Παναθηναϊκός: Απάντηση μεγάλης ομάδας

Το να περνούσε ο Παναθηναϊκός για παράδειγμα με μία επιβλητική νίκη 0-3 από το Αγρίνιο, θα ήταν κάτι το ιδανικό. Αλλά κάποιες φορές με πιάνει το βίτσιο και προτιμώ επικρατήσεις όπως αυτή με 1-0.

Το ζητούμενο στο φετινό «τριφύλλι» είναι να πετύχει πλέον τον στόχο της πεντάδας, ενώ δεν έχει μεταβληθεί σε καμία περίπτωση αυτός της εξέλιξης του γκρουπ. Για να προοδεύσει μία ομάδα, ειδικά με μικρό μέσο όρο ηλικίας, δύο τρόποι υπάρχουν. Δεν μπορείς να επιλέξεις όμως. Είναι όπως σου βγει. Το ιδανικό είναι να νικάς με ωραίο ποδόσφαιρο. Να βάζεις δύο και τρία γκολ. Να απολαμβάνουν το θέαμα οι οπαδοί σου και οι ουδέτεροι. Έτσι, εκτός του ότι έρχεται και η αναγνώριση των αντιπάλων, υπάρχουν κι άλλα κέρδη. Αρχίζουν να σε υπολογίζουν ή γιατί όχι και να σε φοβούνται. Κι εσύ, παράλληλα, αποκτάς τρομερή αυτοπεποίθηση.

Το φετινό ρόστερ του τριφυλλιού, όμως, έχει αδυναμίες. Το έκανε στην αρχή να ρίχνει τριάρες. Τώρα δεν το κάνει. Μπορεί στην πορεία να το ξαναδούμε; Μακάρι. Άρα, πρακτικά μένει ο άλλος τρόπος. Να νικάς με τσαμπουκά, με ωριμότητα, με μαχητική διάθεση και πάθος. Ο Παναθηναϊκός, όλα αυτά τα στοιχεία τα είχε στο Αγρίνιο. Μπάλα δεν έπαιξε. Δεν περίμενε νομίζω κανείς και πριν το ματς να δει κάτι εντυπωσιακό. Σίγουρα περίμενε φυσικά τους τρεις βαθμούς, που θα ήταν φάρμακο με την αγωνιστική κρίση που ξέσπασε στις αρχές του 2019.

Οι «πράσινοι» έκαναν τρεις τελικές. Μία στο 2’, μία στο γκολ στο 32’ και μία η πολύ ωραία ενέργεια και το σκαφτό πλασέ του Καμπετσή, που δεν αιφνιδίασε τον Κυριακίδη στο 86’… Είχαν, ωστόσο, ό,τι δεν έβγαλαν στα προηγούμενα παιχνίδια. Ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν, πως έπρεπε να το κάνουν για να πετύχουν τον στόχο τους. Μόνο σε μία φάση η πράσινη άμυνα ένιωσε απειλή. Ο Παναιτωλικός μία ευκαιρία έκανε στο πρώτο μέρος από γυριστή κεφαλιά του Μαλή σε εκτέλεση φάουλ.

Ο Παναθηναϊκός δεν είχε τον απόλυτο έλεγχο, αλλά έδειχνε να παίζει ως μεγάλη ομάδα που είναι. Όσο χρειάζεται. Οι τρεις της επίθεσης έκαναν στο 32’ τη δουλειά τους κι αρκούσε να κάνουν και οι υπόλοιποι τη δική τους. Από τη στιγμή που δεν έδωσε δικαιώματα η ομάδα του Παναθηναϊκού, η νίκη δεν γινόταν να μην έρθει, όποιες κι αν ήταν οι αντιξοότητες.

Όπως η αποβολή του Κάτσε στο 59’. Άδικη, αλλά τη χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός! Ναι, είναι το βίτσιο μου… Με την ΑΕΛ έμεινε με παίκτη παραπάνω στο 1’ η ομάδα του Δώνη. Σκόραρε στο πέναλτι ο Μακέντα, έχασε τετ α τετ στο 4’ ο Εμμανουηλίδης και η επόμενη φάση έγινε στο 87’. Το τράβηγμα της φανέλας του Μακέντα από τον Ζίζιτς. Ενδιάμεσα, μηδέν φάσεις. Κι ένα γκολ για την ΑΕΛ που διαμόρφωσε το τελικό 1-1.

