Eνας Δ.Μ σέρνει καράβι και μια γαλοπούλα σε αλουμινόχαρτο

Λευτέρης Δούκας 03.01.2019-20:47

Χωρίς τεκμηριωμένη εμπλοκή ΠΑΕ, αν οι δράστες είναι από την 7, την 4 ή τη θύρα 74, ο θησαυρός αποδεικνύεται άνθρακας.

Στην Αγγλία παίζουν πάντα ποδόσφαιρο στις γιορτές κι ο κόσμος γουστάρει διπλά. Τα Χριστούγεννα θέλοντας και μη αλλάζει πάντα η διάθεση, οπότε είναι ωραίο να ρίχνεις τις μάσες σου και να πηγαίνεις γήπεδο καπάκι, χωρίς πολλές σκοτούρες στο κεφάλι.

Στην Ελλάδα έχουμε διακοπές κοντά ένα μήνα, λίγο ακόμα και οι ομάδες θα κάνουν δυο προετοιμασίες, μια το καλοκαίρι και μια μετά το νέο έτος.

Η ακόμα μεγαλύτερη κατάντια της ποδοσφαιρικής Ελλάδος, είναι πως σύσσωμος ο δημοσιογραφικός, παραγοντικός και φίλαθλος κόσμος της χώρας, κρέμεται από ένα σαγόνι, περιμένοντας νέα για τον ξυλοδαρμό του Τζήλου. Αυτό ήταν το Νο1 θέμα της επικαιρότητας.

Εκεί λοιπόν που μαινόταν η μάχη με τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα, διάβαζες ξαφνικά «ταυτοποιήθηκαν οι δράστες» και τσίτωνες. Στη συνέχεια έσκαγε η είδηση πως ήταν τρεις ή τέσσερις, ο ένας με βεβαρυμμένο μητρώο μάλιστα και δεν είχε πάει στη Λάρισα.

Κάπου εκεί, ένας κόμπος διαπερνούσε το στομάχι.

Η επόμενη αποκάλυψη σοκ δεν ήταν μακριά «με νοικιασμένο αυτοκίνητο μάρκας Polo πήγαν στη Λάρισα οι δράστες».

Τα διάβαζες την Πρωτοχρονιά και δε μπορούσε να κατέβει η βασιλόπιτα, πλήθος σκέψεων και προβληματισμών βομβάρδιζαν το μυαλό, «το Polo ήταν μοντέλο του 2018 ή μήπως σαράβαλο της προηγούμενης χιλιετίας; Είχε ηλεκτρικά παράθυρα, ζάντες αλουμινίου και κλιματισμό;».

Μη μου πείτε πως δε σκεφτήκατε κι εσείς το ίδιο, τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται, άλλωστε.

Η τελευταία αποκάλυψη πως πρόκειται για τον Δ.Μ 46 ετών, αρκούσε για να λούσει τον καθένα με κρύο ιδρώτα, την ίδια σκέψη κάναμε όλοι: «Βρε τον π@@στη τον Δ.Μ. και φαινόταν καλό παιδί, υπεράνω υποψίας που λέμε».

Ελάτε τώρα, μη μου πείτε πως δεν ξέρετε ποιος είναι ο Δ.Μ, μασημένη τροφή από το σαγόνι περιμένετε;

Μόλις τον κάνουν τσακωτό λοιπόν με τη φωτό να παίζει παντού, τους Βερύκιους και τις Τατιάνες να τον κατασπαράσσουν, δημοσιογκράφιτυ κομάντος θα κάνουν έφοδο στη γειτονιά που μένει, για να ρίξουν φως σε κάθε σκοτεινή πλευρά της υπόθεσης. Δε θ’ αφήσουν ένοικο, γείτονα και περαστικό χωρίς να τον ανακρίνουν, με τον κυρ Αγησίλαο, θαμώνα του καφενείου απέναντι από το σπίτι του Δ.Μ, να δηλώνει εμβρόντητος «φαινόταν καλό παιδί, πάντα με το χαμόγελο, μια φορά είδε την κυρά Φρόσω να κουβαλάει ψώνια κι έσπευσε να τη βοηθήσει! Τι να σας πω, πέφτω από τα σύννεφα, πιστεύω πως τον έμπλεξαν…».

