Αυτοί που λοιδορούσαν τον Λουτσέσκου για τους περισσότερους βαθμούς, μετράνε αυτογκόλ, δοκάρια, τελικές και κόρνερ.
Από χθες βράδυ σας το έγραψα, πως οι γαύροι έχουν πάθει παράκρουση, δεν είναι ότι τρέχουν ξωπίσω μας στη βαθμολογία και προλαβαίνουν να μας δουν μόνο με το κιάλι, είναι ότι δε μπορούν να βρουν άλλοθι για να δικαιολογήσουν την πανωλεθρία τους. Το ένα αφήγημα καταρρίπτεται, μετά το άλλο.
Τι να κάνει κι ο φουκαράς ο Νικολακόπουλος, άρχισε τις στατιστικές αναλύσεις, για να αποδείξει πως ο ΠΑΟΚ είναι τυχερός. Πάλι καλά να λέμε που έκοψε τα περί «καλύτερης ομάδας που λένε όλοι», υπάρχουν φορές τελικά, που το ξεφωνητό κάνει καλό! Πείτε το και προσφορά της αφεντιάς μου, στην ανθρωπότητα…
Τι μας είπε λοιπόν, πως είμαστε τυχεροί επειδή οι αντίπαλοι έχουν βάλει τέσσερα αυτογκόλ, έχουν περισσότερα δοκάρια από εμάς, στην Τρίπολη οι γηπεδούχοι έκαναν πιο πολλές τελικές εμείς όμως βάλαμε τρία και παρόμοια, άκρως φιλοσοφημένα, βγαλμένα από τα απόκρυφα Ευαγγέλια του Νίκου Αλέφαντου. Τα παραπάνω, συνηγορούν πως είμαστε πρώτοι επειδή έχουμε άστρο. Αν πιστεύει πραγματικά αυτά που γράφει, να εγκαταλείψει το επάγγελμα, παραδίδοντας τη στήλη του Βίκυ Παγιατάκη. Αφού είναι θέμα άστρου, καλύτερα να μας ενημερώνουν αστρολόγοι…
Η λέξη «τύχη» δεν περιλαμβάνεται στην κοσμοθεωρία μου περί ζωής, δεν πιστεύω στην τύχη, πως το λένε. Τούτο δε σημαίνει πως είναι όπως το βλέπω εγώ, ακόμα κι αν υπάρχει όμως, άντε να είσαι τυχερός σε ένα παιγνίδι ή και δυο. Πρώτος σε μισό πρωτάθλημα με όπλο την τύχη δε στέκει ούτε ως ανέκδοτο.
Όλα έχουν την ερμηνεία τους βεβαίως και δεσμεύομαι πως μετά το τέλος του πρωταθλήματος, θα εξηγήσω με κάθε λεπτομέρεια τις αιτίες του φαινομένου, που ο Νικολακόπουλος, αποκαλεί τύχη.
Δεν το κάνω τώρα, διότι μέχρι το φινάλε έχει μεγαλύτερη αξία, να κάνουμε πλάκα στους γαύρους!
Και μετά τη λήξη θα τους κάνουμε πλάκα εννοείται, απλώς θα παίρνουμε και κάνα ρεπό, μιλώντας ποδοσφαιρικά και όχι για τον Ανάδρομο Πασχαλάκη και την έκλειψη της μπάλας από τον πλανήτη Βιειρίνια.
Το ότι οι γαύροι άρχισαν να βρίσκουν παρηγοριά στη στατιστική πάντως, έχει τη σημασία του. Στα τέλη της δεκαετίας του 90 έβγαζα ένα περιοδικό, σε κάποιο τεύχος θυμάμαι, είχα καταπιαστεί με αντίστοιχο θέμα, αναφορικά με αποφάσεις των διαιτητών όμως. Τη διετία 1996-97 και 1997-98, ο Ολυμπιακός είχε 26 πέναλτι υπέρ του και μόλις 2 κατά, οι αντίπαλοι στα μεταξύ τους παιγνίδια είχαν αντικρίσει 25 φορές κόκκινη κάρτα και οι του γαύρου μόλις 4!!!
