Φτάστε το ένα μη χάρτινο της Λάρισας, και τα λέμε μετά

Η ρητορική στο κίτρινο χαρτοστρατόπεδο πριν το Κυριακάτικο παιγνίδι του ΟΑΚΑ, ήταν στοχευμένη και ξεκάθαρα απαξιωτική για τον ΠΑΟΚ.

Αναμενόμενο, όταν έχουν σωθεί τα επιχειρήματα, θα αρκεστείς σε αυθαίρετα συμπεράσματα και ασυναρτησίες, μια και αδυνατείς να μιλήσεις για την ουσία.

Πέρσι τον Μάρτη επένδυσαν στην εισβολή Σαββίδη στο γήπεδο, αποσιωπώντας όσα πρωτοφανή είχαν συμβεί πριν και μετά. Καθαρό γκολ που αρχικά μέτρησε, ακυρώθηκε επειδή έτσι ήθελε η ομάδα που το έφαγε, η οποία στη συνέχεια απαιτούσε να μάθει την τελική απόφαση του διαιτητή, για ν΄αποφασίσει αν τρομοκρατήθηκε από μια φωτό. Αρνήθηκε να επιστρέψει αφού οι παίκτες της είχαν κρυώσει κι ενώ ο κανονισμός είναι σαφής πως όποιος αποχωρεί μηδενίζεται, επιβραβεύτηκε με απονομή πρωταθλήματος στα δικαστήρια!!! .Όσο κράτησε η υπερποβολή της εικόνας και η προπαγανδιστική παρουσίαση των γεγονότων το παραμύθι έβρισκε ευήκοα ώτα, μόλις ο δράκος πήρε ρεπό και καταλάγιασε ο κουρνιαχτός, αποτυπώθηκε η γυμνή αλήθεια. Το ίδιο έργο έπαιξε στον τελικό του ΟΑΚΑ, με το ηδονικό στριπτίζ της χάρτινης.και συνεχίστηκε φέτος, με το -14.

Πως να μιλήσει το χαρτί για ποδόσφαιρο άραγε και τι να έλεγε;

Για τη χαώδη βαθμολογική διαφορά, για το υλικό της πλάκας που έχουν, για τους δανεικούς από την Κύπρο, για το ότι είναι τρίτοι ελλείψει ανταγωνισμού, για το ότι ο Τζάμπας τους δουλεύει ψιλό γαζί;

Επιδόθηκε λοιπόν σε απαξιωτικά σχόλια και φθηνιάρικες λοιδορίες, οι οποίες οφείλω να ξεκαθαρίσω, πως ουδόλως με ενοχλούν. Όταν κάνεις κάτι επιτηδευμένα, στο τέλος θα γίνεις ρόμπα. Όσο πιο ακραία είναι η προσέγγιση μάλιστα, και η πιο αθώα δημοσιογραφική υπερβολή θα σε εκθέσει.

«Δεν είναι ντέρμπι τα παιγνίδια με τον ΠΑΟΚ, εμείς έχουμε τόσους τίτλους κι αυτοί κάτι ελάχιστους, πολλαπλάσιες φορές τους κερδίσαμε στην Αθήνα, τόσα γκολ τους έχουμε βάλει..».

Σα να ακούς τον Γιαννάκη και τον Κωστάκη στο δημοτικό, να μαλώνουν ποιος έχει το πιο γρήγορο αυτοκινητάκι..

Κι έτσι όμως, το ζητούμενο είναι κατά πόσο τα λόγια συμβαδίζουν με τις πράξεις.

Πριν τον αγώνα του ΠΑΟΚ στον Χαρίλαο, είχα αναφέρει ακριβώς αυτό, πως ντέρμπι με τον «ο Άρης» δεν υπάρχει για εμάς. Αυτοί μπορούν να το βλέπουν όπως αγαπάνε, εμείς έχουμε άλλη οπτική, τι να κάνουμε;

Η διαφορά είναι πως δεν το είπα απλά, το τεκμηρίωσα με αδιάσειστα γεγονότα.

