Αγνόησε τους κανόνες, «κατάπιε» ήττες και προσβολές

Προσπαθώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να βρω μια ομάδα που να έφτασε σε τρόπαιο χωρίς να διαθέτει ικανούς ποδοσφαιριστές από τα άκρα. Για να το διατυπώσω πιο σωστά, ομάδα χωρίς παίκτες με ικανότητα στο «ένας εναντίον ενός».  Ισως, επηρεασμένος από τις προσωπικές εμπειρίες πηγαίνοντας προς τα πίσω, σταμάτησα στην Εθνική Ομάδα και το έπος του 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλίας.

Εδώ βρέθηκε η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Το οργανωμένο αμυντικό παιχνίδι της ομάδας του Ρεχάγκελ έκανε ένα ποδοσφαιρικό θαύμα. Πρόκειται όμως για θαύμα κι όχι για μια συνταγή που δίνει τρόπαια. Συνέβη μια φορά.

Οι ομάδες με ποιότητα αναγνωρίζονται ως τέτοιες γιατί έχουν στις τάξεις τους παίκτες που μπορούν με ατομικές ενέργειες να αλλάξουν τις ισορροπίες ενός ματς. Διαφορετικά θα μιλάμε για επινοήσεις των προπονητών, θα αναγνωρίζουμε την αξία τους αλλά, μέχρι εκεί.

Οσο κι αν έχει αλλάξει το άθλημα στις μέρες μας, όσο κι αν οι αρτίστες μειώνονται και αυξάνονται οι «δεκαθλητές», το ποδόσφαιρο θα μαγεύει και θα εξελίσσεται από εκείνους που στην εποχή τους θα κάνουν το κάτι παραπάνω με την μπάλα στα πόδια. Οποιες ομάδες παραγνωρίζουν αυτή την απλή αλήθεια θα το βρίσκουν μπροστά τους. Ετσι το βρήκε η ΑΕΚ που αγνόησε τους κανόνες του παιχνιδιού και τιμωρήθηκε.

Πριν από λίγα χρόνια ο Γιάννης Αναστασίου επινόησε για τον Παναθηναϊκό ένα σύστημα που το ονόμασε 4-2-2-2. Κανένας εξτρέμ καμιά δυνατότητα για παιχνίδι με προσωπικές ενέργειες. Το αποτέλεσμα ήταν οι πράσινοι να παίζουν όχι μόνο αναποτελεσματικό, αλλά και αποκρουστικό ποδόσφαιρο.

Ο Αναστασίου πήγε τότε κόντρα στους νόμους της (ποδοσφαιρικής) φύσης και το πλήρωσε. Το ίδιο πήγε να κάνει φέτος και η ΑΕΚ. Εχασε τον καλύτερο πλάγιο παίκτη του πρωταθλήματος (Λάζαρος), τον αντικατέστησε με έναν αμφιβόλου ποιότητας δανεικό (Μπογιέ) και ενώ όλο το καλοκαίρι έλεγε πως θα πάει και για άλλο εξτρέμ, ξέμεινε στο τέλος με τον Αλμπάνη και τον Γιαννιώτα, που ο προπονητής ουδέποτε εκτίμησε.

Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε. Η ΑΕΚ έγινε ομάδα προβλέψιμη και αναποτελεσματική. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης αντί να πιέσει ώστε να λυθεί το δομικό πρόβλημα που είχε μπροστά του, κατάπινε ήττες και προσβολές για να παραμείνει στον πάγκο του. Μέχρι τη στιγμή που οδηγήθηκε στην παραίτηση και εκτός από τον κιτρινόμαυρο πάγκο θα χάσει και την αποζημίωση.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Στο ποδόσφαιρο ισχύει το «ό,τι πληρώσεις παίρνεις» κι αν δεν πληρώσεις δεν παίρνεις τίποτα. Να αλλάξει ο Μαρίνος με τον Χιμένεθ που είναι πρόθυμος στρατιώτης της Ενωσης, αλλά μην θεωρήσει κανείς πως θα λυθούν και τα αγωνιστικά προβλήματα της ομάδας. Η στάνη θα συνεχίσει να βγάζει το ίδιο γάλα. Το  πρόβλημα είναι του τσοπάνη…