Μ' ένα «go back μωρή χ@μούρα Ζάεφ», κερδίζεις εκλογές

Λευτέρης Δούκας 31.01.2019-18:15

Στο άκουσμα λέξεων όπως πατρίδα, έθνος, θρησκεία, η κυβέρνηση γινόταν σαν τον Πάμπλο Γκαρσία στη θέα του Ντιόγκο.

«Οι κινητοποιήσεις και οι αντιδράσεις του λαού για τη συμφωνία των Πρεσπών, ανέδειξαν ένα από τα βασικά ιδεώδη ημών των Ελλήνων. Μας έκοψαν μισθούς, συντάξεις, αύξησαν τους φόρους παίρνοντας τα λίγα που είχαν απομείνει στις τσέπες μας, τόσο μαζικά όμως μόνο για εθνικό θέμα σαν αυτό της Μακεδονίας, βγήκαμε στους δρόμους»

Δεν παίρνω όρκο, δεν αποκλείεται πάντως να έχω γράψει κι εγώ αυτή τη μ@λ@κία. Κι αν δεν το έκανα, σίγουρα μου άρεσε όταν το είδα γραμμένο.

Ο λαός λοιπόν που πάνω απ΄όλα βάζει την περηφάνια και προτιμά την στέρηση και την εξαθλίωση αντί της εθνικής ταπείνωσης, ήταν αυτός που έφερε στην εξουσία τον πρωθυπουργό που αποκαλεί σήμερα προδότη. Το αντάλλαγμα ήταν ένας μισθός, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και μερικά εικοσάευρα αύξηση στο βασικό. Στο μιλητό εννοείται, έτσι πίστευε όμως. Αυτό ήταν λοιπόν το τίμημα, για να χαρίσει την εξουσία στον επαναστάτη της φακής.

Και να πεις πως απλά εξαπατήθηκε, όπως στο ζήτημα της κατάργησης των μνημονίων, ότι έφαγε παπά όπως κάποτε με το «λεφτά υπάρχουν» του ΓΑΠ, ν΄ αναγνωρίσεις τέλος πάντων έναν ελαφρυντικό, έστω και ηλιθιότητας.

Μιλάμε για παράταξη που ειδικά σε τέτοια θέματα είχε απολύτως ξεκάθαρη θέση, ούτε την έκρυβε, ούτε τη στρογγύλευε. Στο άκουσμα λέξεων όπως πατρίδα, έθνος, θρησκεία, εκκλησία, γινόταν σαν τον Πάμπλο Γκαρσία στη θέα του Ντιόγκο.

Πριν ακόμα γίνει κυβέρνηση, νεολαίες από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ πήγαιναν στα Σκόπια και συμμετείχαν σε διαδηλώσεις ντόπιων υπέρ της…Μακεδονικότητας τους. Το 2008 σημερινοί υπουργοί προσυπέγραψαν το άρθρο-διακήρυξη της Αυγής με τίτλο «Όχι στον εθνικισμό και στις συναινέσεις που τον συντηρούν», που μπροστά της ακόμα και οι κορώνες Ζάεφ, μοιάζουν μετριοπαθείς . Ολόκληρο κατάλογο μπορείς να κάνεις με κινήσεις, πρωτοβουλίες και συμπεριφορές των νυν κυβερνώντων που μιλούσαν ανοιχτά για τις θέσεις τους, μιλάμε για πράγματα που έγιναν στο φως της ημέρας. Άρα, δεν δικαιολογείται άγνοια, μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…

Αυτή είναι λοιπόν η ακτινογραφία του πατριωτισμού ενός λαού, που σήμερα διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για την εθνική προδοσία. Είναι όμορφο να χαϊδεύουμε τ΄αυτιά μας, η αλήθεια ωστόσο μας εκθέτει.

Η πλάκα είναι πως όπως τα κατάφερε ο λαός δεν είχε που να ακουμπήσει, ο ΣΥΡΙΖΑ πάτησε τη σκανδάλη. Είχε προηγηθεί η ΝΔ που προσυπέγραψε την ύπαρξη Μακεδονικής φλέβας στους γείτονες. στο Βουκουρέστι. Η ουσία αυτή είναι, όπως και το διακύβευμα των συλλαλητηρίων που έγιναν. Το όνομα, η παραχώρηση του είναι η ρίζα του κακού. Και η ΝΔ που έβαλε την πρώτη τζίφρα, συμφωνεί απόλυτα, όσο κι αν ντρέπεται να το ομολογήσει φωναχτά.

