Ο ΠΑΟΚ που δίνει τον βασικό του φορ όσο Ολυμπιακός τον δεξιό του μπακ και η κουβέντα περί «υπεραξίας»

Η αναμενόμενη πώληση του Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς στην Αλ-Ιτιχάντ άνοιξε ένα σημαντικό θέμα συζήτησης, αναφορικά με τις πωλήσεις ποδοσφαιριστών. Και ένα θέμα περί «υπεραξίας». Μια λέξη εξαιρετικά σύνθετη, ως προς την ουσία της. Διότι είναι τελείως διαφορετικό να πιστεύεις ότι δημιουργείς υπεραξία, ότι οικοδομείς, βελτιώνεις το προφίλ ενός ποδοσφαιριστή, ανεβάζεις την αξία του και είναι εντελώς διαφορετικό να πιστεύεις ότι είσαι ειδήμων και… πρωτοπόρος στον συγκεκριμένο τομέα.

Ο Πρίγιοβιτς κατάφερε μόνος του να εκτοξεύσει την αξία του. Δεν το έκανε ο ΠΑΟΚ. Ο Σέρβος επιθετικός σκοράρει ασταμάτητα την τελευταία 2ετία και έχτισε για τον εαυτό του ένα προφίλ «στυγνού εκτελεστή». Ο ΠΑΟΚ ξεκάθαρα δεν πίστεψε ότι ο βασικός του σέντερ φορ θα μπορούσε να φτάσει σε τιμή πώλησης 8ψήφιο νούμερο. Και για αυτόν τον λόγο τοποθέτησε τη ρήτρα του στα 10.000.000 €. Και μην αρχίσουν οι αηδίες, ότι έβαλε αυτή τη ρήτρα για να τον πουλήσει, αν ήταν έτσι ας μην έβαζε καθόλου. Οι ρήτρες δεν είναι παιχνίδι. Μπαίνουν για συγκεκριμένους λόγους και συχνά είναι πολλαπλάσιες από την πραγματική αξία του παίκτη. Ο ΠΑΟΚ δεν πίστευε ότι ο Πρίγιοβιτς είναι παίκτης των 10.000.000 € και για αυτό του έδωσε το δικαίωμα να φύγει με αυτό το ποσό. Δεν πίστευε ότι θα το «φέρει». Αλλά ο Πρίγιοβιτς πωλείται στην αξία του, όχι σε υπεραξία. Διότι η πραγματική του αξία εξελίχθηκε μεταξύ 7-10 εκατομμυρίων, νούμερο που «κλείδωσε» από τη στιγμή που η Σπόρτινγκ Λισσαβόνας έδωσε 7.000.000  € το καλοκαίρι.

Ποια είναι η διαφορά του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό; Οι Ερυθρόλευκοι έχουν κατακτήσει το δικαίωμα να πωλούν ακριβά. Eχουν καθιερωθεί στο διεθνές παζάρι ως σκληροί διαπραγματευτές και δεν βάζουν ταβάνι στις απαιτήσεις τους. Ούτε… εκπτώσεις κάνουν. Για αυτό την τελευταία 10ετία έχουν πραγματοποιήσει πωλήσεις-ρεκόρ, που δεν μπορεί να ακουμπήσει καμία άλλη ελληνική ομάδα. Πωλήσεις παικτών που αποκτήθηκαν, είτε με ελάχιστα είτε με… καθόλου χρήματα, πήραν ευκαιρίες, βελτιώθηκαν, εξελίχθηκαν και όταν ήρθε η ώρα να φύγουν, η παρουσία τους στον Ολυμπιακό πολλαπλασίασε την αξία τους.

Ρέτσος (22.000.000 €), Μανωλάς (15.000.000 €), Μήτρογλου (15.000.000 €), Μιλιβόγεβιτς (15.100.000 €), Ιντέγε (12.000.000 €), Σάμαρης (10.000.000 €), Μιραλάς (7.650.000 €), Μασουακού (7.100.000 €), Πουλίδο (6.500.000 €), Βάις (6.000.000 €), Φέισα (4.500.000 €), Φετφατζίδης (4.500.000 €), Μπενίτεθ (4.000.000 €) είναι μόνο κάποιες από τις πωλήσεις που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός. Πωλήσεις που στο σύνολό τους, έγιναν με ποσά μεγαλύτερα από την τότε πραγματική αξία των ποδοσφαιριστών. Και ο Ολυμπιακός καρπώθηκε την υπεραξία που ο ίδιος καθόρισε για τους αθλητές του. Ασχέτως εάν μετά κάποιοι εκ των προαναφερθέντων αύξησαν την αξία τους ή την έριξαν.

Ο ΠΑΟΚ καρπώνεται την πραγματική αξία του Πρίγιοβιτς όχι την υπεραξία του. Θα πάρει τα λεφτά που πραγματικά κοστίζει ο Σέρβος σκόρερ και τίποτε παραπάνω. Και αυτό είναι πρόβλημα.