Τα αναφέρω ως συμπλήρωμα στα χθεσινά περί εξυγίανσης, αφού πιάσαμε τη στατιστική και την χρησιμοποιούμε ως εργαλείο για να καταλήξουμε σε πορίσματα, να τα λέμε όλα!
Μην αφήνουμε τον κόσμο στο σκοτάδι…
Διαλέξτε ποιο είναι το πιο εντυπωσιακό λοιπόν, τα 4 αυτογκόλ των αντιπάλων του ΠΑΟΚ έναντι των 2 του γαύρου (στα 4 υπέρ ημών, προσμετράται και το χθεσινό που μετέτρεψε το 0-2, 0-3) ή το 26-2 στα πέναλτι;
Τα πρώτα τα λες και τύχη, για να κάνουμε τη χάρη στον Νικολακόπουλο, όχι όμως τα πέναλτι.
Ήταν εποχές της παράγκας του Θωμά, καμμία σχέση με αυτόν που απευθυνόταν πανό που σήκωσαν πρόσφατα στη θύρα 7. Απλή συνωνυμία…
Η πλάκα είναι πως όλο το σύστημα των ΠΟΚεμον, λοιδορούσε πέρσι τον Λουτσέσκου, επειδή υπενθύμιζε πως η ομάδα του μάζεψε τους περισσότερους βαθμούς στο χόρτο.
Αυτοί που απαξίωναν το προφανές και το αυτονόητο, έρχονται σήμερα και προσπαθούν να αλλάξουν την πραγματικότητα, επικαλούμενοι τα αυτογκόλ, τα δοκάρια, τις τελικές και τα κόρνερ.
Παντού στον κόσμο, πρωταθλήτριες αναδεικνύονται οι ομάδες που θα μαζέψουν τους πιο πολλούς βαθμούς στο γήπεδο, τους ενοχλούσε η αλήθεια όμως! Πρωταθλητής δοκαριών, πλαγίων άουτ και όποια άλλη στατιστική υποκατηγορία ανακαλύπτουν να απαλύνει τον πόνο τους, δεν υπάρχει! Για να μην στεναχωριούνται οι γαύροι πάντως, μπορούμε ειδικά για φέτος να θεσμοθετήσουμε ένα τέτοιο πρωτάθλημα.
Αν δεν τους αρκεί, να κάνουμε κι ένα αντίστοιχο των πιο όμορφων ποδοσφαιριστών, των πιο sexy, με το πιο θεληματικό πηγούνι, ότι τραβάει ο οργανισμός τους.
Μεγαλύτερη πλάκα ακόμα και από το θεώρημα του Νικολακόπουλου όμως, είναι πως όλα όσα αναφέρει, καταγράφηκαν στο χόρτο.
Τα αυτογκόλ, οι τελικές, τα δοκάρια, οι αποκρούσεις, οι χαμένες ευκαιρίες, όλα ανεξαιρέτως είναι μέρος του παιγνιδιού.
Αυτού που φοβήθηκαν να παίξουν πέρσι στην Τούμπα, αδιαφορώντας ακόμα και γι αυτήν την τύχη, τα άστρα ή ότι άλλο, μπορεί να τους έδινε κάτι καλό.
Πέρσι δεν πίστευαν σ΄αυτά, η ανωτερότητα του ΠΑΟΚ τους έκανε δραπέτες από την πίσω πόρτα, φέτος πίστεψαν πως υπάρχουν κι αυτά και τα παπαγαλίζουν μάλιστα.
Παραφράζοντας λοιπόν τον τίτλο από το εξαιρετικό βιβλίο του Βασίλη Πάσχου «Οι Άτλαντες κύριε Νταίνικεν και όχι οι Θεοί», θα έγραφα κι εγώ «τα αυτογκόλ πάντως, στο χόρτο ήταν Νικολακόπουλε, όχι στα χαρτιά»