Αν είσαι ψιλικατζής

ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ είναι η ευκαιρία του μικρού. Του αδύνατου. Το πρωτάθλημα θα το πάρει ο δυνατός. Ο μεγάλος. Κύπελλο έχουνε πάρει η Λάρισα κι ο Πανιώνιος. Φτάσανε στον τελικό, ο Ατρόμητος. Η Ξάνθη. Ο Απόλλωνας. Ο Ιωνικός. Πρωτάθλημα δεν θα πάρουνε ποτέ. Η Λάρισα που πήρε, δεν θα το ξαναπάρει ούτε σε 100 χρόνια. Ακόμα και για μεγάλες ομάδες το Κύπελλο είναι παρηγοριά. Ο ΠΑΟΚ που έχει να πάρει πρωτάθλημα από το 1985 πανηγύρισε δεόντως τα δύο Κύπελλα. Όπως και η ΑΕΚ μετά τον εθελούσιο υποβιβασμό της στη Γ’ Εθνική. Ρίξαμε την ομάδα, αλλά «επιστρέψαμε», όπως γράφανε στα μπλουζάκια. Για τον ταλαιπωρημένο τα τελευταία χρόνια Παναθηναϊκό, η τεσσάρα στον τελικό επί του ΠΑΟΚ είναι η μοναδική χαρά.

ΣΤΟΝ μαραθώνιο του πρωταθλήματος, ο μικρός παίζει για να συμπληρώσει το καρέ. Δεν έχει καμία τύχη. Στο Κύπελλο, όλα γίνονται. Ένα ματς είναι. Ακόμα και μία πρόκριση, επί ενός μεγάλου αντιπάλου συνιστά για τον μικρό, ιστορικό γεγονός. Στη Λαμία έχουνε να το λένε ότι έχουν αποκλείσει και την ΑΕΚ. Και δύο φορές μάλιστα. Ο Θρασύβουλος τον ΠΑΟΚ. Ο Πανσερραϊκός και τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Ο Ποσειδώνας Μηχανιώνας, οι περίφημοι «ψαράδες» την ΑΕΚ. Ο Άγιος Νικόλαος και ο Αγροτικός Αστέρας τον ΠΑΟΚ. Εφέτος ο Εργοτέλης τον Άρη. Είπαμε. Σε ένα παιχνίδι όλα γίνονται. Όχι κάθε φορά, αλλά πότε-πότε συμβαίνει η έκπληξη. Κι αυτή είναι η ομορφιά του Κυπέλλου. Η ευκαιρία του μικρού να φέρει βόλτα τον μεγάλο. Κάτι που στο πρωτάθλημα, είμαι σχεδόν αδύνατον να γίνει.

ΑΝ πρόκειται βέβαια για ένα παιχνίδι. Όπως επιβάλλουν οι άγραφοι νόμοι του ποδοσφαίρου. Κι αν έχεις και τύχη στις κληρώσεις προχωράς. Οι κανόνες της τηλεόρασης επιβάλλουν διπλά παιχνίδια. Οι λόγοι αυτονόητοι. Στα δίπλα παιχνίδια, η γοητεία του Κυπέλλου πάει περίπατο. Οι πιθανότητες του μικρού σχεδόν εκμηδενίζονται. Ο μεγάλος έχει τη δεύτερη ευκαιρία να «διορθώσει» ενδεχόμενο λάθος στο πρώτο ματς. Τα παιχνίδια του Κυπέλλου έχουν διαδικαστικό χαρακτήρα. Μέχρι να βρεθούν αντιμέτωποι και να παίξουν μεταξύ τους, οι τρεις-τέσσερις μεγάλοι. Στην Αγγλία αντίθετα, εκεί που γεννήθηκε το ποδόσφαιρο, οι θεσμοί και οι παραδόσεις, είναι ιεροί. Τηρούνται. Μονά παιχνίδια και οι ημιτελικοί σε ουδέτερο γήπεδο. Για να μην έχει κανείς το πλεονέκτημα έδρας.

ΠΑΝΩ απ’ όλα το ποδόσφαιρο. Κι από το χρήμα. Με τα λεφτά στην προκειμένη περίπτωση να είναι πολλά. Όχι οι πενταροδεκάρες, που κοστολογείται το ελληνικό κύπελλο. Η διαφορά θα ήταν σημαντική. Οι κανόνες όμως, όπως είπαμε είναι ιεροί. Δεν μπαίνουν σε πλειστηριασμό. Τα λεφτά για το Κύπελλο στην Ελλάδα, για την τριετία 2016-19 είναι 8.5 εκατομμύρια. Να έπεφτε με τα μονά παιχνίδια στα έξι; Στα πέντε λέω εγώ. Σιγά τα λεφτά. Ένα εκατομμύριο το χρόνο για τον προϋπολογισμό της ΕΠΟ δεν είναι και τεράστιο νούμερο. Αν, όπως είπαμε βάζεις πάνω απ’ όλα το ποδόσφαιρο. Αν είσαι ψιλικατζής, αλλάζει το πράμα. Ούτε που περνάει από το μυαλό σου, να το αλλάξεις και να πας σε μονά παιχνίδια.

Στη μουσική επιλογή, Cat Stevens- Lady D’Arbanville.