένε οι συγγενείς, οι φίλοι, ακόμα και οι τριγύρω, ότι είσαι ωραίος. Κι όχι μόνο, αλλά όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας το Χριστουγεννιάτικο άρθρο, κανείς δεν τους το έλεγε, μόνοι τους διαστρέβλωναν τις απόψεις των άλλων, που στην καλύτερη ήταν πως έχουν ωραία μάτια, ή Γαλλική μύτη κι εκείνοι το εκλάμβαναν πως τους έλεγαν Μπραντ Πιτ.

Το να ζητάς απεγνωσμένα την επιβεβαίωση, μαρτυρά έλλειψη αυτοπεποίθησης και πως έχεις καημό μετά από μια δεύτερη συνεχόμενη αποτυχία στο Ελληνικό πρωτάθλημα, να βρεις ένα άλλοθι, κάτι σε υποκατάστατο τίτλου για να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου.

Είναι ξεκάθαρο αυτό, το προδίδει η συμπεριφορά τους, σε κάθε παιγνίδι κάνουν το γύρο του θριάμβου και καπάκι τα ΜΜΕ τους απονέμουν τον τίτλο της καλύτερης ομάδας, άνευ χαρτοφυλακίου εννοείται. Αν στη θέση τους ήταν το χαρτί, θα είχε φάει και το φυλάκιο…

Και δε σταματούν εκεί, κοντεύοντας σχεδόν τα 2/3 του πρωταθλήματος, έκαναν σημαία δυο φάσεις με αλληλοτραβήγματα στην Ξάνθη, αυτό είναι δεν έχει άλλο. Στο μεταξύ έχουν ακυρώσει κανονικά γκολ των αντιπάλων, έχουν κόψει επιθέσεις με ανύπαρκτα οφσάιντ, το +6 από τον πρώτο είναι +8 στο χόρτο και επιμένουν να κατηγορούν την εξυγίανση, κατασκευάζοντας φανταστικούς εχθρούς.

Δικαιολογημένο μέχρι ενός σημείου, όταν επί σειρά ετών έχεις συνηθίσει να σου κάνουν όλα τα χατίρια κι ενώ έχεις ενηλικιωθεί μαθημένος έτσι, βλέπεις μια άλλη πραγματικότητα όπου δε μπορείς να λύνεις και να δένεις, σου κακοφαίνεται. Οι αντιδράσεις είναι σπασμωδικές και παραπέμπουν σε πνιγμένο που προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλλιά του.

Τέλος πάντων, Κυριακή κοντή γιορτή που λένε, έχουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δείξουν στο χόρτο, πως είναι όντως η καλύτερη ομάδα και αξίζουν το πρωτάθλημα.

Αρκεί να πατήσουν το χόρτο και να μην την κοπανήσουν πάλι από την πίσω πόρτα, πέρσι δεν είχαν κουράγιο ούτε προθέρμανση να κάνουν, αυτή τη φορά εύχομαι να αντέξουν να αγωνιστούν….

ΥΓ. Ρε σεις γαυρόπουλα, κάντε κάτι με τον συνονόματο του προπονητή της Χάρτινης, τον Γαβαθιώτη. Όχι ότι δε σας ξέρουμε, είναι άλλο όμως να γράφει δημόσια «θα φύγουμε, θα αποχωρήσουμε, δε θα αγωνιστούμε».

Αν είναι να παίξετε το ίδιο έργο, μην το κάνετε σαν τις τσόντες, που μόλις εμφανίζεται ο υδραυλικός η οικοδέσποινα αρχίζει να χαϊδεύεται και τελικά χαλάει τα δικά της υδραυλικά.

MUST READ

Ο Μεντιλίμπαρ είπε την αλήθεια σε λίγες λέξεις και «έδειξε» γιατί ο Ολυμπιακός διαφέρει

Κάντε το να φαίνεται λίγο πιο φυσικό, αν είναι να το προαναγγέλετε και ως απειλή, δείχνετε τόση αδυναμία, που ακόμα κι αν γίνει όντως κάτι που να επιβάλλει αποχώρηση, δε θα σας πιστέψει κανείς