Αβραάμ Παπαδόπουλος: Θα παίξει, θα εμπνεύσει, θα μείνει (για πάντα)

Ο πρόλογος για την επιστροφή του Αβραάμ Παπαδόπουλου στον Ολυμπιακό, θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια σειρά από σημαντικές αναφορές και περιστατικά. Στοιχεία από τη σπουδαία καριέρα του στο Μεγάλο Λιμάνι. Γεγονότα που σημάδεψαν τον ίδιο και τον Ολυμπιακό και τους «έδεσαν» για πάντα. Τίτλους, που κατακτήθηκαν με το τσουβάλι. Δύσκολες στιγμές. Και έναν τραυματισμό-εφιάλτη, που παραλίγο να του κόψει την καριέρα, αλλά την ίδια στιγμή ανέδειξε τους άρρηκτους δεσμούς που ανέπτυξε με την ομάδα της καρδιάς του, αλλά και με τον Βαγγέλη Μαρινάκη.

Όλα τα παραπάνω είναι πράγματα στα οποία μπορεί να σταθεί ο καθένας. Να τα αναλύσει, να εμβαθύνει, να εξηγήσει τι συνέβαινε τότε, γιατί και εν τέλει πώς ο Αβραάμ αποχώρησε από τον Πειραιά εκείνο τον Αύγουστο του 2014, μετά την έντονη διαμάχη του με τον Μίτσελ. Αλλά θα είναι περιττό. Διότι σημασία δεν έχει τίποτε από αυτά. Σημασία έχει ότι ο Αβραάμ, ως προσωπικότητα, ως παρουσία, ως ηγετικά χαρακτηριστικά, ως νοοτροπία, είναι και πάλι σε μέρη που δεν χρειάζεται να προσαρμοστεί. Είναι στο περιβάλλον του. Εκεί που πάντα αισθανόταν σπίτι του. Εκεί που πάντα επέστρεφε, όπου κι αν τον έβγαζε ο (ποδοσφαιρικός) δρόμος του.

Τα τελευταία χρόνια ο Παπαδόπουλος γύρισε όλο τον κόσμο. Κυριολεκτικά. Τουρκία, Κίνα, Ιαπωνία, Αυστραλία. Παντού πήγε και έπαιξε. Επαιξε καλά. Και αποφάσισε να γυρίσει για να κλείσει την καριέρα του εκεί που επιτάσσει η καρδιά του. Ο Ολυμπιακός ήταν πάντα σπίτι του Αβραάμ. Από τότε που αποφάσιζε να μη μασήσει στις απειλές. Και θα είναι για πολλά χρόνια ακόμη.

Τυπικά, το συμβόλαιο του Παπαδόπουλου με τον Ολυμπιακό έχει ημερομηνία λήξης την 30ή Ιουνίου του 2019. Αλλά μόνο τυπικά. Ο Αβραάμ είναι 34 ετών. Γεννημένος την 3^η Δεκεμβρίου 1984. Ούτε νιάτο, αλλά ούτε και τελειωμένος. Μάλιστα, ως φύσει απαιτητικός και μανιακός με τη δουλειά, ο πρώην αρχηγός του Ολυμπιακού δύσκολα θα αρκεστεί στον ρόλο του «κομπάρσου». Η επιστροφή του μπορεί να είναι «δώρο», αλλά είναι και «χάρη». Γενικά ο Αβραάμ είναι από τους ανθρώπους που δεν δέχονται χάρες. Είναι αυτή η παλιάς κοπής ράτσα, που έχει μάθει να είναι σκληρή, σκληρόπετσι, άκαμπτη σε πολλές περιπτώσεις. Εκείνα τα άτομα που «δεν στρίβουν» στις δύσκολες, αλλά πηγαίνουν πάνω στις προκλήσεις και τα προβλήματα για να τα νικήσουν.

Ο Παπαδόπουλος έφυγε από τον Ολυμπιακό τον Αύγουστο του 2014, επειδή δεν έπαιζε. Γύρισε τον Ιανουάριο του 2019, για να παίξει, να κρεμάσει τα παπούτσια του στην ομάδα που τον ανέδειξε και τον έκανε πρωταθλητή και να αναλάβει στη συνέχεια πόστο στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Ουσιαστικά μπορεί να ξεκινήσει τη… μεταποδοσφαιρική ζωή του από αυτό το καλοκαίρι. Αλλά όσοι τον ξέρουν, στοιχηματίζουν ότι θα παίξει ακόμη 2-3 χρόνια ποδόσφαιρο. Γιατί μπορεί. Γιατί αυτή την περίοδο της περιπλάνησής του, δεν ταλαιπώρησε το κορμί του. Γιατί έτσι είναι σαν χαρακτήρας.

Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος επέστρεψε στον Ολυμπιακό, αρχικά για να παίξει. Εν συνεχεία για να ηγηθεί των αποδυτηρίων και να εμπνεύσει τους νεότερους (ή πιο άμαθους) συμπαίκτες του, αλλά και για να μείνει. Για πολύ. Για πάντα. Αλλωστε, έχει το προφίλ του ανθρώπου που μπορεί να αποτελέσει αυτό που λείπει από τους Ερυθρόλευκους, εντός των αποδυτηρίων. Αυτή η μπρουτάλ φύση, που όσο κι αν προσπαθήσει κανείς να την προσποιηθεί, το μόνο που καταφέρνει είναι να γελοιοποιηθεί. Ο Αβραάμ είναι μπρουτάλ από τη φύση του. Ποτέ δεν προσποιήθηκε. Ποτέ δεν προσπάθησε ότι είναι κάτι άλλο.

MUST READ

Με επιστροφές αλλά χωρίς Έσε ο Ολυμπιακός κόντρα στην ΑΕΚ

ΥΓ. Με βάση τα τωρινά δεδομένα, ο Ολυμπιακός είναι πολύ πιθανό να πορευτεί χωρίς αλλαγές στους παίκτες (Βούκοβιτς, Σισέ, Μεριά, Μιράντα) που απαρτίζουν το κέντρο της άμυνάς του. Η μόνη περίπτωση να συμβεί αυτό είναι να αποχωρίσει ο Πορτογάλος στόπερ, κάτι όμως, που δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες αυτή τη στιγμή. Επί της ουσίας, ο Αβραάμ παίρνει τη θέση του Νικολάου. Αλλά, προφανώς, όχι και τον ρόλο του.