Παιδιά ψυχραιμία…

Μία γύρα στα social media είναι ικανή για να καταλάβει κανείς την σύγχυση που βρίσκεται ο κόσμος του Ολυμπιακού αυτήν την περίοδο. Οι Ερυθρόλευκοι διανύουν μία αγωνιστική κάμψη την χειρότερη στιγμή που θα μπορούσαν να το πάθουν αυτό, αφού τώρα κρίνονται τα πάντα, σε συνδυασμό με τις άτυχες στιγμές των Μιλουτίνοφ και Παπανικολάου.

Στο Τελ Αβίβ αμυντικά πήγαν περίφημα αν αναλογιστεί κανείς την επιθετική παραγωγή των παικτών του Σφαιρόπουλου. Επιθετικά οι 64 πόντοι προβληματίζουν, όμως αν έμπαιναν κάποια από τα ελεύθερα σουτ, τότε θα μιλάγαμε για μία εύκολη επικράτηση στο Ισραήλ για την ομάδα του Πειραιά. Με «αν» όμως δεν γίνεται τίποτα και αυτό το γνωρίζουμε όλοι.

Δεν με ενοχλεί προσωπικά η αστοχία, όσο ο τρόπος που έρχεται αυτή, αφού οι προσπάθειες των Ερυθρόλευκων είναι υπό ιδανικές συνθήκες με τα περισσότερα σουτ να είναι ελεύθερα. Τι παραπάνω να κάνει ο Μπλατ; Να σουτάρει ο ίδιος; Μπήκαν τα δύσκολα του Σπανούλη και χάθηκαν αυτά που ο παίκτης ηταν εντελώς μόνος.

Οι τελευταίες ευκαιρίες και ο αδικημένος Τουπάν

Με τον ερχομό του Μπριάντε Ουέμπερ, ο Ντέιβιντ Μπλατ πήρε ίσως το ύστατο ρίσκο. Έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης τόσο στον Βαγγέλη Μάντζαρη όσο και στον Γιάνις Τίμα, σε ένα παιχνίδι που έπαιζε τα ρέστα του και ήθελε τη νίκη όσο τίποτε άλλο. Σα να τους είπε με αυτήν του την κίνηση «ή τώρα ή ποτέ». Αμφότεροι δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του. Ο Βαγγέλης έτρεξε καλά την μπάλα όμως μόνο αυτό. Ο Λετονός έπαιξε κάποιες καλές άμυνες αλλά μόνο αυτό. Ο Μπλατ είδε την προσπάθειά του για αναπτέρωση ηθικού να πέφτει στο κενό και έχασε άμεσα τρεις παίκτες από το ροτέισόν του σε ένα παιχνίδι.

Για να δώσει χρόνο συμμετοχής σε αυτούς, αναγκάστηκε να αφήσει εκτός του Αξελ Τουπάν, ο οποίος είναι ο ριγμένος της υπόθεσης. Ο Γάλλος τα άκουσε για την αμυντική του συνεισφορά, όμως βάζοντας τον στην τελευταία περίοδο δεν είναι και εύκολο να βρει ρυθμό. Το μοναδικό που φοβάμαι στην διαχείρισή του είναι ψάχνοντας τους άλλους δύο να μην χάσει και αυτόν στον τέλος ο Μπλατ, με τον Τουπάν να είναι ο μοναδικός που έχει δείξει ψήγματα του ταλέντου και έχει λίγο πιο σταθερή πορεία από του προαναφερθέντες.

Ο γολγοθάς και τα πλεϊ οφ

Ισως είμαι ο μοναδικός που από την πρώτη στιγμή έγραφα ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να εξασφαλίσει τα πλέι οφ πρώτα και μετά να έχει φιλοδοξίες για την κατάταξη. Το πρόγραμμα δεν είναι υπέρ του, βρίσκει απέναντι του ομάδες με τεράστια πρέπει και έχει να υπερβεί και αυτά στον Γολγοθά που έχει μπροστά του. Στην αρχή της σεζόν έγραφα ότι η ήττα από την Αρμάνι στο ΣΕΦ, διαγράφει ένα από τα διπλά του, δεν είχα άδικο τελικά. Οι ήττες σε ακολουθούν μέσα στη σεζόν και φαίνεται αυτό βάσει αποτελεσμάτων. Το κοντό ροτέισον λειτουργεί μονάχα στην Α1 και το ζητούμενο όλων πια είναι να νιώθουν σημαντικοί όσο και να παίξουν. Θα ήθελα όποιον μπαίνει στο παρκέ να έχει την… κάψα του Μπόγρη που παίζει κάθε δευτερόλεπτο λες και είναι το τελευταίο του.