Μερικές εβδομάδες πριν είχαμε παίξει αγώνα κυπέλλου στην Τούμπα, ο κόσμος ήταν λιγότερος από κάθε άλλο παιγνίδι κι η ατμόσφαιρα νωχελική. Και δεν είναι μόνο αυτό, δεν υπάρχει ΠΑΟΚ-ο Άρης, που η Τούμπα να γέμισε, στη σύγχρονη ιστορία, πιθανότατα να έχει συμβεί κι αυτό κάποια στιγμή στο παρελθόν, αλλά θα επρόκειτο για εξαίρεση..

Στο ντέρμπι, στο μεγάλο παιγνίδι, ο κόσμος ανταποκρίνεται, αυτός είναι που με τη συμμετοχή του καθορίζει την αίγλη και το χαρακτήρα κάθε αναμέτρησης. Δεν είναι ούτε το τι γράφω εγώ, ούτε τι θέλει να περάσει ο καθένας, το θέμα είναι τι λένε τα ντοκουμέντα.

Αφού δεν πρόκειται για ντέρμπι λοιπόν, για ποιο λόγο μαζεύτηκαν στο ΟΑΚΑ  τόσα χαρτιά; Μονοψήφιο αριθμό εισιτηρίων έκοβαν στα προηγούμενα παιγνίδια, με ποια αφορμή γέμισαν το κάτω διάζωμα;

Αφού δεν ήταν ντέρμπι…

Εκτός κι αν πήγαν τόσοι πολλοί μπας και μειώσει στο +5 η έτερη αγαπημένη τους από τον Πειραιά, που τους έμαθε τα κόλπα..

Και δεν είναι μόνο αυτό, γιατί άραγε ο Τζάμπας αύξησε τις τιμές των εισιτηρίων, στο συγκεκριμένο παιγνίδι; Τούτο συμβαίνει όταν υπάρχει ζήτηση, γιατί όμως να υπάρχει ζήτηση σε μη ντέρμπι;

Θα το κάνει και προσεχώς με το βάζελο, που αναγνωρίζουν ως ντέρμπι;

Μια και αναφέρθηκα στον Τζάμπα, έβγαλε λόγο ζητώντας από τους παίκτες να καταθέσουν ψυχή κόντρα στον ΠΑΟΚ, το έκανε με το Λεβαδειακό ή έστω με τον Ατρόμητο που είναι στα κυβικά τους κι έχουν κοινούς στόχους;

Είδατε πόσο εύκολο είναι να γυρίσουν μπούμερανγκ τα κατασκευασμένα παραμύθια, επειδή δε μπορούν να μιλήσουν επί της ουσίας;

Όσο πιο εμφατική είναι η απόδοση του αφηγήματος, τόσο περισσότερο πονάει το μπούμερανγκ,όταν επιστρέφει..

Πόσα λένε ότι έχουν, 40 αυτοί και 7 εμείς, 140 τους βάζω εγώ και μηδενίζω τα δικά μας Από που κι ως που εσύ ο μεγάλος, κουβαλάς τόσο κόσμο στο γήπεδο, δημιουργώντας συνθήκες καυτής έδρας, με αντίπαλο το μηδέν;

Άθελά σου, αυτοπροσδιορίζεσαι ως υπό του μηδενός, ειδάλλως δε θα είχες τόση κάψα να κερδίσεις το μηδέν.

Θα μπορούσα να παραθέσω περισσότερα γεγονότα, όπως οι δυο συνεχόμενες απώλειες κυπέλλου σε τελικούς, η μια μάλιστα μέσα στο χαρτόσπιτο, που ξεπερνάει τα όρια της ξεφτίλας, όταν συμβαίνει επαναλαμβανόμενα από κάποιον που θεωρείς ως αντίπαλο της σειράς. 180 λεπτά με μια τελική κι ένα αυτογκόλ, πάλι καλά που δεν είναι ντέρμπι.

Θα μπορούσα επίσης να μιλήσω και για τη μέγιστη ντροπή της μαντάμ με τους πολλούς τίτλους, που έπαιξε θέατρο, κηλιδώνοντας εσαεί την ιστορία της, φοβούμενη να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο στο χόρτο. Τέτοιες λαδιές τις κάνουν οι αδύναμοι και δηλώνοντας ανώτεροι, αυτοδιαψεύδονται…

Στον αντίποδα, παραθέτω το αρνητικό νεύμα του Βιεϊρίνια στον Σαββίδη, αυτή είναι ποδοσφαιρική αρχοντιά και επίδειξη ανωτερότητας, με το μπλα μπλα μπορείς να χτίζεις παλάτια!

