Aλήθειες κάτω από το… Μπακού

Έγινε «τίτλος» στα περισσότερα ΜΜΕ προφανώς ως κάτι το… εμπορικό που σε βάζει στον πειρασμό να το διαβάσεις. Η ατάκα «θέλουμε να πάμε ως το Μπακού» από τον Πέδρο Μαρτίνς. Όπου Μπακού βεβαίως ο τόπος του εγκλήματος, του φετινού τελικού του Γιουρόπα Λιγκ (29/5).

Και ενώ από μόνες τους πέντε-έξι λέξεις σχηματίζουν ένα συμπέρασμα; Ο Πορτογάλος το μόνο που έκανε είναι να επιβεβαιώσει με έναν ακόμη τρόπο πως είναι ένας προπονητής που ταιριάζει με την φιλοδοξία μιας ομάδας που νιώθει μεγάλη, και τοποθετεί το ταβάνι της… πάνω από τον ουρανό.

Για την ακρίβεια ο Μαρτίνς στη συνέντευξη που παραχώρησε στη Nova ρωτήθηκε τι θα ήθελε για το 2019 και απάντησε ««Να παίζουμε καλά, να είμαστε υγιείς, να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα, το κύπελλο, να πάμε στον τελικό του Μπακού. Είναι πολλά τα πράγματα που επιθυμώ, αυτό που χρειάζεται είναι να είμαστε καλά και να κατακτήσουμε τον πρωταρχικό μας στόχο, να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα!».

Δεν έκανε άρα κάποια προγραμματική δήλωση για το Γιουρόπα. Είπε ότι θα έλεγε κάθε κανονικός προπονητής στη θέση του. Κάθε επαγγελματίας που έχει την υποχρέωση να βρει έναν τρόπο κάθε πρωί στην προπόνηση να πιέσει, να δώσει ένα παραπάνω κίνητρο σε μια ολόκληρη ομάδα.

Σε έναν οργανισμό 50 διαφορετικών ανθρώπων που λειτουργούν σε ένα δύσκολο και απαιτητικό εργασιακό περιβάλλον, έχοντας την υποχρέωση να διεκδικήσουν και να κατακτήσουν στόχους.

Ο Ολυμπιακός είναι οκτώ βαθμούς πίσω από τον ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα, άρα το πιθανότερο είναι να μην πάρει τον τίτλο ούτε φέτος. Είναι και στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ εκεί όπου θα πρέπει να κατανοήσει πως είναι «αουτσάιντερ» ακόμη και για την πρόκριση στους «16». Αντικειμενικά ο μόνος τίτλος που έχει σοβαρές πιθανότητες να κατακτήσει είναι το κύπελλο και αυτό φυσικά είναι προς συζήτηση καθώς μόλις ξεκίνησαν τα νοκ άουτ.

Αν όμως το ποδόσφαιρο περνούσε αποκλειστικά από ρεαλιστικές σκέψεις η σεζόν δεν θα κρατούσε δέκα μήνες. Κάθε ομάδα που θα έμενε… μακριά από εκείνο που θέλει, θα αποσύρονταν δίνοντας ραντεβού για του χρόνου. Στο ποδόσφαιρο δεν τα παρατάς, δεν απογοητεύεσαι, δεν κοιτάς το τέλος της διαδρομής. Παλεύεις για το επόμενο βήμα, για την επόμενη προπόνηση, για το επόμενο ματς.

Οι Ερυθρόλευκοι πολύ πιο γρήγορα από ότι εκτιμούσαν ψύχραιμοι παρατηρητές της κατάστασης έφτιαξαν μια ομάδα με πολλές ικανότητες. Έχουν στα χέρια τους ένα σύνολο με προοπτική τριετίας που πραγματικά έχει κερδίσει τις εντυπώσεις.

Και για τις δυνατότητες, αλλά και για μικρά κατορθώματα όπως είναι η Αυγουστιάτικη πρόκριση επί της 7ης της περσινής Premier League,πολλώ δε μάλλον την πρόκριση επί της παγκόσμιας φανέλας της Μίλαν.

Στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ έφτασαν γιατί δεν έψαξαν… δικαιολογίες, ούτε αντιμετώπισαν με ρεαλισμό τα δεδομένα. Τα κατάφεραν γιατί πολύ απλά στα αποδυτήρια τους, ταβάνι είναι ο «ουρανός». Και γιατί σχηματίστηκαν από την αρχή πάνω σε μια παράμετρο που ο Μαρτίνς την επεσήμανε σε άλλο σημείο της σημερινής συνέντευξης του: «Αυτό που κάνει τη διαφορά στην ομάδα μας είναι πως διαθέτουμε ποδοσφαιριστές με φιλοδοξίες. Έχουμε δυνάμεις και φιλοδοξία».

Ο Ολυμπιακός δεν έφτιαξε κάτι για μια σεζόν και για αυτό ακριβώς εμπιστεύθηκε ποδοσφαιριστές που ίσως βραχυπρόθεσμα να μην μπορούσαν να τον βοηθήσουν όσο άλλοι. Είναι γεμάτος όμως με παιδιά που θέλουν να φτάσουν ψηλότερα.

Ο Καμαρά, ο Σισέ, ο Ποντένσε, ο Σα, ο Ομάρ, ο Φορτούνης, o Κούτρης, ο Ναουέλ, ο Τσιμίκας, ο Σολδάνο με τον Μασούρα που ήρθαν τώρα. Όλοι νιώθουν ότι το καλύτερο κομμάτι της καριέρας τους είναι μπροστά, όχι πίσω. Δεν ψάχνουν μόνο για λεφτά, αλλά για τρόπαια. Για ένα βήμα παραπάνω στην καριέρα τους.

Το βήμα –ίσως- που δεν σκέφτηκε ο Πρίγιοβιτς, ο οποίος απέκλεισε και το ενδεχόμενο να κουβεντιάσει με τον Ιβάν Σαββίδη την παραμονή του σε μια ομάδα που έπειτα από 34 ολόκληρα χρόνια είναι κοντά σε κάτι σπουδαίο.

«Πολλοί ευρωπαϊκοί σύλλογοι έχουν ενδιαφερθεί τους παίκτες μας, αλλά κανένας παίκτης δεν χτύπησε την πόρτα μου για να συζητήσει το ενδεχόμενο αποχώρησης του. Είμαστε συγκεντρωμένοι και έχουμε την ποιότητα για να κατακτήσουμε τον στόχο μας!» είπε σε άλλο σημείο της σημερινής του συνέντευξης ο Πέδρο Μαρτίνς.

Ούτε αυτό όμως έγινε «τίτλος» σε κάποιο από τα ρεπορτάζ. Προφανώς για τους ίδιους λόγους με τα… προηγούμενα. Λογικό.