Μένουμε Ελλάδα

Σπάνια σ’ ένα τόσο φτωχό -από πλευράς θεάματος- ματς, από το οποίο δεν πήρες τίποτα, μπορείς να γράψεις τόσο πολλά και διαφορετικά πράγματα. Γιατί, είναι αλήθεια, πως η εμφάνιση του Ολυμπιακού στο Τελ Αβίβ μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.

Ας ξεκινήσουμε με την γκρίνια. Σε αγώνα δίχως αύριο, απέναντι σε μια ομάδα που -παρά την αλλαγή, την οποία επιχειρεί ο Γιάννης Σφαιρόπουλος- δεν παίζει άμυνα υψηλού επιπέδου, ΔΕΝ μπορεί να σκοράρεις 64 πόντους. Σε έναν αγώνα δίχως αύριο δεν μπορεί να σουτάρεις 5/26 τρίποντα, έχοντας ξεκινήσει με 1/18! Σε έναν αγώνα δίχως αύριο δεν μπορεί να επιτρέπεις να πάρει στην τελευταία (δική τους) επίθεση, ο πιο… καυτός παίκτης της αντίπαλης ομάδας και να φτάσει δίχως κόπο στο νικητήριο καλάθι.

Συνεχίζουμε με την γκρίνια. Η αλήθεια είναι πως αυτό το βράδυ είδαμε έναν Ολυμπιακό… παλιάς κοπής. Με χαμηλό σκοράρισμα, διεκδικώντας τη νίκη μόνο από την άμυνα, με τους Σπανούλη και Πρίντεζη να παίρνουν στα χέρια τους την… καυτή πατάτα. Κι εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι αν δεν υπήρχε το… «επί προσωπικού» του Σπανούλη, ο οποίος πέτυχε εννέα συνεχόμενους πόντους, με μόλις μία άστοχη βολή, η συζήτηση θα ήταν διαφορετική.

Δεν είναι, όμως, όλα μαύρα. Οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν εντελώς διαφορετικό πρόσωπο, από αυτό κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Θα μπορούσαν να είχαν φύγει νικητές και τώρα να αναλύουμε το μεγαλείο του Σπανούλη, ή αν έμπαινε το «πεταχτάρι» του Πρίντεζη να επιστρέφαμε στο 2012 και στο 2015. Στην επίθεση ο Γκος έδειξε κάτι καινούριο, «σημαδεύοντας» τον ανύπαρκτο αμυντικά Ουίλμπεκιν. Πολύ καλή παρουσία, καθώς ο Αμερικανός κι ο αγέραστος Σπανούλης σήκωσαν επιθετικά στις πλάτες τους την ομάδα.

Όποια κι αν είναι η ερμηνεία το αποτέλεσμα μετράει και για να μην κοροϊδευόμαστε, ο Ολυμπιακός ψάχνει πλέον ένα θαύμα, για να μπορέσει να κυνηγήσει το όνειρο της πρόκρισης. Γιατί, αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι μπορεί να βελτιωθεί τόσο πολύ, ώστε να περάσει από την ΤΣΣΚΑ, ή τη Φενέρ, ή τη Ρεάλ, με μειονέκτημα έδρας; Γιατί πλέον η πέμπτη θέση έχει ξεμακρύνει.

MUST READ

Ολυμπιακός: Οι δύο «διαβολοβδομάδες», τα 11 ματς σε 30 μέρες και το δυνατό «finish»

Βεβαίως, όλα αλλάζουν με ενδεχόμενη νίκη στην Κωνσταντινούπολη, επί της Εφές, αλλά ρεαλιστικά αυτό δεν μοιάζει να είναι το πιο πιθανό σενάριο. Κατά πώς φαίνεται, με δεδομένο ότι κι ο Παναθηναϊκός (αυτός κι αν πόνεσε από τη νίκη της Μακάμπι), δεν μπορεί να κυνηγήσει κάτι περισσότερο από την έβδομη θέση, για φέτος… μένουμε Ελλάδα.