Η νοοτροπία και η επιστροφή του Αβραάμ

Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος επιστρέφει στον Ολυμπιακό. Μια είδηση που δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Αντιθέτως, είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Εξάλλου, ο Αβραάμ ποτέ δεν αποτέλεσε «έναν από τους πολλούς» για τον Ολυμπιακό. Ανέκαθεν η παρουσία του στον σύλλογο είχε ιδιαίτερη, ξεχωριστή σημασία. Και όχι άδικα. Διότι πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, αποτελεί έναν από τους ποδοσφαιριστές που μπήκαν σε μια σημαντική κατηγορία: Των παικτών που επέλεξαν, πάλεψαν και έκαναν θυσίες για να φορέσουν τα ερυθρόλευκα.

Ο Παπαδόπουλος έπαιξε ποδόσφαιρο στον Ολυμπιακό, γιατί αυτό ήθελε. Κόντρα στα εκατομμύρια της… αείμνηστης «Παναθηναϊκής Συμμαχίας». Κόντρα στις πιέσεις και τους εκβιασμούς της τότε διοίκησης του Αρη. Κόντρα στο bullying των οπαδών, που έφτασαν στο σημείο να του την πέσουν στο προπονητικό κέντρο των Κίτρινων, για να του αλλάξουν την άποψη. Αλλά ο Αβραάμ είναι αγύριστο κεφάλι. Αποφάσισε Ολυμπιακό, δεν μάσησε από τα γύρω – γύρω και έτσι βρέθηκε στο περιβάλλον που επιθυμούσε.

Η μεταγραφή του Αβραάμ προσέφερε στον Ολυμπιακό έναν σπουδαίο αρχηγό, έναν μαχητή, έναν παίκτη που έγινε καλύτερος ακόμη ίσως και από αυτό που μπορούσε φορώντας τα ερυθρόλευκα. Έναν παίκτη που πάντα «κολλούσε» και μπολιάστηκε με τη νοοτροπία νικητή του συλλόγου του Μεγάλου Λιμανιού. Ενας παίκτης που με ελάχιστα λόγια, αλλά με μόχθο, πάθος, δυναμισμό και απόλυτη προσήλωση υπηρέτησε τον μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό σύλλογο, αποτελώντας ηγέτη. Ένα παράδειγμα προσωπικότητας και σκληράδας.

Ο «Αβι» των αποδυτηρίων του Ολυμπιακού δεν έπαιξε ποτέ παιχνίδια στην πλάτη της ομάδας του. Δεν «κάθισε» ποτέ πάνω στα κεκτημένα. Ακόμη και όταν ο Μίτσελ επέλεξε να τον βάλει στο περιθώριο, παρότι θα μπορούσε να καθίσει ήσυχα και να απολαύσει το πλουσιοπάροχο συμβόλαιό του, αποφάσισε να φύγει. Ποτέ δεν ήθελε να είναι «βαρίδι». Ούτε τότε το έκανε. Είπαμε, ο Αβραάμ αγαπάει τον Ολυμπιακό. Και ο Ολυμπιακός αγαπάει τον Αβραάμ. Είναι μια σχέση αληθινή, που ήταν προδιαγεγραμμένο ότι κάποια στιγμή θα αναβίωνε και πάλι.

Ακόμη και στα 34 χρόνια του ο Αβραάμ μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τον Ολυμπιακό. Πρωτίστως σε ό,τι έχει να κάνει με τη νοοτροπία του συνόλου. Ως ένας ακόμη «σωματοφύλακας» της νοοτροπίας που πάντα ακολουθούσε την ομάδα του Μεγάλου Λιμανιού. Ως ένας παίκτης που μπορεί να δείξει τον (δύσκολο) δρόμο στους νέους του συμπαίκτες. Στον «νέο» Ολυμπιακό που χτίστηκε από το καλοκαίρι. Στον Ολυμπιακό που είναι ποιοτικά ανώτερος από όλους τους αντιπάλους του, αλλά που κάποιες φορές χρειάζεται να γίνει πιο σκληρός και πιο αποφασιστικός για να μην του στερούν ό,τι του αξίζει.

Αγωνιστικά ο Αβραάμ θα πρέπει να αποδείξει ότι είναι ικανός να μπει και να παίξει. Εάν μπορεί να βοηθήσει, ο Πέδρο Μαρτίνς δεν θα του στερήσει τίποτε. Θα του δώσει ό,τι δικαιούται. Μεταξύ μας, όμως, τώρα. Ποιος δεν θα ήθελε να βλέπει τη «στραβωμένη» μούρη του Παπαδόπουλου σε ντέρμπι ή σε ένα παιχνίδι-πόλεμο της Super League από τον «Χ» Μιράντα; Αναλογιστείτε, ποιον από τους δύο θα επιλέγατε για μια «μάχη» πρωταθλήματος; Οσο κι αν αδικούμε τον Πορτογάλο, ο Ολυμπιακός χρειάζεται τη νοοτροπία και τη «χοντροκεφαλιά» του πρώην αρχηγού του. Και καλώς την επιζητά…

MUST READ

Με επιστροφές αλλά χωρίς Έσε ο Ολυμπιακός κόντρα στην ΑΕΚ

Αντί επιλόγου: Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος ήταν ένας από εκείνους που σύρθηκαν στα δικαστήρια και διασύρθηκαν για μια ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ, μια ΣΤΗΜΕΝΗ, μια ΒΡΟΜΙΚΗ υπόθεση. Η αθώωση και το τελικό φιάσκο της ιστορίας, δεν αναιρεί ότι ο Αβραάμ ήταν ένα από τα μεγαλύτερα θύματά της. Ενας εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, που έγινε προσπάθεια να πληγεί με τον χειρότερο τρόπο. Η αλήθεια νίκησε στην περίπτωσή του και το όνομά του καθάρισε. Αλλά όλοι εκείνοι που τον ενέπλεξαν, ακόμη δεν έχουν τιμωρηθεί. Αλλά, ευτυχώς, δεν κατάφεραν να πετύχουν τους σκοπούς τους. Και τώρα που ο «Αβι» επιστρέφει, ήρθε η ώρα της αποκατάστασης. Διότι του αξίζει να τελειώσει την καριέρα του στην κορυφή. Και ξέρει τον δρόμο για εκεί…