Οι ομοιότητες του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ της σεζόν 2012-13 όταν υποβιβάστηκε, είναι τρομακτικές.
Ρίχνοντας κανείς μια ματιά σε αυτά που συμβαίνουν στον Παναθηναϊκό τους τελευταίους μήνες, οι ομοιότητες με την σεζόν του υποβιβασμού της ΑΕΚ, για πρώτη φορά στην 89χρονη τότε ιστορία της, το 2013, είναι τρομακτικές! Η ήττα από τον Πανιώνιο στη Λεωφόρο αναγκάζει πλέον αρκετούς στο εσωτερικό της ομάδας και όχι μόνο, να κοιτάζουν κυρίως προς τα… πίσω και όχι στις κορυφαίες θέσεις της βαθμολογίας.
Η αντίστροφη μέτρηση για την Ένωση είχε αρχίσει πέντε χρόνια νωρίτερα, το 2008, όταν οι βασικοί μέτοχοι αποφάσισαν να την εγκαταλείψουν. Κάτι παραπάνω από πέντε χρόνια πέρασαν και από τότε που ο Γιάννης Αλαφούζος επιχειρούσε να σώσει τον Παναθηναϊκό. Η άδεια για συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αποτελούσε δύσκολη υπόθεση, ακόμα και ανέφικτη κάποιες φορές, όπως την χρονιά που προηγήθηκε του υποβιβασμού. Τα ίδια προβλήματα υπάρχουν εδώ και χρόνια στους «πράσινους».
Όλοι οι ποιοτικοί ποδοσφαιριστές που φορούσαν τα κιτρινόμαυρα είχαν αποχωρήσει ή πουληθεί με στόχο την εξοικονόμηση χρημάτων και μια ομάδα παλαίμαχων ζούσε μια πρωτόγνωρη γι’ αυτήν διοικητική εμπειρία υπό τον Θωμά Μαύρο. Το ρόλο δηλαδή που προσπαθούν να παίξουν τώρα ο Βασίλης Κωνσταντίνου και οι υπόλοιποι πρώην παίκτες του Παναθηναϊκού. Οι επενδυτές και οι εύποροι φίλοι της ομάδας, που θα έδιναν λύση στο πρόβλημα, δεν εμφανίστηκαν ποτέ, όπως και τώρα αγνοούνται και οι οργανωμένοι οπαδοί της ΑΕΚ ή μια μερίδα τους, δρούσαν ανεξέλεγκτα καταλαμβάνοντας προπονητήρια, διοικητικά γραφεία και απειλώντας παίκτες και προπονητές. Σας θυμίζουν τίποτα;
Μέσα σε όλα αυτά, προσθέστε έναν προπονητή, τον Έβαλντ Λίνεν, στα πρόθυρα της απελπισίας, να προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και βάλτε το δίπλα στον «Γολγοθά» του Μαρίνου Ουζουνίδη και την άρνηση του να πάρει την ευθύνη για την ήττα από την πρώην ομάδα του και βάλτε ακόμα σε λογαριασμό κι έναν εμφύλιο στην κερκίδα ανάμεσα αυτούς που ήταν υπέρ ή κατά του Ντέμη Νικολαΐδη, του ανθρώπου δηλαδή πάνω στον οποίο και την περιουσία του, βασίστηκε το αρχικό σχέδιο σωτηρίας της ΑΕΚ μέσω του άρθρου 44.
Ο Παναθηναϊκός παραπαίει αγωνιστικά εδώ και χρόνια, αλλά αυτός που φταίει… διαχρονικά είναι ο Βαρδινογιάννης… γενικώς. Ο αλληλοσπαραγμός στις κερκίδες του «Απόστολος Νικολαΐδης» μοιάζει να είναι πλέον η αρχή του τέλους για τον ιστορικό σύλλογο και κάποιοι φαίνεται πως δυσκολεύονται να το αντιληφθούν βάζοντας τον εγωισμό τους, τα προσωπικά τους συμφέροντα και τις πεποιθήσεις τους πάνω από την ίδια την ομάδα. Αν η οικογένεια έκανε τελικά καλό ή κακό στον Παναθηναϊκό είναι για τους περισσότερους προφανές, αλλά εν πάση περιπτώσει είναι μια κουβέντα που μπορεί να γίνει με επιχειρήματα και όχι τώρα και με τον τρόπο που πάει να ανοίξει… ξανά.
Ήταν καλύτερα τα πράγματα τότε ή τώρα; «Φιλοξενούμενος» στην υπερσύγχρονη για τα ελληνικά δεδομένα Παιανία ή ιδιοκτήτης στο ανεπαρκές για τις απαιτήσεις μεγάλης ομάδας προπονητικό κέντρο στο Κορωπί, που το πληρώνεις ακόμα; Χωρίς πρωταθλήματα στην Ελλάδα, αλλά με μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές ή τίποτα από τα δύο; Σεβασμός απ´ όλο τον κόσμο, ξένους, φίλους και αντιπάλους ή υποβάθμιση και «ραβασάκια» για χρέη ακόμα και από τον… μανάβη της γειτονιάς; Είναι ή δεν είναι τελικά «μπροστινός» του Βαρδινογιάννη ο Αλαφούζος κι αν είναι τότε ποιον στηρίζαμε όλα αυτά τα χρόνια της Παναθηναϊκής Συμμαχίας και με ποιον, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, σχεδόν συνδιοικούσαμε; Ήμασταν έτοιμοι για θυσίες και οικονομική εξυγίανση ή θέλαμε πρωτάθλημα με κάθε τρόπο ανεξαρτήτως κόστους; Αυτά και πολλά ακόμα μπορούν να τεθούν από τους διαφωνούντες στο τραπέζι όταν όμως έρθει η στιγμή. Γιατί όμορφα και ωραία ακούγονται τα «εμείς θα σε κρατήσουμε Παναθηναϊκέ», αλλά το ερώτημα είναι «πώς».
Και η αλήθεια είναι πως η εικόνα οπαδών του Παναθηναϊκού να έρχονται στα χέρια στα επίσημα για χάρη του.. Βαρδινογιάννη είναι άκρως ανησυχητικό σημάδι, γιατί για το παρελθόν του μιλάει εκείνος που δεν έχει να πει τίποτα για το μέλλον του…