Ενας τρελός, είναι (ξανά) στην πόρτα σου…

Θυμάμαι ακόμη όσα μας είχε πει ο Μαρίνος Ουζουνίδης μετά την παρουσίαση του στην ΑΕΚ το περασμένο καλοκαίρι, στα γραφεία της ΠΑΕ ΑΕΚ. Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι. Κύριος ήρθε και ευτυχώς κύριος φεύγει, δίχως να ζήσει το ανάθεμα σε μεγάλο βαθμό.

Αν εξαιρέσουμε την σπουδαία πρόκριση στους ομίλους του Champions League και τα 20+ εκατ.ευρώ που ήρθαν στα ταμεία της ΑΕΚ ως «μαξιλαράκι» για το μεγαλύτερο έργο στην ιστορία της, σε όλα τα υπόλοιπα απέτυχε.

Αλλά αυτό που πέτυχε ήταν μεγάλο και πολύτιμο για το κλαμπ, για αυτό και του πρέπει σεβασμός και τώρα στο «αντίο» του. Δεν «κόλλησε» με την ΑΕΚ, δεν είχε «δέσιμο» με το κλαμπ, δεν κατάφερε να έχει «χημεία» με τον οργανισμό. Έτσι είναι πολλές φορές οι επαγγελματικές σχέσεις.

Η ΑΕΚ προσπάθησε να εξελιχθεί μαζί του, να «ομορφύνει», αλλά δεν τα κατάφερε. Και έχασε ότι (καλό) είχε και πέρυσι. Την ταυτότητα της, μαζί με κομβικούς παίκτες που αποχώρησαν. Μα το πιο σημαντικό: έχασε τα αποδυτήρια. Και όταν συμβαίνει αυτό, τελεία και παύλα. Και γειά σας και αντίο…

Αργά θα πω. Έπρεπε να γίνει αυτό μετά το ματς στο Αγρίνιο ή στη Λάρισα, να κερδίσει χρόνο η ΑΕΚ. Να μπορεί να διεκδικεί στα ίσια τη δεύτερη θέση με τον Ολυμπιακό. Τώρα χάνεται και αυτή και μένει το Κύπελλο. Και επίσης στις δύο μεταγραφικές περιόδους που έζησε, δεν απαίτησε όσα χρειαζόταν μα συμβιβάστηκε. Όπως και στην υπόθεση των τριών «κομμένων».

Και τι ήρθε… Ο άνθρωπος της ΑΕΚ. Δεν είναι Τάκης Λεμονής, μην τον υποτιμούμε (με όλο το συμπάθιο στον σερ Τάκης). Είναι προπονητής με παραστάσεις στην Primera Division, κατέκτησε τίτλους στην Ελλάδα δίχως να είναι φαβορί και δίχως τα μεγαλύτερα μπάτζετ και το κυριότερο: ξέρει και τον ξέρουν στην ΑΕΚ. Με τα καλά της και τα άσχημα της αυτή η σχέση.

Η ΑΕΚ αναζητά τώρα κάτι να «ξυπνήσει» την ψυχολογία της, να «αναστήσει» ποδοσφαιριστές ποιότητας που έχουν «βαλτώσει», να κάνει το… κλικ στην ψυχοσύνθεση. Εκεί έξω στην αγορά πιο ασφαλής επιλογή για αυτό, δεν υπάρχει από τον Μανόλο Χιμένεθ.

Ισπανός με ΑΕΚτζήδικο DNA. Μοιάζει μια γραφικότητα η προηγούμενη φράση, αλλά ο Μανόλο έχει «κολλήσει» με την ΑΕΚ και ξέρει τα… κατατόπια. Ελάχιστοι ξένοι το κατάφεραν αυτό. Τον κόσμο τον έχει μαζί του.

Πολλά στελέχη της ΠΑΕ τα έχει μαζί του, μακάρι να καταφέρει να τους κερδίσει όλους και να πάει καλά η ομάδα. Αν πάει και συγκεκριμένα κατακτήσει το Κύπελλο, με μια καλή πορεία στο πρωτάθλημα, θα βάζει τις βάσεις για να παραμείνει. Την προηγούμενη φορά που επέστρεψε, το κατάφερε και δίχως να φέρει το Κύπελλο.

Το τι θα πετύχει δεν το ξέρουμε. Το σίγουρο είναι θα επιχειρήσει να «ξυπνήσει» συνολικά τον οργανισμό της ΑΕΚ που μοιάζει «κοιμώμενος» τους τελευταίους μήνες μετά την περσινή μεγάλη επιτυχία.

Μοιάζει ο ιδανικός σε αυτό, ενώ πέρυσι βρήκε τον τρόπο με ένα σύστημα που ταίριαζε στην Ενωση και στις δυνατότητες να φτάσει σε μεγάλες επιτυχίες.

Και μην ξεχνάμε ότι για αγωνιστικούς λόγους, η ΑΕΚ κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ελλάδος, για ένα χαμένο τετ α τετ δεν πέρασε στους «16» του Europa League και έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος όπου έχασε το τρόπαιο μία εβδομάδα μετά τα πανηγύρια στη Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν νομίζω να χρειάζονται και άλλες εξηγήσεις για τον… προπονητή Μανόλο.

Το τι θα πετύχει τώρα είναι μια άλλη κουβέντα, μια άλλη υπόθεση. Θετικό για την παρούσα κατάσταση ότι δεν θα βιώσει πίεση για πρωταθλητισμό, δεν έχει ευρωπαϊκά ματς και στοχεύει αποκλειστικά στην κατάκτηση του Κυπέλλου. Το πήρε το 2011, το έχασε με οφσάιντ στο Βόλο πρόπερσι, το έχασε στα… πανηγύρια πάνω πέρυσι.