Κρυφτείτε πίσω από τους αριθμούς των τροπαίων λοιπόν, είναι πιο έντιμο από το να κρύβεστε στα αποδυτήρια, φοβισμένοι από μια εικόνα!

Η εικόνα στο χόρτο, θα συνεχίσει να σας ρεζιλεύει..

ΥΓ. Ακόμα και οι τίτλοι που επικαλούνται πάντως δεν υπάρχουν, είναι σαν την ευημερία των αριθμών στα χρόνια του Σημίτη.

Από το 1959 που καθιερώθηκε εθνικό πρωτάθλημα μέχρι το 1979 που το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό, στα πρωταθλήματα συμμετείχαν σύλλογοι, αυτό που έμεινε μέχρι σήμερα ως ΑΣ και ΓΣ. Με την επαγγελματοποίηση του ποδοσφαίρου, οι τίτλοι μεταφέρθηκαν στις νεοϊδρυθείσες ΠΑΕ και ορθώς, αφού θεωρήθηκαν ως συνέχεια-μετεξέλιξη των ερασιτεχνικών συλλόγων. Από τότε μιλάμε για εταιρίες, αυτές συμμετέχουν στις διοργανώσεις, αρέσει δεν αρέσει. Εταιρίες απαρτίζουν το συνεταιρισμό της λίγκας, εταιρίες καταθέτουν πιστοποιητικά στην ΕΕΑ για αδειοδότηση, με εταιρίες συμβάλλονται προπονητές και παίκτες, που αποθεώνει ο κόσμος όταν βάζουν γκολ.

Οι ομάδες λοιπόν βρίσκονται υπό την σκέπη των ΑΕ, το 2014 που έπεσε το χαρτί, η εταιρία βούλιαξε στα χρέη και μοιραία παρέσυρε την ομάδα. Αν επρόκειτο για διαφορετικές και ανεξάρτητες οντότητες, η ΠΑΕ θα πτώχευε και η ομάδα θα συνέχιζε κανονικά στην Α.

Αφού μιλάμε για εταιρίες λοιπόν, το έτος ίδρυσης αφορά τη χρονιά που αναφέρει το ΑΦΜ τους και της χάρτινης είναι το 2014.

Οι τίτλοι που επικαλούνται, αφορούν ένα ΑΦΜ εταιρίας που δεν υπάρχει πια, μαζί με τα χρέη έσβησαν και τα υπόλοιπα. Δε γίνεται να ξεσκαρτάρεις όσα σε συμφέρουν κρατώντας τα τρόπαια και τα βαρίδια όπως τα χρέη στο δημόσιο, να τα γράφεις στο χιόνι με έναν υποβιβασμό.

Ή όλα ή τίποτα, αν θέλουν τρόπαια της παλιάς ΠΑΕ. να πληρώσουν τα χρέη και να την ενεργοποιήσουν.

Αν έχω ξενοδοχείο το οποίο λάβει κάποιο βραβείο και στη συνέχεια το κλείσω φτιάχνοντας καινούργιο, δε γίνεται να το μεταφέρω στο επόμενο, ακόμα κι αν έχει παρόμοια επωνυμία, τον ίδιο ιδιοκτήτη και την ίδια αρχιτεκτονική.

Σε περίπτωση που το πουλήσω, το βραβείο παραμένει στον επόμενο αγοραστή, αν μπει λουκέτο λόγω χρεών, η οικονομική κατάρρευση θα έχει παρασύρει κάθε τι που συμπεριλαμβάνονταν στα περιουσιακά του στοιχεία. Σε κάθε περίπτωση, δε γίνεται να οικειοποιηθώ κάτι από εταιρία που βούλιαξε.

Τους τίτλους που μετράνε λοιπόν, τους πήρε μια εταιρία που δεν υπάρχει, έσβησαν μαζί με τα χρέη.

Όταν με το καλό λοιπόν πάρουν ένα κανονικό πρωτάθλημα, δύο κύπελλα και φτάσουν τη Λάρισα, τότε τα λέμε

Τον «ο Άρης» τον έχουν ξεπεράσει οφείλω να ομολογήσω με το κύπελλο του 2016, αν και σε Β και Γ υπάρχει απόλυτη ισορροπία, ο καθένας έχει από ένα σε κάθε κατηγορία…