Ο Παναθηναϊκός οφείλει να δώσει και προοπτική τίτλων

Ο Νίκος Νταμπίζας το είπε ξεκάθαρα στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι σε θέση να δώσει χρήμα για να φέρει κάποιον νεαρό. Είτε στην ομάδα του είτε στον ίδιο.

Δίνει προοπτική που σημαίνει χρόνο συμμετοχής για να εξελιχθεί κάποιος ποδοσφαιριστής. Να δείξει την αξία του, να αρχίσει ουσιαστικά την καριέρα του και να εκτοξεύσει τη μετοχή του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το ζητούμενο είναι τι ακολουθεί εφόσον συμβούν όλα αυτά. Σαφώς ο τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού και ο Γιώργος Δώνης θέλουν να συνδυάσουν την εξέλιξη νεαρών παικτών με την ανοδική πορεία και της ομάδας. Να γίνει άκρως ανταγωνιστική. Με στόχο φυσικά να διεκδικεί τίτλους και την επιστροφή της στα ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Οι Νταμπίζας, Δώνης να είναι όλοι σίγουροι ότι πρώτοι απ’ όλους θέλουν ό,τι ξεκίνησαν το καλοκαίρι να καταλήξει σε πρωτάθλημα.

Είναι τεράστιο ερώτημα αν θα καταφέρει, βέβαια, αυτό το πλάνο να οδηγήσει σε πρωτάθλημα. Χρειάζεται δεδομένα υπομονή. Κανείς, ούτε οι δύο άνδρες που τρέχουν αυτό το πρότζεκτ, δεν είναι σε θέση να πουν πότε θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός να δηλώσει ξεκάθαρα ότι πρώτος στόχος είναι το πρωτάθλημα. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει ισορροπία σε ό,τι αφορά την προοπτική. Ένας παίκτης δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος απλώς επειδή αγωνίζεται σε μία μεγάλη ομάδα. Πρέπει να του γίνει έμμονη ιδέα το πρωτάθλημα.

Γιατί όχι και ψύχωση. Με την καλή έννοια. Πάντα δουλεύοντας όλοι σε σταθερές βάσεις. Γιατί να έρθει ένα πρωτάθλημα και μετά να μην υπάρχει ο κορμός, τα θεμέλια για να συνεχίσει κάθε χρόνο ο σύλλογος να το διεκδικεί, θα είναι μία πρόσκαιρη χαρά και θα γυρίσουμε στο παρελθόν. Ο παίκτης εκτός από προοπτική να παίξει, πρέπει ο σύλλογος, η διοίκηση, όσοι παίρνουν τις αποφάσεις, να του δώσουν τα εφόδια και για τίτλους. Να καταλάβει που βρίσκεται και ότι η ομάδα δεν λειτουργεί ως σκαλοπάτι για το εξωτερικό ή για πιο πλούσιο σύλλογο εντός συνόρων. Αναφερόμαστε φυσικά πάντα με τα έως τώρα δεδομένα κι όχι αν έρθει επενδυτής.

Ένας παίκτης που έχει ανεβάσει τη μετοχή του στον Παναθηναϊκό, οφείλει να έχει και την προοπτική του τίτλου. Όποιος έχει φιλοδοξίες θα πρέπει να το νιώθει αυτό. Αν ένας παίκτης έχει σταθερά ανοδική πορεία και λήγει το συμβόλαιό του, τότε για να συνεχίσει στον σύλλογο (με αυξημένες λογικά αποδοχές) θα θελήσει να δει και μέχρι που φτάνει το ταβάνι. Όλοι για παράδειγμα, που έχουν φιλοδοξίες, θέλουν να παίξουν στην Ευρώπη. Να πάρουν τίτλους. Ο νεαρός ποδοσφαιριστής όταν «μεγαλώσει» θα σε αντιμετωπίσει διαφορετικά αν εσύ έχεις γιγαντωθεί και διεκδικείς τίτλους και την είσοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αν διαπιστώσει ότι έχει κάνει αυτός βήματα, αλλά η ομάδα δεν μπορεί να κάνει άλματα, τότε θα επιλέξει κάτι άλλο.

Ακριβώς αυτό είναι το σημείο που απαιτείται ισορροπία. Μαζί με τον παίκτη να γιγαντώνεται η ομάδα. Δυστυχώς αυτό είναι το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Πολλές φορές ο σύλλογος… εξυπηρετεί προσωπικά συμφέροντα. Βοηθάει κάποιον να μεγαλώσει, να φανεί το όνομά του και μετά υπάρχει κίνδυνος να τον χάσει, διότι δεν έχει ακολουθήσει με τον ίδιο ρυθμό την εξέλιξή του.

Γι’ αυτό φωνάζω συνεχώς ότι χρειάζεται εκτός από προοπτική για τα νέα παιδιά και χρήμα. Μόνο με την αύξηση του μπάτζετ μπορείς να δώσεις εσύ τον ρυθμό, ως οργανισμός κι όχι οι παίκτες. Σε κάθε δουλειά όταν κάποιος ξεχωρίζει θέλει να ανταμειφθεί. Θα ζητήσει αύξηση και προοπτικές να πάει ακόμα πιο ψηλά. Αν δεν μπορεί να του δώσει η εταιρία του και τα δύο, τότε θα ψάξει αλλού το μέλλον του.

MUST READ

Χαμός και στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά για τα δύο ευρωπαϊκά τρόπαια του Ολυμπιακού (pics)

Ο Παναθηναϊκός σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να λειτουργήσει ως σκαλοπάτι. Μόνο αυτό φυσικά δεν θέλουν και δεν έχουν στο μυαλό τους ο Νταμπίζας και ο Δώνης. Αν όμως δεν έχουν εφόδια, δηλαδή χρήμα για να δώσουν το στίγμα στον κάθε παίκτη (πάντα με τους όρους του Παναθηναϊκού κι όχι του κάθε ποδοσφαιριστή που είναι… περαστικός), τότε θα παραμείνει στη μία προοπτική. Αυτή της ατομικής διάκρισης κι όχι της συνολικής που είναι εν τέλει το ζητούμενο για τον προπονητή, τη διοίκηση και πολύ περισσότερο τον κόσμο.