Αμφιλεγόμενος, εκρηκτικός, εμμονικός σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά ξεκάθαρα με το δικό του στίγμα. Ο πιο πετυχημένος προπονητής της ΑΕΚ στην μετά Μπάγεβιτς εποχή, γυρίζει στην ομάδα με την οποία θα τον συνδέει πάντα κάτι ξεχωριστό.
Μανόλο Χιμένεθ λοιπόν. Για 3η φορά. Δεν θα πω και… τυχερή, γιατί οι δύο προηγούμενες ήταν κάτι παραπάνω από πετυχημένες. Κύπελλο στην πρώτη, πρωτάθλημα στη δεύτερη. Το πρώτο για την ΑΕΚ μετά από 24 χρόνια.
Δεν νομίζω πως χρειάζεται κάτι περισσότερο από τα παραπάνω, για να κριθεί το παρελθόν του Ισπανού τεχνικού στην Ένωση. Ασχέτως με την άποψη που μπορεί να έχει ο καθένας για τον χαρακτήρα του, τις προπονητικές του ικανότητες, την γενικότερη ιδιοσυγκρασία του.
Δεν κρύβω πως δεν υπήρξα ποτέ μεγάλος φαν του Χιμένεθ. Και μάλιστα ήμουν από εκείνους που είδαν ως βήμα προς τα μπροστά την απόφαση της ΑΕΚ να μην συνεχίσει με τον Χιμένεθ στο τιμόνι το καλοκαίρι. Διότι άσχετα με τους προσωπικούς λόγους που είχε ο Ισπανός τεχνικός για να επιστρέψει στη χώρα του, από την Ένωση απόφαση για να επεκτείνει τη συνεργασία της μαζί του, δεν προέκυψε.
Αυτό δεν αναιρεί όμως πως οι Κιτρινόμαυροι αναγνώρισαν στον Χιμένεθ τη δημιουργία μιας ομάδας με τη δική της ταυτότητα, την έξοδο την Ένωσης τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ στο πρώτο εξάμηνο της επιστροφής του και φυσικά, την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Που μπήκε στην ιστορία και θα συνδέει για πάντα τον εκρηκτικό Ανδαλουσιανό με την ΑΕΚ.
Δεν χωρά αμφιβολία πως ο Χιμένεθ είναι ο πιο πετυχημένος προπονητής του Δικεφάλου, στην μετά Μπάγεβιτς εποχή. Ένας… στρατιώτης των Κιτρινόμαυρων, που όπως έχει αποδειχθεί, όποτε τον χρειάζονται είναι εδώ.
Η ΑΕΚ ξέρει πολύ καλά τι μπορεί να περιμένει στην 3η επιστροφή του Χιμένεθ στην ομάδα και τι όχι. Ενώ εκτιμώ πως το ίδιο ισχύει και για την πλευρά του Ισπανού τεχνικού. Που δεδομένα θα δώσει στην ΑΕΚ το «νεύρο» που φάνηκε να της λείπει. Τα υπόλοιπα, στο γήπεδο.
Υγ: Ο Μαρίνος Ουζουνίδης φεύγει από την ΑΕΚ, έχοντας για μένα θετικά και αρνητικά στην κιτρινόμαυρη θητεία του. Με τα πρώτα να είναι στα μάτια μου περισσότερα. Η πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και με ένα ρόστερ όχι απλά σχεδόν χωρίς μεταγραφές, αλλά και αποδυναμωμένο την συγκεκριμένη περίοδο, καθιστά τεράστια επιτυχία. Που μεγάλωσε την ΑΕΚ ξανά και γέμισε βεβαίως τα ταμεία της.
Σίγουρα υπήρξαν λάθη, με βασικότερο κατά τη γνώμη μου την επιμονή σε συγκεκριμένα πράγματα που έβλεπε πως δεν έβγαιναν αλλά και στο πως χειρίστηκε επικοινωνιακά δύσκολες καταστάσεις που προέκυψαν στα αποδυτήρια. Όπως και να χει πάντως, δεν γίνεται σε καμία περίπτωση να χρεωθεί την απόσταση της ΑΕΚ από την κορυφή και τη γενικότερη πορεία της στη σεζόν. Μιας και για να μπορούσε να σταθεί αυτό ως άποψη, θα έπρεπε να είχε λάβει και τη στήριξη που έπρεπε από μεριάς διοίκησης. Και δεν εννοώ μόνο επικοινωνιακά, αλλά και ουσιαστικά. Με μεταγραφές δηλαδή.