Κάθε ήττα πονάει, όμως ο Ολυμπιακός πρέπει να συνεχίσει γιατί έρχεται πρόγραμμα φωτιά που κρίνει σε μεγάλο βαθμό το πλεονέκτημα έδρας.
Κανένα ματς δεν είναι αδιάφορο για τον Ολυμπιακό. Όπως και καμία ήττα δεν είναι δίχως να ενοχλεί. Εμείς καμιά φορά ορθά λέμε ότι «δεν την είχε σημειωμένη αυτήν την ημερομηνία η ομάδα αφού το παιχνίδι λογικά θα το χάσει», όμως τους παίκτες τους ρώτησε κανείς; Σας διαβεβαιώ πως ο αθλητής δεν παίζει ποτέ για να χάσει. Όποιος και να είναι ο αντίπαλος, το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι η νίκη.
Έτσι η ήττα από την Ρεάλ δεν γίνεται να λέγεται ως ήττα σα νίκη. Από πλευράς μου όχι, δεν θα πάρω.
Αυτό που κρατάω σίγουρα είναι ότι οι Ερυθρόλευκοι δεν… μάσησαν στην Μαδρίτη. Το τελικό σκορ δεν λέει την αλήθεια και μπορεί να σε παραπλανήσει, αφού για τουλάχιστον 35 λεπτά ήταν μέσα στο παιχνίδι και η Ρεάλ ένιωθε την ανάσα τους. Σε ένα γήπεδο… κατηφορικό, που οι παίκτες του Λάσο παίζουν απελευθερωμένα και είναι ικανοί να κάμψουν την αντίσταση της οποιαδήποτε ομάδας της Ευρωλίγκας.
Γενικότερα η Ρεάλ κατά την προσωπική μου άποψη είναι το φαβορί και έτοιμη για το back to back. Γεμάτη σε κάθε θέση, με τον Βάσκο τεχνικό όποτε κοιτάει στον πάγκο, να έχει την άνεση να περάσει ένα παίκτη που θα κολλούσε σε κάθε ομάδα στην Ευρώπη. Σύνολο με αρχές, παίκτες που σκοράρουν με κάθε τρόπο και διαθέτουν διαφορετικά χαρακτηριστικά και χαρακτήρα που μπορεί να την πάνε μακριά.
ΤΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΜΠΟΓΡΗ
Από τους παίκτες που ξεχώρισαν στο ματς στο άλλοτε Παλάθιος ντε Ντεπόρτες ήταν ο Γιώργος Μπόγρης. Ο Μπογρίνιο που λατρεύει να φωνάζει και ο Ντέιβιντ Μπλατ, είχε τέλειες τοποθετήσεις στην επίθεση, ανάγκασε τον Σπανούλη να θυμηθεί την εποχή… Σφαιρόπουλου με τα πικ εν ρολ που έστησε μαζί του, τα οποία μάλιστα είχαν ευτυχή κατάληξη. Πέτυχε 12 πόντους, παίρνοντας 5 ασίστ από τον αρχηγό του και μία από τον Γκος! Δεν λέει αυτό τίποτα βέβαια. Γιατί σε όποιον και να δώσεις μία καλή πάσα, αν δεν ξέρει τι να κάνει την μπάλα, ασίστ δεν πρόκειται να γίνει.
Ο Μπόγρης είναι οικονομικός και από τους παίκτες που λατρεύουν οι προπονητές να έχουν τα ρόστερ τους. Από τα αποδυτήριά τους, στις προπονήσεις, στα παιχνίδια. Με την Ρεάλ ήταν θετικός και στο αμυντικό κομμάτι, παίζοντας με θηρία όπως ο Αγιόν και ο Ταβάρες, απέναντι ουσιαστικά στην κορυφαία front line της Ευρωλίγκας. Ξέρω ενοχλεί, πολλοί ζητούν παίκτες, όμως ο συγκεκριμένος αθλητής έχει καταφέρει με την εργατικότητά του και την προσήλωσή του, να μας γυρίσει μπούμερανγκ τα γραπτά και τα λόγια μας και να δικαιολογήσει απόλυτα τον λόγο που είναι εδώ και στην ομάδα που αγαπάει από μικρό παιδί.
ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
«Θα πρέπει να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέπτη και να πεις τους παίκτες σου ‘παιδιά φυσικά και μπορούμε καλύτερα από αυτό, αλλά απόψε δεν ήταν η μέρα μας. Θα πρέπει να σκεφτούμε την επόμενη μέρα’. Και αυτό θα κάνουμε». Τάδε έφη Ντέιβιντ Μπλατ.
Πόσο δίκιο έχει ο τεχνικός των Ερυθρόλευκων. Η ήττα από την Ρεάλ ήρθε, πόνεσε, όμως πρέπει να υπάρξει και συνέχεια. Το να αντιλαμβάνεσαι τι συμβαίνει και να τραβάς μία γραμμή για να προχωρήσεις μπροστά είναι ένα ισχυρό προτέρημα. Και έτσι οφείλουν να προχωρούν οι ομάδες.
Ο Ολυμπιακός τώρα έχει μία εξάδα αγώνων που είναι ικανή να κρίνει την τετράδα. Αναλυτικά: Χίμκι (εντός), Φενέρμπαχτσε (εκτός), Μπαρτσελόνα (εντός), Μακάμπι (εκτός), Ανανατόλου Εφες (εκτός), ΤΣΣΚΑ (εντός).
Απέναντι σε ομάδες που έχουν τον πρώτο λόγο για την κορυφή, δύο που παλεύουν με νύχια και με δόντια για τα πλέι οφ και δύο που είναι στην ίδια θέση με τον ίδιο, δηλαδή στο 4-5. Εάν καταφέρει και πάρει τέσσερις νίκες σε αυτήν τρελή διαδρομή είναι ικανοποιημένος. Εάν πάει παραπάνω θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας, όμως αν πέσει στις 3 τότε δυσχεραίνει η θέση του. Για αυτό πρέπει να κοιτάει μπροστά.. Αλλιώς δεν έχει ελπίδα να διακριθεί…
ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ…
Θα πρέπει κάποια στιγμή στην χώρα μας να προβληματιστούμε για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι υπόλοιποι τον αθλητισμό και πως τον βλέπουμε εμείς. Εχω ταξιδέψει σε πολλά γήπεδα στην Ευρώπη, μου έχουν μιλήσει για πάρα πολλά γήπεδα φίλοι και συνάδελφοι. Είναι τουλάχιστον ντροπή την εποχή που ζούμε, με το αφόρητο κρύο, να υπάρχουν αυτές οι τριτοκοσμικές συνθήκες στα γήπεδά μας. Με θέρμανση ανύπαρκτη, ομάδες ανά την Ευρώπη να τις έχουμε ως… φιλοξενούμενες και να μην μπορούν να έχουν τα βασικά. Γενικότερα στο εξωτερικό σε αντιμετωπίζουν εντελώς διαφορετικά.
Θα μου πεις «Άσε μας ρε Τολάρα. Εδώ αυτοί έχουν δικά τους γήπεδα… Δεν μας παρατάς που δεν έχουμε να περάσουμε τον μήνα..». Ναι έχετε δίκιο. Όμως δεν μπορούμε να ζητάμε διακρίσεις και τρόπαια, όταν δεν έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε τα απλά, τα καθημερινά, τα πράγματα που θεωρούν δεδομένα έξω. Αλλά το να κάθεσαι ας πούμε μέσα στο γήπεδο και η θερμοκρασία να είναι η λογική για να διεξαχθεί ένας αγώνας. Ξέρω γω… Μάλλον παραείμαι ρομαντικός ρε παιδάκι μου…
ΥΓ1 28 πόντοι παθητικό και 4 φάουλ στο πρώτο. Αυτό που έβλεπα και με έπιανε κρύος ιδρώτας ήταν ότι οι Ερυθρόλευκοι ακολούθησαν το ρυθμό της Ρεάλ σε ένα γήπεδο κατηφορικό. Η αλήθεια είναι ότι νόμιζα ότι θα πάνε με τακτική ΤΣΣΚΑ, όμως η απουσία του Μίλου δεν άφηνε περιθώρια.
ΥΓ2 Δεν απορώ για τον λόγο που έπαιξε πάλι λίγο ο Τουπάν. Γιατί κατά το παρελθόν συνέβη και με άλλους και πλέον παρατηρώ την άνοδό τους στο παρκέ.. Άρα κάτι παραπάνω θα ξέρει ο προπονητής για τους παραπονιάρηδες (εμάς) έτσι;
ΥΓ3 Παίζει στο ένα 11 λεπτά και μετά παρουσιάζεται ακόμα πιο πεισμωμένος και αποφασισμένος για να διαπρέψει. Στα 36 του.. Όχι όντας πιτσιρικάς με όνειρα.. Αν και αυτά δεν σταματάνε ποτέ και ο Βασίλης Σπανούλης δεν βάζει όρια στον εαυτό του και τις προσδοκίες του.
ΥΓ4 Γκος-ΛεΝτέι… Η δουλειά που βγαίνει στο παρκέ και νιώθει δικαίωση ο Ολυμπιακός για την επιλογή του..
ΥΓ5 Δική μου εκτίμηση. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι οι Ερυθρόλευκοι δεν θα προχωρήσουν στην απόκτηση κάποιου παίκτη. Απλά ο προπονητής τους δεν είναι στην λογική ότι «θα πάρω για να πάρω…» αλλά «θα πάρω για να βοηθήσει πραγματικά». Αλλιώς του αρκεί να μείνει ως έχει. Επιστρέφει και σιγά σιγά στο ροτέισον και ο Αγραβάνης…