Ο Τσίπρας είναι πονηρός και ραδιούργος, θα μπορούσε να παραιτηθεί, λέγοντας του Κούλη «έλα μεγάλε, γίνε πρωθυπουργός κι ανέτρεψε τη συμφωνία, να γελάσει κάθε πικραμένος». Η ΝΔ θα γινόταν 1000 κομμάτια κι ο Τσίπρας θα κυβερνούσε για τον επόμενο αιώνα, χωρίς αντιπολίτευση. Έπρεπε να ξεπληρώσει το γραμμάτιο όμως.

Θεωρητικά μια άλλη επιλογή θα ήταν το ΚΚΕ που καταψήφισε τη συμφωνία, αν και ήταν το κόμμα που μιλούσε για Σλαβομακεδόνες, από τις εποχές που ο «ο Άρης» κατακτούσε πανελλήνια τουρνουά.

Παρά το ότι ήταν κόντρα στις διακηρύξεις του, είναι ξεκάθαρο πως το ΟΧΙ προήλθε επειδή πίσω από τη συμφωνία βρίσκονται οι Γιάνκηδες, σε περίπτωση που είχε αναστηθεί ο Στάλιν και τους έλεγε το αντίθετο, θα υπάκουαν.

Ψήφισαν όχι επίσης, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν υπέρ, αν και με τη φόρα που έχουν πάρει, ακόμα κι αν ήταν αυτοί κυβέρνηση, πάλι ΟΧΙ θα επέλεγαν, από συνήθεια…

Για ένα κομμάτι του κόσμου, λύτρωση θα ήταν η ΧΑ, μερικά χρόνια πριν ίσως και το ζήτημα με τους Σκοπιανούς να τους εκτόξευε, όπως συνέβη και με το νυν κυβερνών κόμμα που κάποτε πάλευε με μονοψήφια ποσοστά και η αντιμνημονιακή ρητορική τους χάρισε την εξουσία..

Πλέον έχει περάσει η μπογιά τους, κόμματα διαμαρτυρίας που εμφανίζονται κυρίως σε χώρες που παρακμάζουν, έχουν ταβάνι και περιορισμένη διάρκεια ζωής. Συντηρείται από την επιτηδευμένη φίμωση του συστήματος -άρα πρόκειται για συστημικό κόμμα-, αφού κάθε τι απαγορευμένο είναι ελκυστικό. Λέτε να ξέρουμε μόνο εμείς τι έγινε την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, το κόλπο του Καποδίστρια με τις πατάτες και τον τρόπο που ο αυθεντικός Καραμανλής κατάφερε να φράξει την ανοδική πορεία του ΚΚΕ;

Για τα υπόλοιπα Μελισσανίδης -τζάμπα δηλαδή- θα χάσουμε το χρόνο μας, το Ποτάμι πχ αν για διαφορετικούς λόγους εντάσσεται στην κατηγορία της ΧΑ, γι αυτό και πρόλαβε να χάσει την αύρα του, πριν σταματήσει καλά καλά να βυζαίνει. Μιντιακές φούσκες, χωρίς ιδεολογική υπόσταση, που δεν είναι πότε με τον αστυφύλαξ και πότε με τον χωροφύλαξ, αλλά και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ και με το δασοφύλαξ και με τον τελωνοφύλαξ, έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης.

Είναι καθαρά θέμα λαού λοιπόν, αυτός έφτασε την κατάσταση εδώ και δεν έχει που την κεφαλήν κλίναι

Το κριτήριο για το που θα ρίξει την ψήφο ήταν αποκλειστικά η τσέπη του και κατάντησε να έχει και την τσέπη αδειανή και τη χώρα να απειλείται με συρρίκνωση, κάτι που ενεργοποιεί τις λεγόμενες δεξιές δυνάμεις.

Μια βασική διαφορά της δεξιάς με την αριστερά άλλωστε ήταν και είναι, πως η πρώτη δύσκολα διασπαζόταν, για την αριστερά ήταν ψωμοτύρι.

Έφευγαν μερικοί από το ΚΚΕ κι έκαναν το ΚΚΕ εσωτερικού, την κοπανούσαν κι άλλοι για να ιδρύσουν το μ-λ ΚΚΕ, ζήλευαν περισσότεροι που έψαχναν γράμματα της αλφάβητου για να ιδρύσουν το δικό τους ΚΚΕ.

Οι δυνάμεις της δεξιάς έχουν πάτημα πλέον για να συνασπιστούν, διαβάζω πως Μπαλτάκος και Καμμένος σχεδιάζουν κάθοδο στις εκλογές.

Ας υποσχεθούν πως με ένα νόμο και σε ένα άρθρο καταργούν τη συνθήκη των Πρεσπών κι ο Καμμένος που είναι πιο μπρουτάλ ρίξει κι ένα «go back μωρή χ@μούρα Ζάεφ», να κερδίσουν τις εκλογές περίπατο.