Ο Παναθηναϊκός δίνει καθημερινή μάχη για να πάρει την άδεια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα δούμε και τοπ ποδοσφαιριστές να έρχονται στο τριφύλλι.
Ο Γιάννης Αλαφούζος βάζει χρήματα και προσπαθεί με στελέχη του Παναθηναϊκού να πετύχει τις καλύτερες δυνατές συμφωνίες με τους πιστωτές, ώστε όταν έρθει η ώρα στα τέλη Μαρτίου, να είναι απολύτως νόμιμη η ΠΑΕ και να πάρει την άδεια.
Αυτό αποτελεί καθήκον του μεγαλομετόχου. Δεν νοείται για δεύτερη σερί σεζόν να βαδίζει ο Παναθηναϊκός με περιορισμό στις μεταγραφές και κυρίως με αφαίρεση βαθμών. Θα είναι αυτογκόλ, στο πρότζεκτ που ξεκίνησε. Η άδεια δεν πρέπει να χαθεί και ο Αλαφούζος, αλλά και οι συνεργάτες του, υποστηρίζουν ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Αν δεν πάρει ο Παναθηναϊκός την άδεια, δεν χρειάζεται μεγάλη ανάλυση. Μιζέρια, φτωχό ποιοτικά ρόστερ και οι στόχοι ίδιοι.
Ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο κι ό,τι προκύψει στο κύπελλο. Χωρίς άδεια και μεγαλεπήβολους στόχους, βέβαια, από το τωρινό ρόστερ, μην αποκλείσει κανείς να φύγουν κι άλλοι παίκτες, που προφανώς έχουν μεγάλες βλέψεις κι επιπλέον, είναι πιθανή και κάποια πώληση. Άρα, μπορεί τα πράγματα να είναι χειρότερα απ’ ό,τι φέτος, γι’ αυτό θεωρώ ότι θα είναι αυτογκόλ.
Το ζητούμενο, όμως, είναι να καταλάβει ο κόσμος τι να περιμένει με την άδεια. Για να μην τρέφει μεγάλες προσδοκίες και προσγειωθεί απότομα, ο κάθε οπαδός του Παναθηναϊκού οφείλει να γνωρίζει ότι το μπάτζετ (σε ό,τι αφορά το ρόστερ κι όχι το συνολικό κόστος της ΠΑΕ με τα λειτουργικά έξοδα) από τα 5,5 εκατ. ευρώ που είναι τώρα, δεν θα αυξηθεί σημαντικά. Οι έως τώρα πληροφορίες κι ενδείξεις, φανερώνουν ότι το «τριφύλλι» άντε να πάει στα 6-6,5 εκατ. ευρώ. Να φύγουν 2-3 πιο μεγάλα συμβόλαια (για παράδειγμα Μουνιέ, Κουλιμπαλί, ο οποίος δεν έχει απαντήσει, Οικονόμου) και να έρθουν ορισμένοι πιο χαμηλόμισθοι. Περισσότερη ποσότητα δηλαδή, αλλά από ποιότητα θα φανεί.
Θα καλυφθούν ορισμένα κενά από παίκτης της Ακαδημίας, θα έρθουν λογικά και κάποια ελληνόπουλα από άλλες ομάδες και το πολύ να δούμε 2-3 ξένους, που θα θεωρηθούν ποιοτικοί, έμπειροι και με προοπτική. Με την άδεια, λοιπόν, να μην περιμένει ο κόσμος μεταγραφές με υψηλά συμβόλαια. Θα είναι μάξιμουμ των 200.000-250.000 ευρώ ετησίως.
Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα. Ενδεχομένως αν ψάξεις καλά και σταθείς και τυχερός, γιατί και οι μεταγραφές ρίσκο είναι, να φτιάξεις με φτηνούς ποδοσφαιριστές καλύτερη ομάδα, από ό,τι μπορεί να φανταστείς. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεν θα υπάρχει η οικονομική άνεση για κινήσεις στο «τριφύλλι». Τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, αλλά στη θεωρία και πολλές φορές στην πράξη, μειώνουν το ρίσκο. Αρκεί να μην γίνονται επιλογές Εσιέν…
Μπορείς για παράδειγμα, να δώσεις χρήματα και ν’ αποκτήσεις έναν… Μπεργκ με το συμβόλαιο που τον έφερες το 2013 κι όχι αυτό που είχε όταν αποχώρησε. Μπορείς να φέρεις έναν Βιγιαφάνιες ή έναν Κουρμπέλη. Να δώσεις νορμάλ χρήματα σε μία ομάδα και να τους κάνεις δικούς σου. Ε, αυτά ακόμα και με την άδεια, δεν υπάρχουν. Ο Παναθηναϊκός δεν θα ανοιχτεί. Θα είναι σφιχτός με ελάχιστη αύξηση του μπάτζετ. Αυτή είναι η επιθυμία του Αλαφούζου, που θέλει από τα έσοδα να καλύπτονται ουσιαστικά τα έξοδα και να βάζει ελάχιστα χρήματα, όταν κριθεί απόλυτη ανάγκη. Ο Νίκος Νταμπίζας επίσης έχει αποδείξει ότι σπάνια πληρώνει ομάδα για ποδοσφαιριστή.
Επιπλέον, στην ΠΑΕ θέλουν να στείλουν μήνυμα σε πιστωτές, αλλά και στο υπάρχον έμψυχο δυναμικό. Αν αυξήσουν σημαντικά το μπάτζετ (να ανέβει στα 10 εκατ. ευρώ εννοούμε, μην νομίζει κανείς τίποτα τρελά ποσά) κι αρχίσουν να πληρώνουν και ομάδες για μεταγραφές, τότε οι πιστωτές στους οποίους οφείλεις χρήματα εδώ κι αρκετά χρόνια, θα σου κάνουν δύσκολη τη ζωή. Έναν διακανονισμό να μην τηρήσεις, θα πέσουν πάνω στο «τριφύλλι» και θα πιέζουν.
«Αφού έδωσες εκεί, δώσε και σε μένα». Δεν θα έχουν κι άδικο. Η άδεια, λοιπόν, είναι καθήκον του Αλαφούζου να εξασφαλιστεί, για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να προχωρήσει με μία ομαλότητα. Κι αν κριθεί απαραίτητο, να έχει τη δυνατότητα να φέρει έναν παίκτη. Αλλά όσο δεν έρχεται επενδυτής, μην περιμένει κανείς από τον συγκεκριμένο μεγαλομέτοχο να γυρίσουμε σε εποχές Στραματσόνι…