Χαλάει την πιάτσα ο Παναθηναϊκός

Ο Παναθηναϊκός έκανε την περασμένη Κυριακή την πρώτη του γκέλα στο ΟΑΚΑ. Η ισοπαλία σε ένα ντέρμπι με την ΑΕΚ θεωρείται φυσιολογική, αυτή με την Ξάνθη όχι. Μοιάζει αδιανόητο μία μεσαία ομάδα της χώρας να φεύγει αήττητη τέσσερα σερί χρόνια από την έδρα του «τριφυλλιού».

Το έχουν πετύχει οι ακρίτες και μαγκιά τους. Αυτό που πικραίνει τον κόσμο του Παναθηναϊκού δεν είναι μόνο ότι δεν έχουν καταφέρει να νικήσουν την Ξάνθη τόσα χρόνια εντός. Είναι πως όσο καλή κι αν είναι η συγκεκριμένη ομάδα, δύσκολα θα έχει ανάλογο επίτευγμα κόντρα στους υπόλοιπους μεγάλους. Για διάφορους λόγους. Μπορεί να σταθεί άτυχη, ενώ με τον Παναθηναϊκό έχει και την τύχη μαζί της, μπορεί και να μην την αφήσουν…

Να ξεκαθαρίσω κάτι. Το πέναλτι που δόθηκε στο τέλος του αγώνα σαφώς και δίνεται. Ο Μαυρομμάτης κάνει την κίνηση με το χέρι και ρίχνει τον Κάστρο. Πολλές φορές για να είμαστε πιο ρεαλιστές ή να κατανοήσουμε μία απόφαση πρέπει να αντιστρέψουμε τους ρόλους. Αν αυτή η φάση γινόταν στην περιοχή της Ξάνθης, όλοι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού θα φώναζαν «πέναλτι». Είναι φυσικά το χρονικό σημείο που ενοχλεί, που πονάει. Αλλά τι να κάνουμε; Συμβαίνουν κι αυτά.

Ακριβώς εδώ, όμως, έρχεται η… παναθηναϊκή ερώτηση. Και λέω παναθηναϊκή γιατί πλέον ο φίλος του «τριφυλλιού» έχει κι όχι άδικα τρομερή καχυποψία. «Θα το σφύριζε στο 94’ εναντίον του Ολυμπιακού στο «Γ. Καραϊσκάκης»; Εναντίον της ΑΕΚ; Του ΠΑΟΚ στην Τούμπα;». Αυτό το γνωρίζει ο Ευαγγέλου και ο κάθε Ευαγγέλου. Προσωπικά θεωρώ δύσκολο, για να μην πω απίθανο. Αλλά ήταν κι έπρεπε να δοθεί. Τόσο απλά. Δεν έχει σημασία αν ήταν στο 90’, στο 94’, στο 96’. Προφανώς κι αν είχε δοθεί αυτό το πέναλτι στο 24’ και γινόταν έτσι το 0-1, δεν θ’ ασχολιόταν κανείς.

Εννοείται ότι πολύ πριν φτάσουμε σε αυτή τη φάση, υπάρχει ένα καθαρό πέναλτι σε χέρι του Μελιόπουλου. Στο 61’ έπειτα από πλασέ του Δώνη, που έβγαλε ο Ζίβκοβιτς έπειτα από την κόντρα στο χέρι. Πέναλτι και δεύτερη κίτρινη-κόκκινη στον νεαρό χαφ της Ξάνθης. Το σκορ τότε ήταν 1-1. Μπορεί να γινόταν 2-1, μπορεί και να χανόταν το πέναλτι, αλλά οι ακρίτες με παίκτη λιγότερο, σίγουρα δεν θα είχαν επιθετικές βλέψεις. Στον Παναθηναϊκό διαρρέουν –χωρίς θόρυβο- ότι υπάρχει κι ένα οφσάιντ που κακώς υποδείχθηκε στον Μακέντα στο πρώτο ημίχρονο.

Αυτό είναι πταίσμα μπροστά στη συμπεριφορά του διαιτητή ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Ο Ευαγγέλου έδειχνε να παίζει μία μεγάλη ομάδα στην έδρα της, τολμώ να πω 45%-55% εναντίον της. Άλλοι μπορεί να είναι πιο υπερβολικοί και να αυξήσουν το ποσοστό εναντίον του Παναθηναϊκού. Το αποτέλεσμα και πάλι δεν αλλάζει.

