Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος σε καμία περίπτωση. Για τους Παναθηναϊκούς της ηλικίας μου, αλλά και ακόμα μεγαλύτερους, μπορεί να μη λέει απολύτως τίποτα. Για όσους ακολουθούν όμως το τριφύλλι και θυμούνται, ή έχουν διαβάσει, τα πεπραγμένα στο Σύλλογο από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 λέει φαντάζομαι πολλά.
Ο σημερινός τίτλος δεν είναι τίποτε άλλο από το σύνθημα που δονούσε την ατμόσφαιρα της Λεωφόρου εκείνη την περίοδο. Ο μεγάλος Στέφαν Μπόμπεκ, προπονητής των πρασίνων τότε, ήρθε σε κόντρα με τα μεγάλα ονόματα της ομάδας και με την στήριξη της διοίκησης πήρε το καλοκαίρι του 1966 μια ιστορική απόφαση. Άφησε στο περιθώριο τα αστέρια, μερικοί μάλιστα αποτέλεσαν και παρελθόν, προχώρησε σε μεταγραφές νέων και ταλαντούχων παικτών δηλώνοντας διατεθειμένος μέχρι και τον τίτλο να χάσει προκειμένου ο Σύλλογος να λειτουργεί με τον τρόπο που αυτός ήθελε. Και προσοχή. Δεν μιλάμε για έναν Παναθηναϊκό κομπάρσο, όπως τώρα, αλλά για απόλυτο κυρίαρχο εντός των συνόρων από τη θέσπιση της Α’ Εθνικής; το 1960. Μην λησμονείτε πως μόλις πριν δύο χρόνια οι παίκτες αυτοί είχαν κατακτήσει το περίφημο αήττητο πρωτάθλημα, επίτευγμα που δεν έχει επαναληφθεί από κανέναν έκτοτε.
Θα μου πείτε τι σχέση έχει η σημερινή δραματική κατάσταση με την τότε; Με μια πρώτη ματιά καμία. Ο ΠΑΟ ήταν ομάδα τίτλων, διακρίσεων με παικταράδες στη σύνθεση του. Ο σημερινός τι διαθέτει από όλα τα παραπάνω; Τίποτα θα σας πω, όμως στην κατάσταση που έχει περιέλθει εξαιτίας των διοικητικών εξελίξεων με την αποχώρηση Αλαφούζου δεν έχει περιθώρια να περιμένει κανενός είδους ανάκαμψη μέσω των κλασικών τρόπων, δηλαδή χρήματα για μεταγραφές και ανανεώσεις. Έχουμε πει πάρα πολλές φορές για τις ευθύνες του Αλαφούζου, τα λάθη της πολυμετοχικότητας, τον Τζίγκερ και τους Βαρδινογιάννηδες. Δεν έχει νόημα να ασχοληθεί κανείς περαιτέρω με αυτά. Σημασία έχει το τώρα και το πως μπορεί ο πολύπαθος αυτός Σύλλογος να αποκτήσει κάποιο όραμα για το άμεσο μέλλον του. Λύσεις μαγικές δεν υπάρχουν. Οι θαυματοποιοί είναι στο τσίρκο και όχι στο ποδόσφαιρο. Η κατάσταση είναι δραματική και κάθε ώρα που περνάει κρίσιμη και φέρνει το τριφύλλι βήμα-βήμα προς την καταστροφή.
Από την στιγμή που κανένας από τους φραγκάτους Παναθηναϊκούς δεν έχει διάθεση, όρεξη ή και την ικανότητα ακόμα να μπει μπροστά, ο Σύλλογος έχει να περιμένει ΜΟΝΟ από τον κόσμο του. Ο Ουζουνίδης μοιάζει με ήρωα αρχαίας τραγωδίας, ο οποίος είναι αμφίβολο αν θα καταφέρει να βρει την κάθαρση του. Το ρεπορτάζ της ομάδας καθημερινά πιο πολύ θυμίζει πινάκιο για πλειστηριασμούς, παρά ποδοσφαιρική ομάδα. Η λύση μπορεί να προέλθει μόνο εκ των έσω, απλά χρειάζεται γενναίες αποφάσεις που πρέπει να στηριχθούν στην πράξη από κάθε αγνό Παναθηναϊκό. Ποια είναι αυτή; Να αδειάσει η ομάδα τον Ιανουάριο από όλα τα συμβόλαια που έχει, να μείνει μόνο με Έλληνες νεαρούς ποδοσφαιριστές και όσους έχουν διάθεση από τους υπόλοιπους, Έλληνες και ξένους, να τη βοηθήσουν να τελειώσει τη σεζόν με σχετική αξιοπρέπεια.
Η ομάδα θα κινδυνεύσει αγωνιστικά αφού δεν μαζεύει πόντους και θα έχει ένα δεύτερο γύρο πραγματική κόλαση για το μέγεθος και την ιστορία της. Χρειάζεται επομένως στήριξη, γεμάτο γήπεδο σε κάθε ματς και να απέχουν όσοι έχουν στο μυαλό τους τη διχόνοια ή τον καταλογισμό ευθυνών αυτήν την κρίσιμη ώρα. Όλοι μαζί έχουμε τη δύναμη να κρατήσουμε την ομάδα ζωντανή και όρθια στα δύσκολα, μακριά από μικροσυμφέροντα και σκοπιμότητες του παρελθόντος.