Η μισή αλήθεια της μη ένστασης

Η αλήθεια είναι πως ως φίλαθλος και υποστηρικτής του Παναθηναϊκού δεν ήθελα να κάνει ένσταση για να επαναληφθεί ο αγώνας με τη Λαμία. Σε απλά ελληνικά δεν γούσταρα βρε αδερφέ να κάνει η ομάδα που αγαπώ τα ίδια με τους άλλους. Να προβεί, δηλαδή, σε ενέργειες που πάντα στηλίτευα, που πάντα θεωρούσα μη αθλητικές και εκτός ορίων fair- play. Ότι κερδίζεται μέσα στο γήπεδο πρέπει να μένει εκεί.

Καμία δικαστική αίθουσα, καμία επιτροπή δεν πρέπει να καθορίζει τις τύχες αθλητικών συναντήσεων που έχουν διεξαχθεί κανονικά και έχουν τελειώσει μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Θα μου πείτε να μην εφαρμόζονται οι νόμοι; Να μην τηρούνται οι κανονισμοί; Δεν εννοώ αυτό σε καμία περίπτωση. Άλλο πράγμα όμως να μην γίνονται αγώνες ή να διακόπτονται λόγω ανωτέρας βίας και επεισοδίων και άλλο πράγμα να χάνεις κανονικά το ματς και να προσπαθείς να το πάρεις με πλάγιους τρόπους.

Πάμε τώρα και στα φρέσκα. Πρώτον είναι απόλυτα σωστή η απόφαση της διοίκησης της ομάδας να μην κάνει ένσταση. Η Λαμία προκρίθηκε απόλυτα άξια στην επόμενη φάση και δεν θα ήταν σωστό για την ιστορία του Συλλόγου να προβεί σε τέτοια ενέργεια. Δεύτερον τα πιτσιρίκια του Γιώργου Δώνη πήραν ένα σκληρό μάθημα και έπρεπε να μείνει έτσι. Τρίτον αν κάτι χαρακτηρίζει την ιστορία των πρασίνων είναι ότι ποτέ δεν χαρίστηκαν σε κανέναν, ακόμα και σε αντιπάλους που η «πιάτσα» τους θεωρούσε στη σφαίρα επιρροής του τριφυλλιού.

Σε αντίθεση με άλλους, ονόματα και μη χωριό, που όποτε οι συνθήκες το ευνοούσαν πρόσφεραν βαθμούς και εξυπηρετήσεις σε ημετέρους αλλοιώνοντας ξεκάθαρα πρωταθλήματα. Πάμε τώρα και στο κομμάτι της μισής αλήθειας που αναφέρω στον τίτλο.

Όλα τα παραπάνω θα ίσχυαν στον απόλυτο βαθμό αν δεν υπήρχε το περυσινό καλοκαίρι. Όλα τα παραπάνω θα μπορούσε να τα ισχυριστεί η υπάρχουσα διοίκηση του Συλλόγου αν δεν ήταν εκείνη που με τις πρακτικές και τις αποφάσεις της δεν είχε οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στην ξεφτίλα του περασμένου καλοκαιριού. Εξηγούμαι. Ο Αλαφούζος και όσοι επί των ημερών του απαρτίζουν το Διοικητικό Συμβούλιο, καλό θα ήταν να κρυφτούν και να εξαφανιστούν από τον Σύλλογο γιατί βαρύνονται με το όνειδος και την ντροπή της παραμονής, από την πίσω πόρτα και με καταστρατήγηση των κανονισμών, της ομάδας στην Superleague.

Όταν ευθύνεσαι, στον απόλυτο βαθμό, για τον πραγματικό υποβιβασμό του Συλλόγου, όταν παρακαλούσες αντιπάλους και φίλους να αλλάξουν τους κανονισμούς για να σώσεις την παρτίδα, όταν τελικά παρέμεινες στην κατηγορία χάρη στην ευσπλαχνία και τον οίκτο των υπολοίπων του συνεταιρισμού, τότε απλά δεν κάνεις μαθήματα ήθους και υγιούς ανταγωνισμού. Δεν κάνεις ένσταση, όπως και σωστά έπραξαν, αλλά δεν βγάζεις και ανακοινώσεις. Ο λόγος; Το ήθος και το μέγεθος του Παναθηναϊκού είναι δεδομένα και αδιαπραγμάτευτα, άλλων πάλι ……..