Οποιος ψάχνει (οργανωμένα) βρίσκει…

Με τον Μιραλάς και τον Τουρέ δεν πρόκοψε. Μπορεί ο κόσμος να το χάρηκε, να δημιουργήθηκαν προσδοκίες αλλά το αποτέλεσμα στο γήπεδο ήταν αποκαρδιωτικό. Ο Ολυμπιακός που βλέπουμε φέτος παίρνει πολλά πράγματα από παίκτες χωρίς βιογραφικό και παραστάσεις.

Ο Παπού Σισέ και ο Μεντί Καμαρά ήρθαν άσημοι χωρίς βιογραφικό και περγαμηνές. Ακόμα κι να αποφάσιζε να τους πουλήσει ο Ολυμπιακός θα έπαιρνε όσα έδωσε στο πολλαπλάσιο. Το θέμα όμως είναι κυρίως αγωνιστικό. Και οι δυο τους βγάζουν τα κάστανα από την φωτιά.

Αποτελούν βασικά εργαλεία στα χέρια του Πέδρο Μαρτίνς και δίνουν μαζί με άλλους μια αγωνιστική εικόνα σφρίγους και δυναμισμού στην ομάδα των ερυθρολεύκων. Η συζήτηση γίνεται με την ανακοίνωση από πλευρά της Αζαξιό ότι ο νεαρός κεντρικός αμυντικός Μπα ανήκει στους ερυθρόλευκους. Πρόκειται για μια κίνηση σε αυτή την λογική.

Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις δεν σημαίνει ότι κάθε νεαρός που θα έρχεται θα μπορεί να σταθεί στον Ολυμπιακό και να πολλαπλασιάσει την αξία του. Όταν κάνεις τέτοιες επιλογές θα πρέπει να υπολογίσεις και ένα ποσοστό αστοχία ς υλικού. Είναι πάντως καλύτερο να μην σου βγαίνει ο Μπα και ο κάθε Μπα από το να μην σου βγαίνει ο Τουρέ και ο Μιραλάς. Εδώ υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά.

Είναι άλλο πράγμα να ψάχνεις και να βρίσκεις ταλαντούχους νεαρούς που έχουν μικρό κόστος κι άλλο να παίρνεις φτασμένους παίκτες μικρού κόστους. Ούτε βέβαια είναι δυνατό να καλύπτεις τα όποια αγωνιστικά κενά έχεις εντοπίσεις με νεαρούς. Σημασία έχει ο προσανατολισμός. Ο Ολυμπιακός με τους κατάλληλους ανθρώπους έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο ανίχνευσης ταλέντων.

Ετσι, έχει τη δυνατότητα να κινείται προλαβαίνοντας άλλες ομάδες. Το αν ο αριστεροπόδαρος Μπα θα εξελιχτεί σε νέο Σισέ είναι πολύ νωρίς να το πούμε. Θα τον δούμε στο γήπεδο και θα μιλήσουμε αναλυτικότερα. Στην παρούσα φάση εκείνο που προκύπτει είναι ότι στον Ολυμπιακό συνεχίζουν να υλοποιούν ένα σχεδιασμό που αφορά τον εντοπισμό και την ανάδειξη ταλέντων.

Κάνουν δηλαδή αυτό που τα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ κάνουν εδώ και ορισμένα χρόνια. Στον Ολυμπιακό γίνεται από επιλογή. Στον παναθηναϊκό πάει να γίνει από ανάγκη και προς το παρών περιορίζεται εντός των συνόρων. Για να δημιουργήσεις και να εξαπλώσεις ένα τέτοιο δίκτυο χρειάζονται επενδύσεις. Ο Ολυμπιακός τις έχει πραγματοποιήσει. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να αντικριστεί και η μεταγραφή του Σολδάνο.