Η αλλοίωση της βαθμολογίας και ο Κομίνης

Κατά τη γνώμη μου, ο Κομίνης δεν έπρεπε να σφυρίζει καν πλέον. Μετά τα περσινά στην Τούμπα, στο ντέρμπι του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ, που μία μετρούσε και μία δε μετρούσε το γκολ, έδειξε πως δεν μπορεί.

Δεν κάνει γι’ αυτή τη δουλειά. Όταν δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις στην πίεση και σκέφτεσαι τι θα σου πουν μετά το ματς, τότε πολύ απλά δεν κάνεις. Και η ΚΕΔ θα έπρεπε να τον είχε στείλει σπίτι του, όπως και πολλούς ακόμα διαιτητές, που συνεχίζει να έχει στους πίνακές της.

Όμως από την ΚΕΔ όλα τα περιμένεις. Εδώ ο Παπαπέτρου, που δεν ήξερε αν επιτρέπεται ή όχι τέταρτη αλλαγή στην παράταση, συνεχίζει να σφυρίζει. Δεν μιλάμε για μια φάση που έκανε λάθος. Για ένα πέναλτι που δεν είδε, για μια κάρτα που του ξέφυγε.

Μιλάμε πως ο άνθρωπος δεν ήξερε τον κανονισμό. Είναι σαν να γυρίζεις την μπάλα πίσω σε τερματοφύλακα με το πόδι, να μην έχει πίεση και να σκύψει να την πιάσει, χωρίς να ξέρει ότι δεν επιτρέπεται. Αλλά ο Παπαπέτρου σφυρίζει ακόμα. Όπως σφυρίζει και ο Κομίνης.

Και θα σφυρίξει ένα πολύ κρίσιμο παιχνίδι, αυτό του Σαββάτου στους Ζωσιμάδες μεταξύ του ΠΑΣ Γιάννινα και του Παναθηναϊκού. Ο Παναθηναϊκός, που έχει πολλά προβλήματα να λύσει στο εσωτερικό του, έχει και αυτό. Τη συμπεριφορά των διαιτητών απέναντί του.

Συμπεριφορά που έχει στερήσει βαθμούς από τους πράσινους και τους στερεί τη δυνατότητα να βρίσκονταν τώρα στην πέμπτη θέση και σε απόσταση βολής από την τέταρτη.

Ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε τη Λάρισα γιατί ο διαιτητής δεν είδε το πέναλτι της χρονιάς στο τράβηγμα του Μακέντα από τον Ζίζιτς. Και δεν κέρδισε στη Λιβαδειά, επειδή ο βοηθός είδε οφσάιντ τον Χατζηγιοβάνη σε μια φάση που έγινε στα δύο μέτρα από τα μάτια του και το καταλάβαμε ακόμα κι εμείς απ’ την τηλεόραση ότι δεν υπάρχει περίπτωση οφσάιντ.

Όπως καταλάβαμε και πως ο βοηθός επίσης το είδε, αλλά έκανε τα «στραβά μάτια». Και αυτούς τους βοηθούς και τους διαιτητές τους έχει ακόμα η ΚΕΔ μέσα στους πίνακες και καμαρώνει κιόλας πως η διαιτησία έχει φτιάξει.

Ναι έχει φτιάξει, αλλά για όλους; Όχι φυσικά. Ναι έχει φτιάξει, αλλά στα παιχνίδια του Παναθηναϊκού πέφτουν… πιστολιές από την πρώτη αγωνιστική και το ματς στην Ξάνθη, που κόβονταν όλες οι επιθέσεις στο πρώτο ημίχρονο με ανύπαρκτα οφσάιντ. Το ότι ο Παναθηναϊκός είναι στην κατάσταση που είναι, δε σημαίνει πως δικαιούται αυτής της συμπεριφοράς. Ούτε σημαίνει πως ξαφνικά δε βλέπουμε τι γίνεται.

Και όχι μόνο τι γίνεται εναντίον του Παναθηναϊκού, αλλά και υπέρ του Άρη, που είναι η ομάδα που διεκδικεί την πέμπτη θέση. Θυμίζω, για όσους το ξεχνούν, πως ο Άρης πήρε δύο πέναλτι στο ματς με τον Παναθηναϊκό στο Βικελίδης. Το δεύτερο, με το οποίο και προηγήθηκε, ήταν μια φάση σκάνδαλο, αφού δεν υπάρχει το παραμικρό στη φάση.

Επίσης, μόλις την περασμένη Κυριακή, που ο Παναθηναϊκός δεν πήρε καθαρό πέναλτι στη Λιβαδειά, στο Άρης – ΠΑΣ Γιάννινα υπήρξε μαρς πέναλτι υπέρ του ΠΑΣ στο 20ο λεπτό, όταν παίκτης του Άρη κατεβάζει την μπάλα με το χέρι του μέσα στην περιοχή, θυμίζοντας… Βιεϊρίνια στη Λαμία, αλλά ο διαιτητής Κουμπαράκης αντί να δώσει πέναλτι, δίνει επιθετικό φάουλ!

Και τελικά ο Άρης σε ένα ματς που αν βρισκόταν πίσω στο σκορ στο 20′ όχι μόνο δε θα το κέρδιζε, αλλά μάλλον θα το έχανε κιόλας, όπως μας έχει δείξει φέτος, πήρε τρεις βαθμούς και με αυτούς τους τρεις βαθμούς ξεπέρασε τον Παναθηναϊκό στη βαθμολογία. Ξεκάθαρη αλλοίωση του βαθμολογικού πίνακα.

Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, δεν υπάρχει άνθρωπος μέσα στην ομάδα να ασχοληθεί σοβαρά με ένα θέμα που έπρεπε να τους καίει. Που βάζει σε κίνδυνο το ευρωπαϊκό μέλλον του συλλόγου, αφού οι πράσινοι παλεύουν φέτος για να σβήσουν την ποινή.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Κι αν το Σάββατο δούμε νέα κακή διαιτησία εναντίον του Παναθηναϊκού, από έναν διαιτητή έτσι κι αλλιώς κακό, κανείς δεν πρόκειται να φωνάξει. Μένει μονάχα ο Δώνης να γελάει ειρωνικά, όπως έκανε στη Λιβαδειά στη φάση του Χατζηγιοβάνη και να προσπαθεί να καταλάβει κι αυτός πως ο Παναθηναϊκός, που στα δικά του ποδοσφαιρικά χρόνια είχε τον σεβασμό όλων, έχει γίνει έρμαιο στις ορέξεις του κάθε διαιτητή και της κάθε ΚΕΔ που ορίζει τον Κομίνη σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι.