Οι παίκτες του Άρη πήραν το μήνυμα από τον κόσμο τους και έκαναν αυτό που έπρεπε στο παιχνίδι με τον Ήφαιστο.
Να ξεκαθαρίσουμε, καταρχάς, κάποια πράγματα για το παιχνίδι της Κυριακής με τον Ήφαιστο Λήμνου στο Nick Galis Hall. Με την ηρεμία που δίνουν τόσο οι ώρες που πέρασαν μετά το παιχνίδι, όσο και το θετικό αποτέλεσμα. Κανείς δεν πανηγυρίζει για την νίκη στη συγκεκριμένη αναμέτρηση.
Με το σφύριγμα της λήξης ένας μεγάλος αναστεναγμός ανακούφισης βγήκε από τον Αρειανό. Ένα μακρόσυρτο «ουφ». Δεν έγινε τίποτα που ο Άρης κέρδισε στο παιχνίδι. Το αντίθετο, όμως, θα ήταν καταστροφή. Τόσο βαθμολογικά, όσο και ψυχολογικά. Θα έπρεπε ο οργανισμός Άρης να διαχειριστεί μια πολύ δύσκολη κατάσταση.
Όχι ότι τώρα έχει τελειώσει κάτι. Αλλά είναι διαφορετικό, όπως και να το κάνουμε, να προέρχεται μια ομάδα από έξι συνεχόμενες ήττες και διαφορετικό να έχει σπάσει αυτό το κακό σερί. Να μην βρίσκεται στις δυο τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας.
Εμάς, μπορεί να μην μας έκανε καμία εντύπωση γιατί το περιμέναμε, άκουσα, όμως, πολλούς φίλους μου, εδικά από Αθήνα, να εκφράζουν τον θαυμασμό τους γι αυτό που είδαμε χθες στο Nick Galis Hall. Περισσότεροι από 5000 οπαδοί του Άρη αψήφησαν τις άσχημες καιρικές συνθήκες άφησαν στο πλάι την πίκρα και πήγαν εκεί για να σπρώξουν την αγαπημένη τους ομάδα στη νίκη.
Για όσους πήγαν εκεί, δεν υπήρχε άλλο αποτέλεσμα εκτός από την νίκη. Δεν υπήρχε άλλη εξέλιξη στο παιχνίδι. Γυάλιζε το μάτι τους. Και αυτή την σιγουριά, αυτό το πάθος, το μετέδωσαν στους παίκτες. Που αυτοί τη φορά έδειξαν ότι έχουν πάρει το μήνυμα.
Όταν ο Ήφαιστος μείωσε τη διαφορά στους 9 πόντους, όταν το «φάντασμα» των δυο προηγούμενων παιχνιδιών με Χολαργό και Κύμη άρχισε να πλανιέται πάνω από το Αλεξάνδρειο, ήταν αυτός ο κόσμος που πήρε από χέρι τους παίκτες του Άρη και τους ξύπνησε. Μαζί, βέβαια, με το πάθος που έδειξαν κάποιοι παίκτες, που πήραν την ομάδα στις πλάτες τους στα δύσκολα.