Ποδοσφαιρική «μηχανή» ποιότητας

Μια άλλη άμυνα (Τοροσίδης, Μιράντα, Μεριά, Τσιμίκας), συν τον στρατηγό Νάτχο μπροστά της. Και ο Μασούρας με τον Χασάν. Επτά αλλαγές στους έντεκα. Και σε βραδιά με κίνητρο μια πρόκριση. Απέναντι σε μια από τις πέντε-έξι καλύτερες ομάδες της Ελλάδας. Αυτή την «άσκηση» εμφάνισε στο χορτάρι ο Ολυμπιακός και ως ότου να του προκύψει ο τραυματισμός του Μπουχαλάκη έκρυψε τη μπάλα.

Ήταν 3-0, και 15-3 οι τελικές όταν ο διεθνής μέσος έπεσε στο χορτάρι. Μηχανή ποδοσφαίρου. H προηγούμενη φορά που οι Ακρίτες βαρέθηκαν να μαζεύουν τη μπάλα από τα δίχτυα τους, ήταν με την πρωταθλήτρια ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ τον περασμένο Φλεβάρη (4-0). Τους συνέβη απόψε με τις «ρεζέρβες» της πιο ποιοτικής ομάδας της Ελλάδας. Των Ερυθρόλευκων του Μαρτίνς που πραγματικά όσο ο καιρός περνά μοιάζουν να μην «χωρούν» στο «κοστούμι» τους. Δεν γίνεται να είναι στο -8 από την κορυφή και ουσιαστικά εκτός πρωταθλήματος.

«Είμαι ευτυχισμένος που έχω 7 παίκτες που μπήκαν σήμερα και αποδίδουν έτσι. Είναι σημαντικό να έχουμε στα αποδυτήρια τόσους καλούς παίκτες. Ξέρουν όλοι τι διαδικασία θα πρέπει να ακολουθήσουν. Έχουν κατανοήσει τι ακριβώς θέλουμε» καμάρωνε στο φινάλε ο Πορτογάλος και έχει όλα τα δίκια του κόσμου. Αυτά που κάνει ο δικός του Ολυμπιακός, τόσο γρήγορα και υπό τις συνθήκες πίεσης που έχουν προκύψει από τον Αύγουστο και όλας (δεν το λες και συνηθισμένο να παίζεις προκριματικά Γιουρόπα Λιγκ με την 7^η της Πρέμιερ Λιγκ) δεν είναι σίγουρα μια απλή ιστορία. Κρύβουν δουλειά, ποιότητα, καλή προσαρμογή πάνω σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο που έγινε «σήμα κατατεθέν» μέσα από την επανάληψη. Μια ομάδα που σταθερά παράγει πάνω από 15 τελικές στα παιχνίδια της, με όποια σύνθεση και αν εμφανιστεί στο γήπεδο.

Ο Τσιμίκας με τον Μασούρα δεν έχουν ξαναμοιραστεί την ίδια πλευρά. Στο πρώτο τέταρτο είχαν μπουκάρει από αριστερά τρεις φορές στην περιοχή της Ξάνθης. Ο Νάτχο στη φάση του 1-0 υποχρεώνει τον «εκφωνητή» του γηπέδου να φωνάξει το όνομα του δημιουργού και όχι του σκόρερ. Τόσο «πάρε-βάλε» ήταν η… ξυραφιά που πέρασε κάθετα βγάζοντας τον Ποντένσε φάτσα με το γκολ. Ο Μεριά είναι ο μοναδικός στόπερ του Ολυμπιακού που έχει τόσο συμμετοχή στην δημιουργία παίζοντας και εκείνος μονίμως «κάθετα» και με τη μία. Μοιάζει απίστευτο ότι δεν χωρά στην εντεκάδα. Και ακόμη περισσότερο ότι αυτό συμβαίνει δίκαια από τη στιγμή που πήρε τη θέση του ο Σισέ.

Ο Χασάν στο πρώτο μισό της σεζόν χαρακτηρίστηκε από τους τραυματισμούς του και τα δοκάρια του. Είναι φορ περιοχής όμως. Είναι παίκτης που αν βρει ρυθμό και λίγη ρέντα μπορεί εύκολα να βάλει σε ένα πρωτάθλημα σαν το ελληνικό 20 γκολ. Ο Τοροσίδης αν χρειαστεί την Κυριακή θα πάρει τα κυβικά του και θα τα προσθέσει στον άξονα, πλάι σε εκείνα του –αθόρυβου MVP το τελευταίο τρίμηνο- Γκιγιέρμε. Ο Ολυμπιακός έχει χάσει όλο αυτό το διάστημα τον Καμαρά, και είναι σα να μην τρέχει τίποτα. Μοιάζει μια ομάδα που λειτουργεί πια μέσα από «αυτόματο πιλότο». Και δεν έχουν περάσει παρά πέντε-έξι μήνες από τότε που άλλαξε 20 ποδοσφαιριστές στο ρόστερ του.

Δεν συμβαίνουν όλα αυτά κάθε μέρα… Ειδικά στα μέρη μας, που χρόνια ολόκληρα δεν λέμε να ξεμπερδέψουμε την διαφορά του νικάω ένα ματς, από το παίζω ποδόσφαιρο.