Ο Παναθηναϊκός ζει πλέον με την πίεση και γιατί δεν κερδίζει και για τον τρόπο που δεν κερδίζει. Κι αν δεν βρει σύντομα αντίδοτο, κινδυνεύει να γκρεμίσει ό,τι έχτιζε.
Τα ματς αυτά τα καθαρίζεις στο 7′. Σ’ εκείνη τη φάση που ο Καμπετσής μπήκε στην περιοχή από τα δεξιά, είχε όλο το χρόνο και τον χώρο να γυρίσει σωστά την μπάλα στον Χατζηγιοβάνη για να μπει με την μπάλα μέσα στα δίχτυα, αλλά δεν το έκανε. Αν εκεί γίνει το 1-0 και με δεδομένο πως η Λαμία αγωνιζόταν σχεδόν με όλη τη δεύτερη ενδεκάδα της, το ματς και η πρόκριση θα κρίνονταν με συνοπτικές διαδικασίες.
Όμως ο Παναθηναϊκός έχει βρει τον μπελά του με τη Λαμία και γι’ αυτό ευθύνεται μονάχα ο ίδιος και κανένας άλλος. Είναι βαρύ σε 15 μέρες να έχεις δύο ήττες και έναν αποκλεισμό σε τρία ματς με τη συγκεκριμένη ομάδα. Ασήκωτο. Άκουσα έναν φίλαθλο να φωνάζει στον Κουρμπέλη πως δεν πειράζει, αλλά καθόλου δε συμφωνώ μαζί του.
Πειράζει. Αυτό πειράζει. Ο Παναθηναϊκός πέταξε από τον Ιανουάριο έναν στόχο που θα μπορούσε να τον κυνηγήσει μέχρι το τέλος. Πνίγηκε από την πίεση, έφτανε στη μικρή περιοχή και έστελνε την μπάλα στον αντίπαλο τερματοφύλακα, αστόχησε μέσα στην έδρα του σε δύο πέναλτι, τη στιγμή που ο αντίπαλος σημείωσε τέσσερα στα τέσσερα. Πειράζει και στεναχωρεί που ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να προκριθεί απέναντι σε μια ομάδα που μάχεται για την κατηγορία.
Ήταν δεδομένο και το περίμεναν όλοι ακόμα και στο ονειρεμένο ξεκίνημα της σεζόν πως κάποια στιγμή θα έρθουν τα δύσκολα για τον Παναθηναϊκό. Συνέβη να έρθουν μαζεμένα στο ξεκίνημα του 2019. Ο Παναθηναϊκός μετράει στα τέσσερα τελευταία του παιχνίδια δύο ήττες, μία ισοπαλία στην έδρα του, με γκολ στο φινάλε και έναν αποκλεισμό από το Κύπελλο στα πέναλτι. Εκτός από το αποτέλεσμα, είναι και ο τρόπος που μπορεί να επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό μια ομάδα η οποία καλείται εκτός του αγωνιστικού, να λύσει και το ψυχολογικό πρόβλημα που δημιουργείται στα αποδυτήριά της.
Ο Δώνης για πρώτη φορά παραδέχτηκε πως και ο ίδιος ίσως να μην έχει διαχειριστεί σωστά την κατάσταση των τελευταίων εβδομάδων, βάζοντας ανέτοιμους παίκτες να αγωνιστούν. Όμως εδώ η κουβέντα ανοίγει πολύ περισσότερο και φτάνει έως την πόρτα της διοίκησης.
Αν ο Δώνης είχε στα χέρια του 2-3 ακόμα λύσεις ή αν η διοίκηση του έδινε το «ok» για να προχωρήσει σε 1-2 μεταγραφές επιπλέον του Αρμενάκα, δεν θα αναγκαζόταν να βάλει τον Μουνιέ πριν την ώρα του, τον Μακέντα ανέτοιμο και τον Μπουζούκη με 38 πυρετό. Γι’ αυτό η όποια γκρίνια δεν μπορεί να αγγίξει τούτη την ώρα τον προπονητή, που με ό,τι «όπλα» έχει, με αυτά πολεμάει.
ΥΓ: Το είδαμε κι αυτό στο ελληνικό ποδόσφαιρο και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Καθυστέρησε να ξεκινήσει η παράταση, γιατί οι διαιτητές δεν γνώριζαν αν υπάρχει στην προκήρυξη της ΕΠΟ ο κανονισμός για 4η αλλαγή στην παράταση, κάτι που γίνεται σχεδόν σε όλο τον κόσμο πλέον. Και αφού είχε σηκωθεί ο Κουλιμπαλί για ζέσταμα και ο Δώνης ήταν έτοιμος να τον βάλει στο ματς, αφού ο Παπαπέτρου το συζητούσε με τους δύο προπονητές, προφανώς… έσκασε η εντολή πως δεν επιτρέπεται. Μιλάμε για μυθικά πράγματα σε μια χώρα που θέλει να λέει πως προοδεύει ποδοσφαιρικά!