Ακολουθούν ματς φωτιά. Η Εφές δεν διαθέτει έδρα σαν το Ισραήλ, ούτε σαν της Φενέρ. Όμως έχει ένα σύνολο πυραυλοκίνητο, που στην καλή του μέρα, μπορεί να κερδίσει ΚΑΘΕ αντίπαλο. Συν τοις άλλοις οι παίκτες του Αταμάν θα αγωνιστούν χωρίς άγχος για να αποτελειώσουν έναν διώκτη τους για την τετράδα. Στη συνέχεια ακολουθεί το ματς με την ΤΣΣΚΑ στο ΣΕΦ, όπου εμένα αυτήν την στιγμή η ομάδα δεν με πείθει ότι μπορεί να το πάρει και μετά η Μπουντούτσνοστ στη Ποντγκόριτσα και η Αρμάνι Μιλάνο στην Ιταλία. Ποιος μιλάει λοιπόν για πλεονέκτημα όταν καλά καλά δεν έχουν κλειδωθεί τα πλέι οφ;

Ζητείται ηρεμία, ακολουθεί ο τελικός

Πρέπει να πάει παρακάτω ο Ολυμπιακός. Ακολουθεί ένα παιχνίδι που το θέλει, όχι για να διεκδικήσει ένα ακόμα τρόπαιο, αλλά για να σπάσει ένα τεράστιο απόστημα που έχει δημιουργηθεί εδώ και τόσα χρόνια και διατηρείται από το ματς στο ΣΕΦ για την Ευρωλίγκα. Γνωρίζει ότι το ΟΑΚΑ θα είναι άβατο, με τις προειδοποιήσεις και τα… καμπανάκια να ηχούν από παντού. Μόνο με ροδοπέταλα δεν θα είναι στρωμένος ο δρόμος στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδος. Μα ποιος ασχολείται βέβαια με αυτόν τον απαρχαιωμένο θεσμό που δεν έχει λόγω ύπαρξης θα μου πείτε. Σωστά ναι, όμως η ψυχολογία είναι τα πάντα στον αθλητισμό και οι Ερυθρόλευκοι καλούνται να αναγεννηθούν από τις στάχτες του στις δυσμενέστερες συνθήκες. Εντός και εκτός παρκέ, με μία ομάδα που η έχθρα είναι τεράστια, όμως αγωνιστικά υπάρχει χάος, με το συγκρότημα του Μπλατ να είναι μία ταχύτητα επάνω εάν πνευματικά είναι έτοιμο για αυτήν την αναμέτρηση. Στο μυαλό είναι όλα. Εάν αυτό είναι καθαρό και δεν ασχολείται με… καμικάζι, τότε ο ημιτελικός θα βαφτεί κόκκινος και το ηθικό θα επανέλθει στα επίπεδα που όλοι θέλουν και αναζητούν.

Περί Μπριάντε Ουέμπερ ο λόγος

Δεν έχω τοποθετηθεί για το νέο απόκτημα του Ολυμπιακού. Αρχικά εμπιστεύομαι απόλυτα τον Μπλατ για τις επιλογές του από την Αμερική. Εμπιστεύομαι ανθρώπους του περίγυρού μου που γνωρίζουν άπταιστα αυτήν την αγορά, όπως και με ανθρώπους που έχω μιλήσει αυτό το διάστημα. Τα ποσοστά δεν μου λένε τίποτα πια, περιμένω στο παρκέ να δω το πώς θα δέσει ένας παίκτης, την ώρα που μου αρέσει η τρέλα που φαίνεται πως κουβαλάει ο Αμερικανός. Χρειάζονται και αυτοί οι αθλητές στις ομάδες και ίσως η αύρα του να φέρει και μία πνοή διαφορετική στα αποδυτήρια.

Θα τον λατρέψουμε μου είπε ο Γκριν που τον ξέρει από το κολέγιο. Είναι σκυλί του πολέμου μου λένε άλλοι. Χρειάζεται ένας «σκύλος» στην περιφέρεια η αλήθεια είναι. Τα πάντα και ο καθρέφτης είναι το παρκέ, θα μπει από νωρίς στα σκούρα αφού θα πάρει μία γεύση (και ας μην παίξει λογικά) από ΟΑΚΑ και θα καταλάβει που έχει έρθει.

ΥΓ. Η Ελλάδα είναι ιδανική για έναν Αμερικανό. Είτε να τον απογειώσει είτε για να τον καταστρέψει. Στο δικό του χέρι είναι τι από τα δύο θα επιλέξει..

ΥΓ2 Προσωπικά δεν μπορώ να περιμένω άλλο τον Τίμα όσο και να τον πίστεψα στην αρχή της σεζόν. Παπανικολάου και Τουπάν στο τρία χωρίς να καθυστερούμε άλλο..

ΥΓ3 Καλό το τρικ με τον ΛεΝτέι στο 4 απέναντι τον Ο Μπράιαντ. Απλά ο Αμερικανός προσπαθεί να συμμαζέψει και την κοιλιά του… Πριντεζη, που δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.

ΥΓ4 Σαν το παλιό καλό κρασί. Και οι συνήθειες ίδιες. Το να βλέπω την μπαλα να καταλήγει στα χέρια του στο τέλος μίας επίθεσης και να περιμένουν όλοι το θαυμα όμως με τρελαίνει. Μπασκετμπολίστας είναι ο Σπανούλης. Όχι ο Χουντίνι..

ΥΓ5 Και λίγο παραπάνω Βεζένκοφ δεν θα ήταν κακό…

ΥΓ6 Ενας κύριος που έχει συμμαζέψει τον αχταρμά του προκάτοχού του και το έχει κάνει ομάδα. Ο κύκλος του είχε κλείσει στον Πειραιά. Αυτό δεν αμφισβήτησε ποτέ τις ικανότητές του ως προπονητή. Το βλέπουν όλοι στην Μακάμπι και μετά το σκαλπ του Πιτίνο, ήρθε και η ώρα και του Μπλατ. Well done κόουτς. Χαιρόμαστε που σε βλέπουμε εκεί που αξίζεις να είσαι…

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

ΥΓ7 Αδέρφια ζείτε…