Την τακτοποίησε και την χαίρεται

Η αλήθεια είναι ότι όταν μια ομάδα δεν πάει καλά, ευθύνη έχουν όλοι. Διοίκηση, προπονητής και παίκτες. Και επειδή δεν γίνεται να φύγει η διοίκηση και οι ποδοσφαιριστές, φεύγει πρώτος ο προπονητής. Ο εύκολος στόχος, δικαίως ή αδίκως. Έτσι είναι η μπάλα. Η ΑΕΚ αυτό τον άγραφο νόμο τον άλλαξε φέτος. Κράτησε τον προπονητή στα πολύ δύσκολα, ο Δημήτρης Μελισσανίδης τα έριξε στους ποδοσφαιριστές (εν μέρει έπραξε καλώς) και μια ωραία Κυριακή «τελείωσε» τρεις εξ’ αυτών (ο ένας –ευτυχώς- διασώθηκε).

Τελικά μετά από έναν ωραίο Αύγουστο και μια ΑΕΚ που Σεπτέμβριο, Οκτώβριο, Νοέμβριο και Δεκέμβριο έχασε πολλούς βαθμούς σε κακά ματς και είδε να χάνει και τρεις εκτός γηπέδων για επεισόδια οπαδών της, φτάσαμε στο 2019 όπου στις αρχές του ο Μαρίνος Ουζουνίδης αποφάσισε να αλλάξει γιατί ήταν εκτός τριάδας και με διαφορές απαγορευτικές για το επίπεδο του κλαμπ.

Τρόπο προσέγγισης της ομάδας του άλλαξε αρχικά, έβαλε αρχές στο παιχνίδι της και σταμάτησε να περιμένει να βγει η ποιότητα των παικτών του με ένα σύστημα που για 1.002 λόγους δεν έβγαινε. Η ΑΕΚ δεν είχε εξτρέμ και έπαιζε με εξτρέμ. Πολύ απλό και συνάμα πολύ δύσκολο το ποδόσφαιρο. Τελικά με χαρακτηριστική καθυστέρηση αποφάσισε να αλλάξει σύστημα, διάταξη, λογική προσέγγισης των αγώνων. Και φαίνεται ότι «ξεκλείδωσε» την ομάδα.

Έσωσε την θέση του προς στιγμήν, διότι μετά το ματς με τον Κισσαμικό στα Χανιά η κλεψύδρα είναι η αλήθεια άδειαζε επικίνδυνα για τον ίδιο. Και αυτό που παρουσίαζε ήταν όντως «εικόνες από ΑΕΚ του Μοράις», δίχως ο ίδιος να είναι κακός προπονητής. Και αυτό είναι το χειρότερο για τον Ουζουνίδη. Να παρουσιάζει μια εικόνα που δεν είναι… Ουζουνίδης και τον αδικεί. Η ΑΕΚ βεβαίως και δεν θα ενδιαφερόταν για την υστεροφημία του προπονητή της, αλλά για τα δικά της πεπραγμένα.

Και ήρθε στην ζωή μας, έστω και τώρα, το 3-5-2. Μια ομάδα τακτοποιημένη. Δίχως εξτρέμ γιατί δεν έχει. Με φουλ μπακ, διότι έχει δύο τέτοιους εξαιρετικούς. Με τριάδα στα στόπερ που προσαρμόζεται σε αέρα και χαμηλά. Με άξονα που με την απελευθέρωση του Μάνταλου βγάζει πολλές φάσεις, ενέργεια, πρέσινγκ και διάθεση για γκολ από όλους και έχει ενδιάμεσο τον Μπακασέτα που βρίσκει τον ζωτικό χώρο του.

Και στην επίθεση ο Λιβάγια για δεύτερο σερί ματς μοιάζει προσαρμοσμένος σε ένα σύστημα που του δίνει… πολλά, παρότι δεν έχει πάντα πολλές ευκαιρίες για γκολ. Δουλεύουν περισσότερο για τον Πόνσε όταν έχουν την μπάλα στα πόδια, αλλά η ουσία είναι ότι η ΑΕΚ δείχνει μια ωραία εικόνα. Θελκτική. Ο Ουζουνίδης έστω και αργά την τακτοποίησε, την χαίρεται και από κοντά και ο κόσμος βλέπει κάτι ωραίο. Επιτέλους κάτι ωραίο με αρχή, μέση και τέλος. Από το ίδιο ρόστερ που τρεις μήνες έβγαζε… ταλαιπωρία όταν έφευγε το καλό 20-30λεπτο.

Και όλα αυτά δίχως να μπει το υπερ-εργαλείο που λέγεται Κρίστιτσιτς. Με την φόρα που πήρε χθες στο 20λεπτο που έπαιξε, δείχνει ότι έχει διάθεση να μπει άμεσα στην ομάδα. Και εκεί θα έρθει στην κουβέντα μας το 4-1-3-2 με ρόμβο στο κέντρο. Ένας κόφτης και Κρίστιτσιτς, Μάνταλος, Μπακασέτας μπροστά του και πίσω από τους επιθετικούς με ελευθερίες στο παιχνίδι τους. Είναι μεγάλο στοίχημα για το Ουζουνίδη η ποδοσφαιρική πρόταση που έχει να καταθέσει το επόμενο διάστημα.

Μέχρι το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, πρέπει να πάρει έξι βαθμούς με Πανιώνιο εκτός και Λεβαδειακό εντός, ώστε να πάει σε ένα κρας τεστ για πολλούς στο ΟΑΚΑ. Εκεί θα… μετρηθεί η ΑΕΚ σε ένα υψηλό βαθμό δυσκολίας.

ΥΓ: Με αυτήν την εικόνα πρέπει όλοι στην ΑΕΚ να χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο για αυτό το -14. Διοίκηση, προπονητής και παίκτες. Μοιάζει με κατόρθωμα.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

ΥΓ1: Για τον Γκάλο αλλάζουν πολλά πια.