Απλά δεν ξέρει μπάσκετ…

Όταν λίγο πριν ξεκινήσει το Ευρωμπάσκετ -με την Εθνική να είναι ίσως η μοναδική ομάδα που δεν είχε προπονητή- ο Γιώργος Βασιλακόπουλος προσπάθησε να καλύψει ό,τι δεν καλύπτονταν, σχεδόν μας είπε ότι δεν είναι δα και τόσο απαραίτητος ο κόουτς.

Κι ήρθε ένας πολύπειρος παίκτης, ο Γιάννης Μπουρούσης, να υπερθεματίσει, λέγοντας πως αν είχε ανακοινωθεί νωρίτερα ο ομοσπονδιακός κόουτς, εκείνο το διάστημα (καλοκαίρι γαρ) θα έκανε διακοπές.

Εντάξει, δεν χρειάζεται τόσο καιρό μετά να επιχειρήσουμε να απαντήσουμε σε μια άποψη, που ούτε πρωτοασχολούμενοι με το μπάσκετ δεν εκφράζουν. Όποιος είδε, όμως, τον Άρη (του Παναγιώτη Γιαννάκη) και τον Πανιώνιο (του Βαγγέλη Ζιάγκου), αντιλαμβάνεται την αξία ικανού προπονητή.

Ο πρώτος έχει κατορθώσει -και πρόκειται περί μοναδικού κατορθώματος- να κρατήσει την ομάδα ενωμένη, ήρεμη, μακριά απ’ ό,τι συμβαίνει σε διοικητικό επίπεδο. Την κρατά δυνατή, παρότι τα εκτός έδρας αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που θα ήθελε. Την κράτησε ακόμα κι όταν το ματς στο Λαύριο έμοιαζε να χάνεται.

Όποιος τον έβλεπε στον πάγκο αντιλαμβάνονταν το πάθος που έβγαζε, κρατώντας παράλληλα ήρεμους τους παίκτες του. Τους φώναζε, όχι τιμωρητικά, αλλά για να τους πείσει πως τίποτα δεν χάνεται, αν δεν τελειώσει το παιχνίδι.

Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Θα μπορούσε να ήταν και διαφορετικά, όμως η μάχη δόθηκε ως το τέλος κι αυτή ήταν η μεγαλύτερη νίκη – μάθημα στους νεότερους παίκτες.

Στο «Αρτάκης» εμφανίστηκαν τα ίδια πρόσωπα (πλην Νταλό) με άλλον προπονητή στον πάγκο κι άλλη εικόνα στο παρκέ. Ο Πανιώνιος ήταν για πρώτη φορά φέτος ομάδα Α1 κατηγορίας, πάλεψε και παρότι ηττήθηκε, το έκανε με το κεφάλι ψηλά.

Είναι η πρώτη φορά φέτος, που οι Νεοσμυρνιώτες δεν ένιωσαν ντροπή για την εικόνα της ομάδας τους.

Ο Ζιάγκος δεν έχει προλάβει να αλλάξει πολλά, άλλαξε όμως τον τρόπο που «διαβάζουν» οι παίκτες του το παιχνίδι, τους έκανε να πιστέψουν, τους έκανε να νιώσουν τι σημαίνει να αγωνίζεσαι σ’ αυτό το επίπεδο και ποιες είναι οι απαιτήσεις. Το αποτέλεσμα δεν τον δικαίωσε, αλλά η μεταμόρφωση είναι εντυπωσιακή.

MUST READ

Η «κρυφή ατζέντα» με το Final Four – Τελικά τι συμβαίνει με την Euroleague;

Ηθικό δίδαγμα της ιστορίας: Δεν κάνουν οι παίκτες τον προπονητή και δεν μπορούν από μόνοι τους να πάνε πουθενά. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται τον παρεμβατικό και ουσιαστικό ρόλο του κόουτς, απλά δεν ξέρει μπάσκετ.