Το έκανε δικό του

Το έκανε τέσσερις φορές το 2018 στο Φάληρο. Με ΠΑΟΚ (23), Λεβαδειακό (23), Παναθηναϊκό (21) και Παναιτωλικό (20). Το έκανε και στο ποδαρικό του 2019, αυτή τη φορά μακριά από το Καραϊσκάκη. Ματς με είκοσι τελικές προσπάθειες για τον Ολυμπιακό που πλέον δείχνει σταθεροποιημένος σε ένα επίπεδο ποδοσφαίρου αξιοπρόσεκτο.

Γιατί δεν είναι μόνο οι «εικοσάρες» στην αντίπαλη εστία. Πριν από τη Λιβαδειά ήταν το Περιστέρι (18), ήταν η Ξάνθη (17). Ο μέσος όρος που ξεπερνά πια τις 16 στα μισά του δρόμου της Σούπερ Λιγκ. Οι Ερυθρόλευκοι το έχουν κάνει δικό τους αυτό το τόσο επιθετικό στιλ με τις έναν σωρό επισκέψεις στο αντίπαλο κουτί.

Επισκέψεις με… τρίγωνα και τετράγωνα, με έξι και επτά παίκτες να συμμετέχουν στη δημιουργία και την εκτέλεση. Με μπάλες να σπάνε από τις πτέρυγες, με έξτρα πάσες πριν από την εκτέλεση να παραπέμπουν σε ορολογίες του μπάσκετ. Δικό τους όλο αυτό. Κομμάτι του αγωνιστικού τους χαρακτήρα, που εμφανίζεται στο χορτάρι και σε ματς που τους πάνε ίσια και σε άλλα που τους πάνε ανάποδα.

Μια ομάδα που πραγματικά χαίρεσαι να τη βλέπεις: «Πριν από τρεις μήνες είχαμε άλλη εικόνα, είμαστε καινούργια ομάδα και το γνωρίζετε αυτό. Ήταν δύσκολο να δείχνουμε από την αρχή αυτό το αποτέλεσμα, αλλά τώρα έχουμε δέσει και βγάζουμε θέαμα και ποιότητα» έλεγε πριν από λίγο ο Πέδρο Μαρτίνς. Δεν θυμάμαι άλλον προπονητή του Ολυμπιακού στο -8, να είναι τόσο αποδεκτός. Και να το αξίζει. Γιατί η δική του δουλειά, οι ιδέες του είναι που κρύβονται πίσω από την εικόνα. Από την προσδοκία πως οι Ερυθρόλευκοι άνοιξαν για τα καλά την επόμενη εποχή.

Δεν είναι ιδιαιτέρως πιθανό να υπάρξει… τούνελ που θα ανοίξει κουβέντα για την κατάκτηση του φετινού τίτλου. Ο ΠΑΟΚ έχει τον τρόπο του στο αποτέλεσμα και αυτό του προσφέρει πολύ μεγάλο προβάδισμα. Από εκείνα που πολύ δύσκολα «αμφισβητούνται». Ουσιαστικά είναι τρεις νίκες μπροστά και μέσα στον Γενάρη με τρία εντός (Πανιώνιος, ΟΦΗ, ΠΑΣ) πιο πιθανό είναι να ανοίξει και άλλο την ψαλίδα παρά να χάσει έδαφος.

Για τον Ολυμπιακό όμως αυτό δεν αλλάζει κάτι. Δεν πρέπει να κοιτάζει το «κοντέρ». Δεν πρέπει να κάνει υπολογισμούς. Τα μάτια του πρέπει να είναι αποκλειστικά στο επόμενο παιχνίδι. Και το μυαλό στο πως θα εξελίξει ακόμη περισσότερο την εικόνα του.

Τις περισσότερες φορές που έφτασε να παίζει στην Ευρώπη από την αλλαγή του χρόνου και έπειτα, το έκανε με την καμπύλη της αγωνιστικής του απόδοσης να πέφτει. Συνήθως γιατί ο ίδιος τα πρωταθλήματα τα τελείωνε νωρίς. Τώρα κυνηγώντας, ακόμη και αν δεν μπει ξανά στην κουβέντα του τίτλου, έχει την ευκαιρία η καμπύλη του να είναι προς τα πάνω.

Και αυτό είναι ένα όφελος που σήμερα μπορεί να μην λέει πολλά, αλλά τον Φλεβάρη ίσως κάνει τη διαφορά. Εκεί που τον περιμένει η Ντιναμό Κιέβου και η πρόκληση μιας ακόμη πρόκρισης στο Europa dream.

Εκεί που μπορεί να ανοίξει ένας ορίζοντας που να προσφέρει άλλα χαρακτηριστικά στη σεζόν που διανύουμε…