Ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν δείχνει τον αρχικό ενθουσιασμό κι αυτό φανερώνει πως σκέφτεται και θέλει την ομάδα του. Έστω κι αν αυτή δεν είναι η σωστή νοοτροπία ενός οπαδού που αγαπάει την ομάδα του.
Τα δεδομένα του φετινού Παναθηναϊκού έχουν γίνει απολύτως κατανοητά. Αυτή η ομάδα έχει δυνατότητες, αλλά όχι σε σημείο που να μπορεί να διεκδικήσει πρωτάθλημα. Ακόμα κι αν γίνουν 1-2 καλές προσθήκες το καλοκαίρι, πάλι δεν μοιάζει αυτό να είναι αρκετό για του χρόνου. Θα χρειαστούν πιο πολλά πράγματα
Το συγκρότημα του Γιώργου Δώνη, παράλληλα, παίζει καλό ποδόσφαιρο. Στα περισσότερα ματς είναι πειθαρχημένη, δεν δείχνει προβλέψιμη. Προσπαθούν όλοι να πράξουν τα βασικά στο γήπεδο με αρκετά τρεξίματα που καλύπτουν εν μέρει σημαντικές αδυναμίες. Τρίτον, αυτή την ομάδα την έχει αγκαλιάσει ο κόσμος. Αλλά νοερά… Αυτή είναι η πραγματικότητα και το περίμενα. Νομίζω όλοι το περίμεναν. Πως ο κόσμος δεν θα έχει τον ίδιο ενθουσιασμό που υπήρχε στην αρχή, όταν έρθουν και τα άσχημα αποτελέσματα και ο Παναθηναϊκός δεν θα διεκδικεί κάτι περισσότερο από την είσοδό του απλώς στην πεντάδα.
Οι πέντε σερί νίκες στην αρχή της περιόδου προκάλεσαν μεγάλη ευφορία στους οπαδούς του «τριφυλλιού». Δέκα χιλιάδες βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ με τη Λαμία, οι διπλάσιοι με τον Λεβαδειακό. Τέσσερις χιλιάδες στην Τρίπολη. Κόντρα στον Πανιώνιο είχε 12.636 εισιτήρια και σχεδόν 30.000-35.000 κόσμο είχε η ομάδα με την ΑΕΚ. Και ξαφνικά καθίζηση. Κόντρα στην Ξάνθη κι ενώ οι φίλοι του Παναθηναϊκού είχαν να δουν την ομάδα τους εντός έδρας σχεδόν έναν μήνα -από τις 16 Δεκεμβρίου- τα εισιτήρια ήταν 3.558. Λίγα με αντίπαλο μία από τις μεσαίες ομάδες της χώρας που θεωρητικά είναι από τους διεκδικητές μίας θέσης στην πεντάδα.
Σαφώς την Κυριακή οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν οι καλύτερες. Είχε κρύο. Αλλά σε ποιο βαθμό παίζει ρόλο αυτό; Απλώς ν’ αναφέρω ότι στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα κι έπειτα από τέσσερις σερί νίκες, ο Παναθηναϊκός έκοψε 3.810 εισιτήρια. Λίγο περισσότερα απ’ ό,τι με την Ξάνθη. Αλλά υπάρχει μία διαφορά. Εκείνη τη μέρα ήταν στο αποκορύφωμα ο… Ζορμπάς. Και με όσα ακούγονταν στα ΜΜΕ και την έντονη βροχόπτωση πριν και μετά το ματς, ήταν λογικό να τρομοκρατηθεί ο κόσμος και να μην σκέφτεται το γήπεδο. Ήταν και απόγευμα Σαββάτου.
Μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ωστόσο και παρά το γεγονός ότι η ομάδα έμεινε όρθια στο Φάληρο, ο κόσμος άρχισε να μειώνεται. Με τον Απόλλωνα είχε κάτι λιγότερο από 5.000 εισιτήρια. Κόντρα στον δεύτερο κι αήττητο εκείνη την αγωνιστική Ατρόμητο, μετά βίας πέρασε τα 6.000 εισιτήρια (6.064). Να δεχθώ ότι λόγω εορτών ήταν η πρώτη Κυριακή με ανοιχτά τα μαγαζιά και δεν μπόρεσε ο κόσμος να δώσει βροντερό παρών. Τη συγκεκριμένη αγωνιστική (14η), πάντως, ο Άρης απόγευμα Σαββάτου με λιγότερο εμπορικό αντίπαλο, τον Παναιτωλικό, είχε 5.651 εισιτήρια, περίπου 400 λιγότερα. Και πάμε στην τελευταία αγωνιστική. Ο Παναθηναϊκός αν και είχε νικήσει τον Ατρόμητο, είδε να κόβονται 3.558 εισιτήρια. Ο Άρης που έπαιξε Δευτέρα απόγευμα με τη Λαμία κι επίσης μεταδίδονται από την ΕΡΤ τα παιχνίδια του είχε 4.501 εισιτήρια…
Είναι ξεκάθαρο, αποτυπώνεται στους αριθμούς, ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν συμβιβάζεται με τη μετριότητα. Δεν του λέει τίποτα η πεντάδα. Σαφώς και πρέπει η ομάδα να πάρει έστω την πέμπτη θέση, την τέταρτη, την τρίτη αν μπορεί. Για να εκτίσει την ποινή της ΟΥΕΦΑ πρωτίστως και για να αποκτήσουν οι παίκτες και όλα τα στελέχη της αυτοπεποίθηση για την επόμενη χρονιά. Το να έχουν πετύχει τον στόχο τους, ενώ ελάχιστοι τους πίστευαν το καλοκαίρι, θα είναι κάτι σημαντικό.
Αλλά έχω τονίσει πολλές φορές ότι αυτό δεν λέει και πολλά στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Την τρίτη θέση για παράδειγμα, μπορεί φέτος να την χαρεί. Σου λέει «εδώ το καλοκαίρι όλοι μίλαγαν για υποβιβασμό». Δεν θα είναι, όμως κι ενθουσιασμένος. Τίποτα λιγότερο από την πρώτη θέση δεν ενθουσιάζει τον οπαδό του «τριφυλλιού». Ακόμα κι αν στο υπόλοιπο της σεζόν παίζει πολύ καλό ποδόσφαιρο, δύσκολα η ομάδα θα δει ένα ΟΑΚΑ με 20.000 και πλέον θεατές. Εκτός από τα ματς με ΠΑΟΚ, ΟΣΦΠ άντε και τον Άρη. Το ιδανικό για τον οπαδό του Παναθηναϊκού και τον οπαδό κάθε μεγάλης ομάδας είναι να παίζει καλά και να είναι πρώτος. Αυτή είναι η νοοτροπία μας. Να παίζει καλά και να είναι τρίτη ή τέταρτη η ομάδα του, θα το δεχθεί μία χρονιά. Σε μία μεταβατική περίοδο. Όπως είναι η φετινή για το «τριφύλλι». Να το κάνει βίωμα, όμως, δεν υπάρχει περίπτωση. Για παράδειγμα, πόσο να δεχθεί και του χρόνου ο στόχος να είναι η τρίτη, η τέταρτη θέση και η πέμπτη θέση;
Το στοίχημα εξαρχής ήταν να γυρίσει ο κόσμος στο γήπεδο. Το πέτυχε αρχικά ο Δώνης και οι παίκτες του. Το μεγαλύτερο στοίχημα, ωστόσο, είναι να κρατήσεις τον κόσμο. Αυτό γίνεται μόνο με νίκες και τίτλους. Έτσι έχει η κατάσταση στην Ελλάδα. Δεν είμαστε Αγγλία και Γερμανία να γεμίζουν κάθε Κυριακή τα γήπεδα. Για να έρθουν τίτλοι, πρέπει να έρθουν και καλύτεροι παίκτες. Με λογική αύξηση του μπάτζετ. Είναι κουραστικό να το επαναλαμβάνουμε, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Αλλιώς ο κόσμος αυτό το άκρως συμπαθητικό γκρουπ, που αρκετές φορές παίζει κι ελκυστικό ποδόσφαιρο, θα το στηρίζει, αλλά νοερά. Το θέμα είναι να το στηρίζει και με φυσική παρουσία, ώστε τα παιδιά να αντλούν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη.