Ευρισκόμενος στον αέρα έστριψε το κορμί του και έδωσε στη μπάλας πορεία, αντίθετη με αυτή που είχε το σώμα του. Η φάση αυτή δείχνει, ότι ο Λάζαρος διατηρεί την πλαστικότητά του και μπορεί να κάνει τα όσα θαυμαστά έκανε πέρσι.
Η εμφάνισή του δεν ήταν πειστική. Απέχει ακόμα από να πιάσει τα περσινά του στάνταρ. Δίνει την εντύπωση σαν να θέλει να κάνει οικονομία δυνάμεων για να βγάλει το παιχνίδι. Περιορίζει τις προσωπικές ενέργειες στις απολύτως απαραίτητες και δεν ζητάει την μπάλα με την επιμονή που τη ζητούσε παλιότερα.
Θα έφταναν να υποστηρίξω μέχρι κι ότι έχει χάσει την πλαστικότητά του αν δεν γινόταν εκείνη η σέντρα από τον Ποντένσε. Εκεί, σηκώθηκε πολύ ψηλότερα από τον προσωπικό του αντίπαλο. Ευρισκόμενος στον αέρα έστριψε το κορμί του και έδωσε στη μπάλας πορεία, αντίθετη με αυτή που είχε το σώμα του.
Η φάση αυτή δείχνει, πιστοποιεί ότι ο Λάζαρος μπορεί να κάνει τα όσα θαυμαστά έκανε πέρσι. Μπορεί να είναι θέμα έλλειψης δυνάμεων μετά τον τραυματισμό, μπορεί να θέλει αγώνες ακόμα για να αποκτήσει την αυτοπεποίθηση που είχε άλλοτε. Όμως, ο Λάζαρος έδειξε στους συμπαίκτες, τον προπονητή και τον εαυτό του ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Ότι το κορμί του μπορεί να ξεσυνήθισε αλλά ούτε σκούριασε ούτε τεμπέλιασε. Το μέγα κέρδος ήταν ασφαλώς οι τρεις βαθμοί. Ετσι, τα μετρούν οι προπονητές.
Για τους υπόλοιπους όμως, μετράει και το τι μπάλα βλέπουμε. Ο Χριστοδουλόπουλος μα έπεισε ότι μπορούμε να δούμε την μπάλα που περιμένουμε από αυτός. Είναι θέμα χρόνου αρκεί να μην τον βρει νέος τραυματισμός.
Ο Λάζαρος είναι διακριθείς στο ματς αυτό απλά γιατί πέτυχε, με τον τρόπο που το πέτυχε, το γκολ της νίκης. Η γενικότερη εμφάνιση του δεν είναι αντίστοιχη της ποιότητάς του. Για να είμαστε δίκαιοι ούτε η γενικότερη εμφάνιση του Ολυμπιακού ήταν ανάλογη των προσδοκιών του κόσμου του. Προσδοκίες βάσιμε που έχουν δημιουργηθεί από τις μέχρι τώρα εμφανίσεις του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα. Προκύπτει και από ο τα στατιστικά.
Στα δάκτυλα των δυο χεριών οι κλασσικές φάσεις για γκολ που δημιούργησαν οι φιλοξενούμενοι. Τα ποσοστά κατοχής παρέμειναν θηριώδη αλλά η ουσία ήταν λιγότερη. Οι παίκτες του Μάρτινς, προτιμούσαν να έχουν την κατοχή της μπάλας παρά να ρισκάρουν μια γρήγορη επίθεση. Υπήρξαν στιγμές στο παιχνίδι που δεν μπορούσες να καταλάβεις αν οι ερυθρόλευκοι κωλυσιεργούσαν από δική τους πρωτοβουλία ή αν ήταν ο προπονητής που τους είπε να κατεβάσουν ταχύτητα.
Στην προκειμένη περίπτωση σημασία έχει πως η ταχύτητα των κεντρικών αμυντικών ήταν περιορισμένη με αποτέλεσμα ορισμένες φορές ο Βούκοβιτς και ο Σισέ να χάνουν τον αντίπαλό τους. Βεβαίως, ο Σισέ συγχωρείται. Κάποιος από τη διοίκηση φαίνεται να τον έχει διαβεβαιώσει ότι για τις ανάγκες της ομάδας παίζει αναγκαστικά ως σέντερ μπακ. Για «δεκάρι» τον έφεραν με τη διαφορά ότι δεν του ξεκαθάρισαν ότι επειδή εκεί παίζει ένας κάποιος Φορτούνης, αυτός θα ακονίζει τα πόδια του κάνοντας μακρινές πάσες από την άμυνα στη επίθεση. Νεαρός κι επιπόλαιος όπως είναι, το πίστεψε κι άρχισε να κάνει εκείνες τις μακρινές μπαλιές που θα τον καθιέρωναν αλλά φαίνεται ότι στους «Ζωσιμάδες», στραβό το πάτωμα…
Ο Ολυμπιακός στο συγκεκριμένο παιχνίδι κλήθηκε να αποδώσει το γνωστό του ποδόσφαιρο σε έναν κάκιστο αγωνιστικό χώρο. Ότι δεν βρήκε τις λύσεις να προσαρμοστεί απολύτως, είναι πάνω από όλα δικό του πρόβλημα. Οσο και όταν είχε κέφια ο Ποντένσε οι ερυθρόλευκοι έδειχναν επικίνδυνοι σε κάθε επίθεσή τους. Ότι δημιούργησαν λιγότερες τελικές φάσεις οφείλεται στο ότι ήταν λιγότερες οι φορές που επιτέθηκαν και ακόμα λιγότερες ήταν οι φορές που από την άκρη του πάγκου, τους υποδείχτηκε να μην φλυαρούν γυρίζοντας άσκοπα την μπάλα προς τα πίσω.
Εστω κι έτσι, ήταν αρκετές ορισμένες ενέργειες του βιρτουόζου Φορτούνη, δυο σολαρίσματα του Ποντένσε και η συνεπής παρουσία που είχε στο ματς ο Γκιγιέρμε για να φανεί η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις δυο ομάδες και οι ερυθρόλευκοι να φύγουν νικητές από τα Γιάννενα…