Για να το σοβαρέψουμε λίγο, ακόμα κι αν ισχύουν τα μισά απ’ όσα έχουν διαρρεύσει, η ευκολία με την οποία εντοπίστηκαν οι δράστες, μαρτυρά ερασιτεχνισμό, κάτι που είχε διαφανεί από την πρώτη στιγμή.

Μια σύντομη αναδρομή σε παρόμοιες περιπτώσεις θα σας πείσει, εννιά στις δέκα επιθέσεις σε διαιτητές, αφορούν εμπρησμούς σε αυτοκίνητα, σπίτια, και χώρους εργασίας.

Είναι πιο παστρικές κι εύκολες για τους θύτες αφενός, εξίσου τρομακτικές για τα θύματα αφετέρου.

Το βίντεο με τον Τζήλο είναι ερασιτεχνικό, κάποιος περαστικός βρισκόταν εκεί κοντά κι άνοιξε την κάμερα του τηλεφώνου. Στην εποχή που ζούμε είναι το πιο σύνηθες, όλοι κυκλοφορούν με οπλισμένο το κινητό, όποτε αν δοκιμάσεις να κάνεις κάτι που θα κεντρίσει την προσοχή σε ώρες που κυκλοφορούν κι άλλοι στους δρόμους, το πιθανότερο είναι να καμαρώσεις τον εαυτό σου, στα facebook και στα twitter.

Η βόμβα είναι αλλιώς, πας με την ησυχία σου, κάνεις αυτοψία, μελετάς τις συνήθειες των γειτόνων κι όταν κρίνεις πως είναι η κατάλληλη στιγμή, προχωράς στο τελικό βήμα.

Το ακόμα καλύτερο, είναι πως τη στιγμή της επίθεσης, μπορείς να βρίσκεσαι χιλιόμετρα μακριά.

Σε επιθέσεις αλά Τζήλου το χρόνο και τις συνθήκες δεν τις επιλέγει ο δράστης, εξαρτάται από τη στιγμή που θα εμφανιστεί το θύμα, άρα ο επιτιθέμενος είναι εκτεθειμένος. Δεν αποκλείεται να υπάρχουν μάρτυρες ή να περνάει περιπολικό στο άσχετο και να τον κάνουν τσακωτό.

Αυτονόητα πράγματα, στο νηπιαγωγείο τα μαθαίνουν οι εκτελεστές της Κολομβίας, που μνημόνευσε ο Βασιλειάδης.

Σε πεσίματα μεταξύ οργανωμένων που είναι ψωμοτύρι πλέον, οι δράστες δε συλλαμβάνονται σχεδόν ποτέ, πηγαίνουν από στενά, με καλυμμένα πρόσωπα και πινακίδες ή χωρίς αυτές. Κι οι χουλιγκάνοι, δεν είναι του οργανωμένου εγκλήματος, που λέμε..

Αυτοί που επιτέθηκαν στον Τζήλο, νοίκιασαν αυτοκίνητο στην Αθήνα, ταξίδεψαν με αυτό μέχρι Λάρισα μέσω εθνικής οδού που είναι γεμάτη κάμερες, πάρκαραν έξω από το σπίτι του διαιτητή, τον περίμεναν μέχρι να βγει κι αφού τον κοπάνησαν, μπήκαν στο αυτοκίνητο και πήραν το δρόμο της επιστροφής, λες και είχαν πάει για πικ νικ..

Μέχρι τώρα γνώριζα τον επιθεωρητή Κλουζώ, δεν ήξερα πως υπάρχει αντίστοιχος και στον υπόκοσμο.

Αν θες να κάνεις πέσιμο στον Τζήλο, παίρνεις το τρένο για Λάρισα, κρατάς γκλίτσα, φορτώνεσαι και με δυο τενεκέδες τυρί, για να μην κινήσεις τις υποψίες κανενός.

Ο ένας συνεργός που δε θα συμμετέχει στην επίθεση, παραλαμβάνει τους δράστες με αυτοκίνητο που νοίκιασε από την Κατερίνη και προορισμό την Αθήνα.

Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση πως θες να τον κάνεις μπλε στο ξύλο, αντί να του πετάξεις χειροβομβίδα όπως κάποτε στον Βασσάρα, ή να του ανατινάξεις το αυτοκίνητο όπως συνέβη με τον Δαλούκα, που είναι πιο σίγουρα και αποτελεσματικά.

Τα γράφω όλα αυτά, μπας και συνειδητοποιήσει κι ο πλέον αφελής, πως εκείνο που έχει σημασία και προκαλούσε ίντριγκα, είναι η πιθανότητα εμπλοκής κάποιας ΠΑΕ στην υπόθεση.

Αυτή είναι η ουσία, αυτό ενδιαφέρει, εκεί βρίσκεται το ζουμί, σε διαφορετική περίπτωση θα πρόκειται για ένα σύνηθες θέμα της σειράς που λέμε, ίσα ίσα για να καλυφθούν μερικές τηλεοπτικές εργατοώρες, να αναλύει το σαγόνι πόσα χρόνια στη μπουζού αντιστοιχούν σε κάθε αδίκημα και να δηλώνει στα κανάλια ο Βασιλειάδης «ο συλληφθείς θα υποστεί Μεσαιωνικά βασανιστήρια, μέχρι να ομολογήσει ποιος τον έβαλε, θα είμαστε αμείλικτοι…»

Ακόμα κι αν αποδειχτεί πέραν πάσης αμφιβολίας πως οι δράστες ήταν από τη θύρα 7, τη θύρα 4 ή τη θύρα 74 κι αποφάσισαν να την πέσουν σε κάποιον διαιτητή επειδή δεν έδωσε το σφύριγμα που ήθελαν, ο υποτιθέμενος θησαυρός που όλοι περιμένουν, αποδεικνύεται άνθρακας…

Το ίδιο ισχύει και για τα περί σχέσεων με εξωδιοικητικό παράγοντα μεγάλης ΠΑΕ, όπως κυκλοφορεί, όπως θα ΄λεγε κι ο αείμνηστος Χάρρυ Κλυν «στην Ελλάδα έτσι και πετάξεις πέτρα, θα χτυπήσεις, σκύλο, πρόεδρο ή εξωδιοικητικό παράγοντα».

Μέχρι ν΄ αποδειχτεί η ηθική αυτουργία του εξωδιοικητικού στην υπόθεση και κυρίως, η εμπλοκή της ΠΑΕ στην οποία παραγοντίζει ο εξωδιοικητικός, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε όλοι, είναι να πάρουμε ένα αβγό και ν΄αρχίσουμε το κούρεμα.

Όπως δείχνουν τα πράγματα, μάταια το ποδοσφαιρικό καράβι της χώρας σερνόταν τόσο καιρό από τα αρχικά Δέλτα.Μι, άνευ λόγου και το Σαγόνι ξεροστάλιαζε έξω από την ασφάλεια με τη γαλοπούλα στο αλουμινόχαρτο, μπας και βγάλει λαβράκι…

Ακόμα κι αν η επίθεση δεν ήταν αυτοσχέδια όπως μοιάζει αρχικά και υπήρχε ιθύνων νους σε κάποια ΠΑΕ, τα πάσης φύσεως βαποράκια προτιμούν τη φυλακή, παρά να κελαηδήσουν.

Για τον απλούστατο λόγο, πως είναι καλύτερα μέσα τους τέσσερις τοίχους, παρά να βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα…

ΥΓ. Κάθε νοήμων άνθρωπος θα συμφωνούσε με τα παραπάνω, το να ψάχνεις την άκρη του νήματος φορώντας πάσης φύσεως γυαλιά, γελοιοποιεί πρωτίστως αυτόν που προσπαθεί με το ζόρι, να αποδείξει κάτι που δεν αποδεικνύεται!

Όσοι πάντως θα έκαναν το ίδιο σε περίπτωση που ο Δ.Μ ήταν ομογενής από Ρωσία και κάτοικος Τούμπας, παρακαλούνται να σηκώσουν το χέρι.