Ο Παναθηναϊκός βίωσε το νόμισμα από την ανάποδη. Δεν έπαιξε όλο το ματς με παίκτη λιγότερο, αλλά δεν είναι και λίγο να είσαι (με τις καθυστερήσεις) 35 λεπτά με αριθμητικό μειονέκτημα, σε μία δύσκολη έδρα, κόντρα σε έναν αξιόμαχο αντίπαλο που θεωρητικά πριν τη σέντρα είχε ελπίδες πεντάδας. Που νίκησε εντός την ΑΕΚ και δεν ηττήθηκε πρόσφατα εκτός από τον Ατρόμητο.

Οι «πράσινοι» σ’ αυτά τα 35’ πρόσθεσαν στο ταλέντο που διαθέτουν, το πάθος, την αποφασιστικότητα, τη σοβαρότητα, που είχαν στην αρχή της σεζόν. Κυρίως έπαιξαν ώριμα, ο καθένας ήξερε τον ρόλο του. Έπαιξαν ο ένας για τον άλλον. Πραγματική ομάδα. Όχι ότι δεν ήταν στα προηγούμενα ματς του 2019. Απλώς κάπου έχασαν αυτό το πάθος.

Αυτός, λοιπόν, είναι ο άλλος τρόπος να προοδεύσεις. Να σκληραγωγηθείς. Να έρθουν συνθήκες στη διάρκεια της σεζόν, αλλά και στη διάρκεια ενός παιχνιδιού, που θα σε αναγκάσουν να βγάλεις ό,τι έχεις μέσα σου. Κάθε δυνατό σου στοιχείο. Αφού αυτή η ομάδα δεν έχει ακόμα το μπάτζετ και την ποιότητα, ώστε ο κόσμος της ν’ απαιτεί, αλλά και η ίδια να μπορεί ν’ αποδώσει σούπερ μπάλα, καλό είναι να παίρνει νίκες με μαγκιά. Κάνοντας τα βασικά, σεβόμενη τις απλές αρχές του ποδοσφαίρου.

Αυτή η επιτυχία στο Αγρίνιο ήρθε επίσης την κατάλληλη στιγμή. Εκτός του ότι ο Παναθηναϊκός είναι το απόλυτο φαβορί για την πεντάδα, νίκησε πριν έρθει ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα. Στα προσεχή τέσσερα παιχνίδια το «τριφύλλι» έχει Λεβαδειακό, ΠΑΣ Γιάννινα, Πανιώνιο εκτός και Αστέρα Τρίπολης εντός. Κι ακολουθούν ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακός. Χρειάζονταν αυτοί οι βαθμοί, όπως θα χρειάζονται όσο το δυνατόν περισσότεροι πριν την τριάδα φωτιά. Απλώς να σημειώσω ότι χωρίς το -6 ο Παναθηναϊκός θα ήταν τέταρτος…

ΥΓ.: Κάνει ένα απλό φάουλ ο Κάτσε. Φωνάζει ο κόσμος του Παναιτωλικού, πηγαίνουν και 2-3 παίκτες του στον διαιτητή και τότε αποφασίζει να βγάλει τη δεύτερη (αυστηρότατη έως ανύπαρκτη) κάρτα στον μέσο του Παναθηναϊκού. Εκτός ότι λύγισε στη μικρή πίεση, σίγουρα θα σκέφτηκε «ε, ποιος θα μου κάτι;». Δεν τον φοβούνται τον Παναθηναϊκό. Δεν τον υπολογίζουν. Όσο συμβαίνει αυτό, λοιπόν, οι παίκτες θα πρέπει να βγάζουν στο γήπεδο ταλέντο, αγωνιστική πειθαρχία και μαγκιά (όχι ψευτομαγκιά).

ΥΓ1.: Ο Διούδης είχε πρόβλημα και δεν έπεσε εσκεμμένα κάτω. Μπορεί να μην κάτι τόσο ακραίο, ώστε να μην μπορεί να συνεχίσει. Ο Δώνης, πάντως, του φώναζε να σηκωθεί κι αυτό δείχνει πως αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο οι άνθρωποι της ομάδας. Έστω κι αργά δεν μπορεί να μη δικαιωθεί αυτή η προσπάθεια και νοοτροπία. Αρκεί να υπάρχει στήριξη από ψηλότερα.