Ο Ολυμπιακός χωρίς τον παίκτη-ορχήστρα Κώστα Φορτούνη και με άλλο σύστημα ανάπτυξης από το κλασσικό, νίκησε με ευρύ σκορ τον Πανιώνιο και μας έδωσε την ευκαιρία να εκτιμήσουμε τι σημαίνουν για την ομάδα τους, αλλά και για το ελληνικό ποδόσφαιρο, ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος και ο Βασίλης Τοροσίδης…
Είναι σίγουρα και θέμα συνήθειας. Είναι εκείνη η αίσθηση ότι τα χρόνια περνούν και δεν πρόκειται να τους χαζεύεις για πάρα πολύ καιρό στα γήπεδα. Είναι βέβαια, που ξέρεις τι μπορούν να κάνουν και θέλεις να τους δεις να το επαναλαμβάνουν. Είναι ότι αυτούς αναγνωρίζεις ως παίκτες που μπορεί να κάνουν εκείνη τη μια ενέργεια και να δώσουν τη λύση όταν το πράγμα αρχίζει να σκουραίνει.
Ισως να μοιάζει κάπως παράταιρος ο πρόλογος επειδή ο Τοροσίδης έδωσε την ασίστ για το πρώτο και το 4ο γκολ και ο Λάζαρος πέτυχε το τρίτο. Ετσι είναι για όσους ενηλικιώθηκαν πρόσφατα και δεν έχουν ποδοσφαιρικές αναμνήσεις για τα έργα και τις ημέρες του Λάζαρου και του «Τόρο». Οσοι έχουν δεν θα δυσκολευτούν να κατανοήσουν τον πρόλογο.
Οι δυο τους ήταν οι καλύτεροι παίκτες του Ολυμπιακού στη νίκη επί του Πανιωνίου. Ο Λάζαρος ήταν από την αρχή σε τρελά κέφια. Παίζοντας από αριστερά έκανε με την μπάλα όλα εκείνα για τα οποία θαυμάστηκε στο παρελθόν και έφτασε να κινήσει το ενδιαφέρον μέχρι και της Λίβερπουλ. Κοφτές ντρίπλες, αέρινες κινήσεις, ξεμαρκαρίσματα και τελικές προσπάθειες.
Το γκολ δεν ερχόταν γιατί ο Κότνικ τα κατέβαζε όλα και γιατί ο αγχωμένος Λάζαρος δεν σημάδευε σωστά. Από τις δέκα τελικές του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο, οι πέντε ήταν δικές του. Ζαλάδα για τον Παπαγεωργίου που δεν έβρισκε τρόπο να τον περιορίσει. Στη φάση που παίρνει το πέναλτι, ο Λάζαρος έχει σμπαραλιάσει την άμυνα των κυανέρυθρων. Το κακό με τον διεθνή εξτρέμ είναι ότι ενώ μαντεύεις από πού θα σου φύγει εσύ πας από την άλλη τρώγοντας την προσποίηση.
Ο Τοροσίδης είναι ένας προπονητής μέσα στο γήπεδο. Παίζει λιγότερο με τις φυσικές δυνάμεις του και περισσότερο με το κοφτερό μυαλό του. Παίρνει λιγότερες προσπάθειες από όσες έπαιρνε όταν ήταν στα ντουζένια του, αλλά όταν θα βγει μπροστά είναι κίνδυνος-θάνατος. Το γύρισμα στην περιοχή, μισό γκολ. Ετσι έγινε στο πρώτο γκολ. Διότι είναι άλλο να σεντράρουν όλοι οι ακραίοι μπακ του ελληνικού πρωταθλήματος κι άλλο να σεντράρει ο Τοροσίδης. Σε αυτή τη δουλειά εξακολουθεί να είναι ο καλύτερος με διαφορά. Στις κεφαλιές έφτασε να τον συναγωνίζεται ο Μάτος.
Ο αρχηγός του Ολυμπιακού, είτε ξεκινάει στα παιχνίδια είτε έρχεται από τον πάγκο αποτελεί προσθήκη ποιότητας για την ομάδα και ένα επιπλέον όπλο για τον Μαρτίνς. Αυτός από δεξιά και ο Λάζαρος από αριστερά κέντησαν και ομόρφυναν το παιχνίδι του Ολυμπιακού κόντρα στον Πανιώνιο.
Κοντά τους σε απόδοση ο Γκερέρο. Ο Ισπανός δεν έχει τη φινέτσα τους ούτε τα τεχνικά χαρίσματά τους. Είναι ένας ακάματος εργάτης που παλεύει κάθε φάση και δουλεύει για τους συμπαίκτες του. Στο πρώτο γκολ αφήνει να περάσει η μπάλα για τον Χασάν και στο δεύτερο πιάνει στριφτή κεφαλιά ψαράκι για να σκοράρει. Ο Ολυμπιακός χωρίς τον παίκτη-ορχήστρα Κώστα Φορτούνη και με άλλο σύστημα ανάπτυξης από το κλασσικό, νίκησε με ευρύ σκορ τον Πανιώνιο και μας έδωσε την ευκαιρία να εκτιμήσουμε τι σημαίνουν για την ομάδα τους αλλά και για το ελληνικό ποδόσφαιρο ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος και ο Βασίλης Τοροσίδης…