Στις έδρες των άλλων μεγάλων κανείς Ευαγγέλου δεν παίζει ούτε καν 50%-50%. Κι αναφέρομαι στα σποράκια. Στα φάουλ στο κέντρο, ή γύρω από την περιοχή των μεσαίων και μικρών ομάδων. Γνωστό το έργο εδώ και χρόνια. Αντί για ένα πέναλτι (που θα δοθεί τις περισσότερες φορές αν ζορίσει η κατάσταση) βλέπουμε να δίνονται φάουλ γύρω από την περιοχή, ώστε να προκύψουν κίνδυνοι από τα στημένα. Να δεχθώ ότι ο Ευαγγέλου έπαιξε και 50%-50% μέχρι το τελευταίο σφύριγμα. Να πω ότι ήταν τέλειος. Έχουν το σθένος να παίξουν 50%-50% στις άλλες έδρες οι Έλληνες διαιτητές; Φυσικά και όχι. Στον Παναθηναϊκό, λοιπόν, βρίσκουν και τα κάνουν.

Προσοχή και πάλι για να μην παρεξηγηθώ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Ο διαιτητής να μην λογαριάζει φανέλες και έδρες. Να μην φοβάται αν θα δεχθεί bullying από παίκτες, προπονητές, παράγοντες, φουσκωτούς φυσιοθεραπευτές ή φροντιστές στη λήξη του ημιχρόνου ή του αγώνα. Ο Νταμπίζας πρόσφατα είπε ότι ως μεγάλη ομάδα ο Παναθηναϊκός δεν απαιτεί ούτε το 51%-49%. Πολύ ρομαντικό για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Επειδή εγώ δεν είμαι ρομαντικός να πω ότι το απαιτεί. Ποιος θα του το δώσει; Έχουν άλλοι προτεραιότητα…

Αν ο Παναθηναϊκός είχε ισχυρή διοίκηση και διεκδικούσε με λύσσα μερίδιο στην πίτα της διαιτησίας θα τον υπολόγιζαν. Θα έτρεμε ο διαιτητής να δώσει το πέναλτι. ΚΑΚΩΣ ΘΑ ΕΤΡΕΜΕ, ΑΦΟΥ ΗΤΑΝ. Αρκεί φυσικά να έδινε και νωρίτερα ό,τι άλλο έγινε. Τώρα όλοι παίζουν τον Παναθηναϊκό σαν να μην είναι μεγάλος. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια κι αυτό είναι που τρελαίνει τον οπαδό του Παναθηναϊκού. Το σέβονται, αλλά δεν το φοβούνται το «τριφύλλι». Θα πάει κανείς στην ΚΕΔ να τρίξει δόντια; Που κακώς θα πήγαινε. Δεν είναι αυτό ποδόσφαιρο. Αλλά οι παράγοντες των άλλων πηγαίνουν. Και του «τριφυλλιού» πηγαίνουν. Για καφεδάκι…

Τελειώνει, λοιπόν, το ματς με την Ξάνθη, ο Παναθηναϊκός έχει χάσει μία σημαντική νίκη στο τελευταίο δευτερόλεπτο, έχοντας μοχθήσει. Για 45 λεπτά έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο και ξαφνικά του πήραν τη μπουκιά από το στόμα. Καμία δήλωση ο Δώνης. Καμία διαρροή ο Νταμπίζας. Ούτε καν μπηχτή. Τίποτα ο Κωνστάντος (επίτηδες δεν αναφέρομαι σε άλλα μέλη της διοίκησης γιατί δεν υπάρχουν). Τίποτα και οι απόλυτοι πρωταγωνιστές. Οι παίκτες.

MUST READ

Live η αναμέτρηση της Λίβερπουλ με τη Σαουθάμπτον

Αυτή είναι η γραμμή του Νταμπίζα και του Δώνη. «Δεν ασχολούμαστε με κάτι που δεν μπορούμε να επηρεάσουμε». Ε, πάει. Αυτοί παραείναι Αγγλία… Επειδή πέρασαν από το Νησί θα μας φέρουν όλα τα κουσούρια… Χαλάνε τη πιάτσα. Ούτε ένα ντου στον διαιτητή. Αυτό το ποδόσφαιρο θέλουμε; Στον Παναθηναϊκό το θέλουν. Το ζητούμενο είναι πόσοι από τους υπόλοιπους το θέλουν. Εννοείται πως όταν ξαναγίνει πανίσχυρος διοικητικά και οικονομικά ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να κάνει αυτά που κατηγορεί. Μην τονίζουμε συνεχώς τα αυτονόητα.