Δεν προσπαθώ να μειώσω τον ΠΑΟΚ ούτε τον Πρίγιοβιτς. Τουναντίον. Ωστόσο, για να γίνει αντιληπτή η διαφορά που χωρίζει τους Θεσσαλονικείς από τον Ολυμπιακό, σε ό,τι έχει να κάνει με τη διεθνή μεταγραφική αγορά, αξίζει -για παράδειγμα- να αναφέρουμε ότι η μοναδική περίπτωση να πουλήσει ο σύλλογος του Πειραιά τον Ομάρ Ελαμπντελαουί, είναι να πάρει ένα ποσό που θα φτάνει στα 10.000.000 €. Δηλαδή ο Ολυμπιακός «δίνει» τον βασικό του δεξιό μπακ, όσο ο ΠΑΟΚ τον βασικό του σέντερ φορ και κορυφαίο ποδοσφαιριστή του την τελευταία 2ετία. Και σε αυτό το ποσό προβλέπεται να κινηθεί και η προσφορά που αναμένεται να φτάσει από την Πρέμιερ Λιγκ.

Προφανώς και ο Ομάρ δεν είναι το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο του Ολυμπιακού. Και δεν είναι και το σημαντικότερο παράδειγμα εκτόξευσης της υπεραξίας ενός παίκτη. Διότι οι περιπτώσεις των Πάπε Σισέ και Μάντι Καμαρά, είναι αυτές που αναδεικνύουν τη μεγάλη διαφορά. Και οι δύο αποκτήθηκαν με κάτι λιγότερο από 500.000 €. Και οι δύο έλαβαν αρχικό συμβόλαιο σχεδόν 100.000 € έκαστος. Και οι δύο κοστολογούνται, πλέον, με πάνω από 15.000.000 €. Πολύ πάνω από αυτά τα ποσά για την ακρίβεια. Ποσά που τα δέχεται η διεθνής ποδοσφαιρική πιάτσα και για αυτόν τον λόγο ακόμη και οι (αρκετές) κρούσεις, προέρχονται από συλλόγους του υψηλότερου ραφιού, αλλά και με νούμερα κοντά στα «θέλω» του Ολυμπιακού.

Θέλετε κι άλλο παράδειγμα; Ο Δημήτρης Πέλκας, που αποτελεί την ελπίδα του ΠΑΟΚ και έναν από τους σημαντικότερους νέους Ελληνες ποδοσφαιριστές, έχει ρήτρα στο συμβόλαιό του ύψους 7.500.000 €. Ποσό… νορμάλ ακόμη και για ομάδες της αγγλικής Τσάμπιονσιπ. Αλλά ο ΠΑΟΚ δεν έχει καταφέρει να του δώσει την ώθηση που χρειάζεται από την ομάδα, για να βρεθεί έστω κάποιος να καλύψει τη ρήτρα. Και αυτό επιβεβαιώθηκε το καλοκαίρι. Η Φενέρμπαχτσε ρώτησε αρχικά τον Ολυμπιακό για τον Φορτούνη. Η απάντηση που έλαβε ήταν σαφής: Πωλείται, αλλά όχι με λιγότερα από 15.000.000 €. Οι Τούρκοι, που έδιναν έως 9.000.000 €, πήγαν εν συνεχεία στον ΠΑΟΚ. Στους Θεσσαλονικείς προσέφεραν έως 6.000.000 € για τον Πέλκα. Και έκαναν πίσω, αρνούμενοι να ανέβουν ψηλότερα.

MUST READ

Η εισήγηση του Μεντιλίμπαρ για Μπακούλα, Παπακανέλλο – Τι θέλει να κάνει ο Βάσκος

Το ότι μπορεί να εμφανιστεί μία ομάδα από κάποιον… εξωτικό προορισμό, όπως η Αλ Ιτιχάντ, μπορεί να συμβεί. Ο Ολυμπιακός μοσχοπούλησε τον Ιντέγιε στην Κίνα και τον Βάις στο Κατάρ. Αλλωστε σε Αραβία και Κίνα τα χρήματα είναι μία έννοια εντελώς υποκειμενική. Το δύσκολο είναι να δώσεις παίκτη στους μεγάλους της Ευρώπης. Και να τον δώσεις ακριβά. Και κυρίως να θέλεις να τον δώσεις. Διότι ο ΠΑΟΚ χάνει τον βασικό του σέντερ φορ και τα χέρια του είναι δεμένα. Με δική του ευθύνη. Χάνει τον καλύτερό του παίκτη, αυτόν που τον οδηγεί προς την κατάκτηση του 3^ου πρωταθλήματος της ιστορίας του με 10.000.000 €. Οσο κοστολογείται ο δεξιός μπακ του βασικού σου αντιπάλου…