Παντελίδης, πλεονεκτήματα και ανοιχτοί λογαριασμοί

Αν υπάρχει ένας προπονητής που ξέρει πρόσωπα και πράγματα στον Αστέρα Τρίπολης, αυτός είναι ο Σάββας Παντελίδης. Ο κόουτς του Άρη, γνωρίζει -με μόνη εξαίρεση το Χρήστο Αραβίδη που εντάχθηκε ως ελεύθερος τις προηγούμενες μέρες στο ρόστερ των Αρκάδων- έναν προς έναν τους ποδοσφαιριστές της ομάδας του Γιώργου Παράσχου. Αυτό είναι το πρώτο πλεονέκτημα του Άρη για το Δευτεριάτικο ματς.

Καταλαβαίνω ότι θα είναι ένα δύσκολο απόγευμα για τον κόουτς του Άρη, όπως δύσκολο θα είναι και για τον Μάρτιν Τόνσο, που ακολούθησε τον προπονητή του στη Θεσσαλονίκη.

Μου μοιάζει ως ένα μικρό παιχνίδι της τύχης, για τον προπονητή των κιτρινόμαυρων. Παραμονές του αγώνα στην Ξάνθη, εμφανιζόταν “μετέωρος”. Διαχειρίστηκε με υπομονή, επαγγελματισμό και αξιοπρέπεια την κρίση. Μετά τη νίκη στα Πηγάδια, ήρθε εκείνη στο Χαριλάου με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Και τώρα, λες και είναι να… κλείσει αυτός ο κύκλος, πάει στην Τρίπολη, το πρώην σπίτι του. Θα κοουτσάρει για να οδηγήσει τον Άρη σε μια νίκη πολύ σημαντική. Είναι η προϋπόθεση για να διεκδικήσει το κλαμπ την φετινή του καλύτερη επίδοση: Να κάνει τέσσερις σερί νίκες, καθώς ακολουθεί το ματς με τον Πανιώνιο στο Χαριλάου πριν από το σετ των ντέρμπι.

Αντίπαλος του Παντελίδη θα είναι ο μέντοράς του. Ο Γιώργος Παράσχος, είχε στο πλευρό του τον προπονητή του Άρη, σαν βοηθό του, στο προπονητικό του ξεκίνημα, τον ενθάρρυνε όταν ήρθε η ώρα να κάνει τα πρώτα του βήματα σαν πρώτος προπονητής και κατ’ ομολογίαν Παντελίδη, έχει αλλάξει την προσέγγισή του σε πολλά πράγματα, ποδοσφαιρικά και μη.

Νομίζω ότι ο Παντελίδης στην Τρίπολη, εκτός από το κομμάτι της δουλειάς, θα “μετρήσει φίλους”.

Έχω καταλάβει ότι από την πρώην ομάδα του θα αποχωρούσε ακόμη κι αν δεν υπήρχε το ενδιαφέρον του Άρη. Ήταν από την αρχή ευδιάκριτο για μένα παρακολουθώντας και από απόσταση ακόμη, ότι ο θερινός σχεδιασμός στην Αρκαδία δεν ήταν κάτι που θα έφερε την υπέγραφε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Θα περιμένει, πιστεύω, να δει αυτούς που θα αντισταθούν στον πειρασμό της… υποβολής διαπιστευτηρίων, μην αποδοκιμάζοντάς τον ή και ακόμη, βρίσκοντας τη δύναμη να του σφίξουν το χέρι, αναγνωρίζοντας ότι πρόσφερε στην πρώην ομάδα του. Ειδικά αν στο τελευταίο σφύριγμα του είναι ο νικητής της αναμέτρησης.