Η αγωνιστική κρίση επανέφερε τη δυσαρέσκεια για τον μεγαλομέτοχο. Η επιδερμική προσέγγιση και η αρχική πορεία που έκρυψε την πραγματικότητα.
Ο Παναθηναϊκός μέσα στο 2019 δεν έχει νίκη, έχασε στη Λαμία για δεύτερη φορά σε διάστημα έντεκα ημερών και ξαφνικά ορισμένοι θυμήθηκαν τις ευθύνες του Γιάννη Αλαφούζου.
Μα τι είχε αλλάξει όλο αυτό το διάστημα; Επειδή η ομάδα ξεκίνησε με πέντε σερί νίκες, επειδή ήταν καλύτερη στο εντός έδρας παιχνίδι με την ΑΕΚ, επειδή στις καθυστερήσεις στερήθηκε τη νίκη στο Φάληρο, επειδή έχουν προωθηθεί νέα παιδιά κι έχουν ένα οικογενειακό κλίμα, σημαίνει ότι όλα ήταν αγγελικά πλασμένα; Αυτή είναι η επιδερμική προσέγγιση. Ναι, ο Παναθηναϊκός με τις οικονομικές δυνατότητες που διαθέτει ξεκίνησε ένα ενδιαφέρον και ρεαλιστικό πρότζεκτ το περασμένο καλοκαίρι.
Οι παίκτες του Δώνη μπήκαν φουριόζοι με έξι νίκες και μία ισοπαλία. Οι νίκες και το καλό ποδόσφαιρο έκρυψαν τα προβλήματα, τις αδυναμίες, κάτω από το χαλί. Στις εξέδρες ελάχιστοι πλέον αποδοκίμαζαν τον Αλαφούζο. Χλιαρά συνθήματα και τέλος. Η ομάδα είχε βρει την ηρεμία της. Τώρα που δεν έρχονται οι νίκες, γίνονται αναφορές στα λάθη του Αλαφούζου. Εξαιτίας του ο Παναθηναϊκός έχει το -6 και αντί να είναι άνετος στη μάχη της πεντάδας και να διεκδικεί και ψηλότερη θέση, τώρα έχει πίεση για να τερματίσει πέμπτος. Εξαιτίας του ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να ενισχυθεί με έμπειρους παίκτες.
Μόλις η ομάδα αντιμετώπισε θέματα με τιμωρίες, τραυματισμούς και με την ίωση, δυστυχώς δεν μπόρεσε να παίξει το ποδόσφαιρο που μπορεί. Όσο μπορεί. Γιατί ό,τι κι αν λέμε αυτό το γκρουπ έχει αδυναμίες. Θέλει χρήμα και πιο ποιοτικούς παίκτες για να κυνηγήσει το «τριφύλλι» την κορυφή. Μέχρι το ματς με τη Λαμία διέκρινα ότι η νοοτροπία ήταν «δοκάρι και μέσα καλά». Τώρα που ήρθε το «δοκάρι κι έξω» μερίδα του κόσμου και τα ΜΜΕ ψάχνονται. Ανακάλυψαν ότι φταίει ο Αλαφούζος…
Πάντα ήταν στο κάδρο ο μεγαλομέτοχος. Αυτός πληρώνει για να διατηρηθεί η ομάδα στη ζωή, αυτός έχει το πρόσταγμα. Αλλά θα πρέπει όλοι να κατανοήσουν ότι αυτό το ρεαλιστικό πρότζεκτ που έχει ξεκινήσει, έχει ταβάνι. Προσωπικά πιστεύω ότι σ’ αυτό το ρόστερ, αν προστεθούν δύο, τρεις καλοί ξένοι και το μπάτζετ πάει στα 7 εκατ. ευρώ (από τα 5,5 εκατ. που είναι τώρα) το ταβάνι θα είναι η τρίτη, τέταρτη θέση. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ο Παναθηναϊκός είναι αδύναμος κι εκτός αγωνιστικού χώρου…
Όσο πιο γρήγορα, λοιπόν, συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι με τον Αλαφούζο υπάρχει ταβάνι, τόσο το καλύτερο. Θα βοηθήσει να κάνουμε σωστές κρίσεις, να μην ενθουσιαζόμαστε υπερβολικά στις νίκες, όπως έγινε μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου, αλλά και να μην απογοητευόμαστε και να μηδενίζουμε τα πάντα, όπως γίνεται μετά το ματς με τη Λαμία.
Κατανοώ φυσικά ότι κανείς οπαδός του Παναθηναϊκού δεν ψήνεται με την τρίτη και την πέμπτη θέση. Αυτό όμως είναι το έργο που θα βλέπουμε, όσο δεν έρχεται ισχυρός επενδυτής. Το να θυμίζουμε συνεχώς τις ευθύνες του Αλαφούζου δεν κερδίζει σε τίποτα ο σύλλογος. Αντίθετα, μπορεί να χάσει την ηρεμία του. Αυτοί οι ποδοσφαιριστές, ο Δώνης, ο Νταμπίζας, δεν αξίζουν τη μιζέρια και τη γκρίνια. Κανείς δεν τα βάζει μαζί τους, ωστόσο, αν είναι να κυριαρχούν στο ΟΑΚΑ στο εξής οι αποδοκιμασίες, μόνο κακό θα προβληθεί.